Μπορεί όλοι να μιλούν για την περιβόητη «μάχη του Κέντρου», όμως υπάρχει και μια άλλη «μάχη», η οποία όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές ολοένα και θα εντείνεται. Πρόκειται για τον διαγκωνισμό όσων ερίζουν πάνω από το κουφάρι της ναζιστικής Χρυσής Αυγής για το ποιος θα πρωτοδιεκδικήσει τους ψηφοφόρους του λεγόμενου χώρου «στα δεξιά της Ν.Δ.», δηλαδή του ακροδεξιού χώρου.
Φυσικά ο πρώτος που διεκδικεί το ακροδεξιό ακροατήριο είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος επένδυσε σε αυτό προεκλογικά, την περίοδο που φορούσε τη στολή του «μακεδονομάχου», αλλά τώρα αισθάνεται ότι το έχει δυσαρεστήσει τόσο με τη στροφή του στο Μακεδονικό όσο και με το ζήτημα του εμβολιασμού και προσπαθεί διαρκώς να το χαϊδέψει με αλλεπάλληλες κεντρικές επιλογές και κινήσεις του. Κυριότερη τέτοια επιλογή του είναι βέβαια η προσπάθεια διεκδίκησης της πολιτικής κληρονομιάς του ΛΑΟΣ, μέσω της τοποθέτησης σε καίρια υπουργικά πόστα όλης της τριπλέτας των προερχόμενων από το κόμμα Καρατζαφέρη και καθαρόαιμων ακροδεξιών στελεχών: Αδωνη Γεωργιάδη, Μάκη Βορίδη, Θάνου Πλεύρη.
Αλλά την ίδια προσπάθεια του κ. Μητσοτάκη να διεκδικήσει ψήφους στην Ακροδεξιά, «κάρφωσε» τις προάλλες και ο διαγραμμένος –πλέον– βουλευτής Κωνσταντίνος Μπογδάνος. Τόσο με την καταγγελία του ότι η συμμετοχή του, τον Ιούλιο του 2020, στην ίδια ξενοφοβική συγκέντρωση στην πλατεία Βικτωρίας με τον Κασιδιάρη, ήταν σε πλήρη συνεννόηση με το μέγαρο Μαξίμου, όσο και με το να εμφανιστεί εμβρόντητος για το γεγονός ότι διεγράφη και να επιχειρηματολογήσει για το πόσο εντός γραμμής της Ν.Δ. του Κυρ. Μητσοτάκη ήταν η ακροδεξιά δράση του.
Κόβει γέφυρες
Ως γνωστόν ο κ. Μητσοτάκης υποχρεώθηκε να διαγράψει τον Κων. Μπογδάνο μόνο μετά τη γνωστή παρέμβαση Δένδια στη Βουλή, ενώ τώρα ο ανεξάρτητος βουλευτής εμφανίζεται να κόβει τις γέφυρες με την κυβέρνηση και να ψάχνει ρόλο και αυτός στον ακροδεξιό χώρο.
Ο άλλος που ερίζει για την κληρονομιά του ΛΑΟΣ είναι ασφαλώς ο έτερος παλιός μαθητής του Καρατζαφέρη, ο γνωστός έμπορος κηραλοιφών, επιστολών του… Ιησού και συνωμοσιολογίας, Κυριάκος Βελόπουλος, ο οποίος έχει καταφέρει μεν να μπει στη Βουλή, αλλά όχι και να καλύψει σε μεγάλο βαθμό τον ακροδεξιό χώρο που παραμένει χυλός και κινούμενη άμμος. Ενα έδαφος δηλαδή που επιτρέπει την εμφάνιση διάφορων μονοπρόσωπων κομμάτων και μορφωμάτων που πότε ξιφουλκούν μεταξύ τους και πότε συμπορεύονται, καλή ώρα η περιβόητη συνεργασία του Θάνου Τζήμερου και του άλλοτε στενού συνεργάτη του Αντ. Σαμαρά, Φαήλου Κρανιδιώτη, υπό το όνομα «Δημιουργία».
Ο Τζήμερος είναι νεοφιλελεύθερος ακροδεξιός, ενώ ο Κρανιδιώτης παραδοσιακός ακροδεξιός, αλλά τους ενώνουν ο αντικομμουνισμός, ο ρατσισμός και η κοινή τους απέχθεια για τα ανθρώπινα δικαιώματα και όσους τα υπερασπίζονται. Τον Τζήμερο μάλιστα τον καλοβλέπουν και οι ναζιστές, όπως ο «συνιδρυτής» της Χρυσής Αυγής Ιων Φιλίππου (ψευδώνυμο του Ιωάννη Περδικάρη) που ονειρεύεται σύμπραξη Τζήμερου – Κασιδιάρη.
Οσο για τον ίδιο τον Κασιδιάρη, παραμένει, μέσα από τη φυλακή, «Φυρερίσκος» στη μία από τις τρεις ομάδες που προέκυψαν από τα υπολείμματα της Χρυσής Αυγής και έχει βαφτίσει τη δική του ομάδα με το… εμπνευσμένο όνομα «Ελληνες ΓΤΠ». Επιμένει, δε, να αρνείται τη ναζιστική του ιδεολογία και να απειλεί με αγωγές όσους τον καταγγέλλουν για αυτήν, παρά τη σβάστικα στο μπράτσο του, τις φωτογραφίες στο κινητό του με τη σημαία της Βέρμαχτ και όλα τα σχετικά ντοκουμέντα που έχει δει το πανελλήνιο.
