Σαχζάτ Λουκμάν

Τον Δεκέμβριο του 2008 ο Σαχζάτ Λουκμάν αφήνει πίσω του το Πακιστάν για να έρθει στην Ελλάδα.Στις 17 Ιανουαρίου το 2013 ο 27χρονος Σαχζατ ξεκίνησε από την Αγία Τριάδα στο Περιστέρι με το κίτρινο ποδήλατό του να πάει για δουλειά στη λαϊκή των Πετραλώνων. Στις 3:20 το πρωί βρίσκονταν στην οδό Τριών Ιεραρχών.

Ένα σκούτερ χωρίς πινακίδες σταμάτησε μπροστά του, ανακόπτοντας την πορεία του ποδηλάτου. Ο Σαχζάτ κατέβηκε από το ποδήλατο. Ο συνοδηγός της μηχανής, Διονύσης Λιακόπουλος, τον πλησίασε και τον μαχαίρωσε στην καρδιά. Στη συνέχεια ο οδηγός, Χρήστος Στεργιόπουλος, τον μαχαίρωσε με τη σειρά του άλλες έξι φορές στη σπονδυλική στήλη, την πλάτη και τα χέρια.

Ο Σαχζάτ πρόλαβε να κάνει λίγα βήματα τρεκλίζοντας και βογκώντας. Εξέπνευσε λίγα μέτρα παρακάτω πέφτοντας στη ρόδα ενός σταθμευμένου φορτηγού. Οι δολοφόνοι δεν κρύφτηκαν αλλά κυκλοφορούσαν στην πόλη με τα πειστήρια του εγκλήματα πάνω τους. Οι δύο χρυσαυγίτες συνελήφθησαν στο Σύνταγμα έχοντας ακόμα πάνω τους το ματωμένο μαχαίρι.

«Καλά δεν του κάναμε; Είναι αλλοδαπός, έρχονται στη χώρα μας και μας κάνουν κακό», ομολόγησαν στον αστυνομικό που τους μετέφερε στο ΑΤ Πετραλώνων, όπως ο ίδιος κατέθεσε ενώπιον του μικτού ορκωτού εφετείου.

Υπήρξε διαφωνία ως προς την προφυλάκιση ή μη των δύο ήδη προσωρινά κρατούμενων. Οι δύο δικαστικές λειτουργοί έκριναν ότι οι δύο πρέπει να προφυλακιστούν, ενώ – τι ωραία λούπα- ο εισαγγελέας Ισίδωρος Ντογιάκος είχε την άποψη ότι πρέπει να αφεθούν ελεύθεροι με την επιβολή περιοριστικών όρων. Την πρότασή του αυτή την δικαιολογούσε ως εξής: «Η συνάντηση των κατηγορουμένων με το θύμα ήταν εντελώς τυχαία και συμπτωματική και θεωρούμε παρακινδυνευμένο να υποστηριχθεί ότι οι κατηγορούμενοι επιτέθηκαν και το τραυμάτισαν θανάσιμα απλά και μόνο εμφορούμενοι από τις ρατσιστικές ιδέες των ίδιων αλλά και του συγκεκριμένου κόμματος».

.

Ένα χρόνο μετά οι δύο δράστες, Διονύσης Λιακόπουλος και Χρήστος Στεργιόπουλος, κρίθηκαν ομόφωνα ένοχοι.

Ο Λουκμάν ήταν ο πρώτος επιβεβαιωμένα δολοφονημένος από τη Χρυσή Αυγή. Είναι πολύ πιθανόν οι δολοφόνοι του ή οι «συναγωνιστές» τους να είχαν επιτεθεί και σε άλλους μετανάστες εκείνες τις μέρες γιατί έβγαιναν συνέχεια παγανιά σε γειτονιές, τουλάχιστον αυτό λέγονταν στις πιάτσες των μεταναστών. Ο Μάρεκ Μαρκζίνσκι, διευθυντής του Προγράμματος της Διεθνούς Αμνηστίας για την Ευρώπη και την Κεντρική Ασία δήλωνε τότε: «Η επίθεση αυτή δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό. Τον τελευταίο έναν χρόνο έχουμε διαπιστώσει κλιμάκωση των επιθέσεων με ρατσιστικά κίνητρα».

Λίγους μήνες μετά δολοφόνησαν και τον Φύσσα.

Αν η αστυνομία και η κυβέρνηση είχαν κάνει όσα έπρεπε εκείνη τη στιγμή, αν δηλαδή μάζευαν τη Χρυσή Αυγή -ως όφειλαν- έπειτα από τη δολοφονία του Λουκμάν, τότε ο Φύσσας πιθανότατα δε θα δολοφονούνταν. Εντούτοις, ο άδικος χαμός ενός μετανάστη δεν εκτιμήθηκε πως έχει πολιτικό κόστος ή το πιθανότερο είναι ότι κατάλαβαν πως δε θα αποδώσει σε πολιτικό όφελος αν έδεναν τότε την εγκληματική οργάνωση.

**η έκθεση παράδοσης και κατάσχεσης των αντικειμένων που βρέθηκαν πάνω στον Σαχζάτ Λουκμάν μετά τη δολοφονία του και τη μεταφορά του στο νοσοκομείο της Νίκαιας.