Η νέα νομική ανάλυση του ΟΗΕ διαπιστώνει ότι οι πράξεις στην Γάζα πληρούν τις προϋποθέσεις για γενοκτονικό μοτίβο — η διεθνής αδράνεια γίνεται συνέργεια.
Την ωρα που γράφονται αυτές οι γραμμές η πόλη της Γάζας ισοπεδώνεται απο τον IDF. Οι ειδοποιήσεις εκκένωσης φτάνουν αργά. Οι άνθρωποι γίνονται πρόσφυγες στην πόλη τους. Δεν έχουν να φάνε. «Η Γάζα καίγεται» είπε σήμερα ο Υπουργός Άμυνας της χωρας που γενοκτονεί σε ζωντανή σύνδεση, κυριολεκτικά. Και, πλέον, τεκμηριώνεται απο τα πιο επίσημα χείλη.
Η έκθεση της Επιτροπής Έρευνας του ΟΗΕ που δημοσιεύθηκε χθες και αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Γάζα συνιστά μια τομή. Για πρώτη φορά ένας επίσημος μηχανισμός του Οργανισμού, με επικεφαλής την έμπειρη δικαστή Navi Pillay, καταλήγει ότι οι ενέργειες στη Γάζα πληρούν τουλάχιστον τέσσερα από τα πέντε κριτήρια της Σύμβασης για τη Γενοκτονία του 1948: μαζικές δολοφονίες, σοβαρές βλάβες στην υγεία, δημιουργία συνθηκών ζωής που οδηγούν στην καταστροφή ενός πληθυσμού και μέτρα που εμποδίζουν τις γεννήσεις.
Η έκθεση δεν είναι εικασία: είναι πολύχρονη, τεκμηριωμένη νομική ανάλυση. Συνδυάζει δορυφορικές εικόνες, ιατρικά στοιχεία, μαρτυρίες και τεκμήρια συστηματικής καταστροφής υποδομών — νοσοκομεία, κλινικές αναπαραγωγικής φροντίδας, δίκτυα ύδρευσης.
Δεν πρόκειται για μεμονωμένα «παράπλευρα θύματα». Πρόκειται για μοτίβο: μαζικοί θάνατοι αμάχων, εξαναγκαστικές μετακινήσεις, στέρηση ζωτικών πόρων, συστηματική βλάβη που υπονομεύει τη δυνατότητα αναπαραγωγής και επιβίωσης μιας ολόκληρης κοινότητας.
Κανεις πια δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από ίσες αποστάσεις, το ακατάλυτο της στρατηγικής συμμαχιας με το Ισραήλ ή την υπεράσπισή του ως τη μόνη υποτιθέμενα δικαιοκρατούμενη νησίδα περικυκλωμένη σε μια θαλασσα θρησκευτικού φανατισμού. Η έκθεση δίνει το νομικό πλαίσιο και τα πραγματικά περιστατικά.
Η πολιτική επιλογή είναι πλέον καθαρή: η διεθνής κοινότητα δεν μπορεί να σιωπά· η ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε να ασκήσει πίεση για άμεση ανθρωπιστική πρόσβαση στη Γάζα και να σταματήσει οποιαδήποτε σιωπηρή ή έμμεση υποστήριξη σε πρακτικές που οδηγούν σε θανάτους. Παράλληλα, η Αριστερά στην Ελλάδα και διεθνώς έχει καθήκον να τρεξει πολυ περισσότερο, πολυ πιο ενωμενα και να προωθήσει με καθε μεσο τη διεθνιστική αλληλεγγύη, κινητοποιώντας την κοινωνία και τις οργανώσεις της για να απαιτηθεί προστασία των αμάχων.
Σε αυτό το πλαίσιο, η παρουσία του Global Sumud Flotilla, δηλαδή των δεκαδων πλοίων με τρόφιμα και φάρμακα, είναι επιτακτική. Τα πλοία φέρνουν συμβολικα μεσα για τη συνέχιση της ζωής αλλα και την ανάγκη για μαρτυρία του τι συμβαίνει εκεί, σπάζοντας τον αποκλεισμό και υποστηρίζοντας, πρακτικά και συμβολικά, τον παλαιστινιακό πληθυσμό.
Η δημιουργία ανθρωπιστικού διαδρόμου που θελει να χαραξει το Global Sumud Flotilla και η άμεση πρόσβαση στην ανθρωπιστική βοήθεια δεν είναι προαιρετική· είναι απαραίτητη για να σταματήσει η καταστροφή και να διασφαλιστεί η επιβίωση.
Η λέξη «γενοκτονία» δεν είναι από σήμερα κι έπειτα κάτι σαν ρητορική υπερβολή. Είναι έγκλιση. Ιστορία και συνείδηση θα κρίνουν όσους σιώπησαν — ή όσους αποφάσισαν να πράξουν.
Οπως εγραψε κι ο Ζουμπουλάκης στην Καθημερινή: “Θα έρθει η ώρα που η Ευρώπη θα ομολογήσει –ελπίζω– την ντροπή της γι’ αυτό που επιτρέπει να γίνεται στη Γάζα. Για την ώρα το μόνο που κάνει είναι να την κουκουλώνει αυτή την ντροπή, αναγνωρίζοντας το παλαιστινιακό κράτος. Ποιο κράτος, αλήθεια, αναγνωρίζει; Πού βρίσκεται αυτό το κράτος; Ένα παλαιστινιακό κράτος χωρίς Παλαιστίνιους;”
Τα χελιδόνια αυτό τον καιρό κατεβαίνουν στο Νότο, πάνε στην Αφρική για να ξεχειμωνιάσουν. Το πιο δύσκολο μέρος της διαδρομής ειναι ανάμεσα στην Κρήτη και την Αίγυπτο.
Εκεί τα ρωμαλέα αυτά πουλάκια δεν εχουν πουθενά να σταθούν. Κουράζονται και σε αυτο το σημείο της τεράστιας διαδρομής τους έχουν και τις περισσότερες απώλειες.
Σημερα το ξημέρωμα έπρεπε να σταθούμε έμεις για να επισκευαστεί ένα απο τα καράβια. Τότε βρήκαν ευκαιρία και κατέβηκαν να ξεκουραστούν πάνω στο στόλο μας.
Τα χελιδόνια ξέρουν να φτάνουν πάντα στο σημείο που πρωτοφώλιασαν από ένστικτο φυσικό. Έτσι κι εμείς, από τον πιο μέσα μας πόθο πάμε στη Γάζα, σε μια μικρή φωλιά που υποφέρει.
Τα χελιδόνια έχουν αντιστρόφως ανάλογη αντοχή από το μεγεθός τους. Το ίδιο και τα καράβια μας.
Μόνο που εμείς το λέμε πια Sumud.
Στη φωτογραφία ο “Παύλος Φύσσας” πλέει σήμερα το ξημέρωμα στην Ανατολική Μεσόγειο. Τον στεφανώνουν χελιδόνια κι ας μην διακρίνονται.
Σε δυο – τρεις μέρες θα έχουμε φτάσει αν δεν μας κόψουν. Κι αν το κάνουνε, θα σαλπάρουμε ξανά και ξανά γιατί ξέρουμε που πρέπει να πάμε και πόσες φορές, σαν τα χελιδόνια.
Μέχρι να ελευθερωθεί η Γάζα.