Θέλει συμπόρευση
Τελευταία μάλιστα υπήρξε μια προσπάθεια του Στέφανου Χίου να προσεγγίσει –με ένα πρωτοσέλιδο του ακροδεξιού «Μακελειού»– τον Κασιδιάρη για κοινή τους συμπόρευση, η οποία έχει μείνει και από τους δύο ανοιχτή. Αλλωστε ο Χίος ήταν αυτός ο οποίος την εποχή που η Χρυσή Αυγή υποδυόταν ακόμα το «νόμιμο πολιτικό κόμμα», τα ’χε σπάσει με τον Μιχαλολιάκο και προωθούσε τον Κασιδιάρη για την ηγεσία της ναζιστικής οργάνωσης. Ομως η είδηση εδώ δεν είναι το τι θα κάνει ο Κασιδιάρης με τον Χίο, αλλά ότι και ο Χίος έφτιαξε δικό του κόμμα και το κόμμα του «Μακελειού» το είπε «Ενωτική Πατριωτική Λαϊκή Δεξιά», ενώ γέφυρες έχει ρίξει και προς το κόμμα των Τζήμερου – Φαήλου.
Υπάρχει ακόμα βέβαια και ο γνωστός Ταγματάρχης Εφόδου Ιωάννης Λαγός -επίσης μέσα από τη φυλακή- με τη δική του ναζιστική ομάδα την ΕΛΑΣΥΝ, ο οποίος κατάφερε να τα σπάσει ακόμα και με τον μέχρι πρότινος πολυδιαφημισμένο συνήγορό του, τον, κατά τους ακροδεξιούς, «Πατριάρχη» του ελληνικού εθνικοσοσιαλισμού -και πατέρα του σημερινού υπουργού Υγείας- Κωνσταντίνο Πλεύρη. Και συγκεκριμένα ο Λαγός έχει καταγγείλει τον Πλεύρη, αν και χωρίς να τον κατονομάσει, ότι τον «πούλησε». Οσο για τον άλλοτε «Μεγάλο», όπως τον αποκαλούσαν οι χρυσαυγίτες, τον Αρχηγό Μιχαλολιάκο, έχει απομείνει να μονολογεί –κι αυτός μέσα από τη φυλακή– στο προσωπικό του σάιτ, ενώ προσπαθεί να μαζέψει τα συντρίμμια της ναζιστικής του οργάνωσης στην Αθήνα μέσω της κόρης του Ουρανίας Μιχαλολιάκου και στη Θεσσαλονίκη μέσω του πρώην βουλευτή Κιλκίς Χρήστου Χατζησάββα.
Αλλά μερίδιο στον ακροδεξιό χώρο διεκδικεί και ο φανατικός πολέμιος του «εθνομηδενισμού» Γιώργος Καραμπελιάς, με το δικό του μόρφωμα, το «κίνημα Αρδην», το οποίο προμοτάρεται, μαζί με τα κόμματα Βελόπουλου, Κασιδιάρη και Τζήμερου, από το μπλογκ του άλλοτε συνεργάτη του Λαγού, Λευτέρη Πανούση. Μάλιστα ο Γ. Καραμπελιάς κατηγορούσε την Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου ότι έχει «ξιφουλκήσει στην πλέον εθνομηδενιστική εφημερίδα της χώρας, την Εφημερίδα των Συντακτών». Στα πολιτικά του εφόδια συγκαταλέγονται και οι στενές του σχέσεις με ηγετικές προσωπικότητες του εκκλησιαστικού μηχανισμού. Αλλωστε όλος ο χώρος της Ακροδεξιάς προσβλέπει και στην προσέλκυση οργανωμένων τμημάτων της Εκκλησίας και πρώτα απ’ όλα στις πιο φονταμενταλιστικές εκδοχές τους. Εδώ τον συνεκτικό ρόλο παίζουν η συνωμοσιολογία και ο αντισημιτισμός, όπως είδαμε να συμβαίνει και με την προσέγγιση Χρυσής Αυγής και ακραίων παλαιοημερολογιτών πριν από λίγα χρόνια.
Τέλος, μερίδιο στον ακροδεξιό χώρο διεκδικούν και κάποιοι που καβάλησαν το κύμα της εμβολιομαχίας, όπως η περίπτωση του Φαίδωνα Βόβολη, ο οποίος αποκαλεί το δικό του κόμμα «Ελεύθεροι Ξανά». Στις δημόσιες εκδηλώσεις των εμβολιομάχων έχουμε δει να παρελαύνουν όλες οι παραπάνω τάσεις της Ακροδεξιάς, διεκδικώντας μερίδιο απ’ αυτή τη νεφελώδη και απροσδιόριστη ομάδα του εκλογικού σώματος. Οπως έχει φανεί και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, η εμβολιομαχία –που υποτίθεται ότι δεν έχει πολιτικό πρόσημο– μπορεί να εξελιχθεί σε έναν βολικό παράγοντα για να αποκτήσει το ρεύμα της Ακροδεξιάς πολυσυλλεκτική δυναμική. Και ο διαγκωνισμός στον χώρο της Ακροδεξιάς καλά κρατεί.
