Στην πρώτη δεκαετία 2000 τα μεροκάματα για σεζόν έφταναν να ζήσεις εκεί καλά και να φέρεις και αρκετά φράγκα πίσω για να μη χρειαστεί πιθανότατα να δουλέψεις χειμώνα.
Θυμάμαι μεροκάματα 40 και 50 ευρώ για δεκάωρο με τα μπουρμπουάρ συχνά να είναι άλλα τόσα. Σε catering τα χρήματα ήταν πολύ παραπάνω και τα ένσημα σίγουρα.
Τώρα τα παιδιά θέλετε να τα στίβετε από το πρωί μέχρι το βράδυ, να δουλεύω για 2,5 – 3 – 3,5 ευρώ την ώρα χωρίς ρεπό και ένσημα, σε άθλια σπίτια, με καμία προοπτική να φέρουν λεφτά που να φτάνουν μετά τα Χριστούγεννα.
Ψάξτε τι ανεβάζουν σε άλλα social media οι εργαζόμενοι στα νησιά.
Άλλος δείχνει το κοντέινερ με αρκετά διπλά κρεβάτια και στη μέση μια ντουζιέρα.
Άλλη ανεβάζει ένα γνωστό αστείο που λέει περίπου «εγώ στο είπα αφεντικό με δυο να δουλεύουν δε βγαίνει και έγινε και το μαγαζί πουτάνα».
Άλλοι δείχνουν την κάβα που λιώνει στον ήλιο, τα τραπέζια που καίνε όταν τα πιάνεις και πολλά άλλα.
Να διπλασιάσετε τα μεροκάματα αν θέλετε λατζέρηδες.
Να δίνετε ρεπό κάθε βδομάδα αν θέλετε μπάρμαν.
Να μην τρώτε τα μπουρμπουάρ, ρε καρμίρηδες αν θέλετε σερβιτόρες.
Να δουλεύουν αυστηρά 8ωρα αν θέλετε ψήστες. Αλλιώς να πάτε να ψηθείτε εσείς όλη μέρα.
Να βάζετε ένσημα αν θέλετε πόρτα.
Και το γαμημένο το ερ κοντίσιον θα είναι όλη μέρα κι όλη νύχτα ανοιχτό.
ΥΓ Κάποιοι/ες αριστεροί/ες πιστεύουν πως επειδή το ρεπό είναι μέσα στο νόμο δεν πρέπει να το ζητάμε, είναι πίσω από τον εργασιακό νόμο. Δηλαδή πρέπει να ζητάμε 5νθήμερη δουλειά. Δεν έχει δουλέψει κανένας και ποτέ σεζόν να καταλαβαίνει πιο είναι το επίπεδο των εντελώς αναγκαίων κινήσεων που πρέπει να γίνουν.
Βασίλης Ρόγγας
Ανάρτησή του στο Facebook
