Δυο χρόνια μετά την επίθεση της Χαμάς διανύουμε τις πρώτες μέρες σχεδόν χωρίς καθόλου απώλειες. Το «σχεδόν» είναι σημαντικό μιας και ακόμα δολοφονούνται άνθρωποι εδώ κι εκεί.
Η αναλογία νεκρών ανάμεσα στους αντιμαχόμενους είναι απλώς ιστορικά αδιανόητη. Περίπου ένας προς εξήντα. Για να γίνει κατανοητό. Οι Γερμανοί ζήτησαν 200 νεκρούς για τις τέσσερις απώλειες τους στους Μολάους Λακωνίας το 1944, σε χώρα υπό κατοχή.
Η συμφωνία δεν έχει οριστικό χαρακτήρα, ούτε και δημιουργεί προϋποθέσεις έστω αποκατάστασης της πρότερης συνθήκης ζωής της Γάζας. Οι διαρροές για τα ποσά που θα δοθούν στην διεθνή διακυβέρνηση υπό τον Τόνι Μπλέρ είναι ψίχουλα.
Η μη οριστικός χαρακτήρας είναι δομικός της συμφωνίας διότι δεν προβλέπει καν την μελλοντική διερεύνηση των προϋποθέσεων ενός έστω μικρότερου παλαιστινιακού κράτους ή μιας συνομοσπονδίας. Δε θα ζήσουν υποτελείς και καθημερινώς εξευτελισμένοι σε ένα κράτος – απαρτχάιντ οι Παλαιστίνιοι. Θα εξεγερθούν με κάποιον τρόπο ξανά.
Ο αραβικός κόσμος μεσολάβησε δια του χρήματος κι όχι δια της απειλής χρήσης βίας. Οι συμφωνίες του Αβραάμ το 2020 φαίνεται πως λειτούργησαν ως το διπλωματικό αρχέτυπο της παρούσας συμφωνίας.
Ο Τράμπ πουλάει τη συμφωνία ως win – win για Άραβες και Ισραήλ. Τα φράγκα θα ενώσουν, όχι οι πολιτισμικοί πόλεμοι που γίνονται εξόντωση μέσω πραγματικών πολέμων. Η αρχή αυτή, που ήταν εκείνη που δημιούργησε και τις πρώτες εκδοχές της ΕΕ, δεν μπορεί να ισχύσει μεταξύ ανισότιμων μερών, απαιτεί αμοιβαίες υποχωρήσεις και τόνωση της εμπιστοσύνης, χρειάζεται καιρό για να εμπεδωθεί. Δεν πληροί δηλαδή αυτή τη στιγμή καμία προϋπόθεση επιτυχίας.
Ο «αποικιοκρατικός εποικισμός» στη Δυτική Όχθη δεν θίγεται. Το κράτος – απαρτχάιντ δεν θίγεται. Ο ΟΗΕ, ο μόνος αρμόδιος, δε θα έχει αρμοδιότητα. Οι ισχυροί αποφάσισαν πως το διεθνές δίκαιο θα καταλυθεί χωρίς να προσπαθούν να συγκαλύψουν αυτές τους τις ενέργειες υπό το μανδύα έστω ενός «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» όπως παλιότερα. Άλλη πιστά στις διεθνείς σχέσεις, άλλη εποχή.
Ο Νετανιάχου πέρασε τη συμφωνία στους ακροδεξιούς τους συμμάχους. Τίποτα δεν προμηνύει πως δε θα σπάσει τη συμφωνία όταν γυρίσουν στα σπίτια τους οι όμηροι. Όλα έχουν να κάνουν με την εξουσία και τα χρήματα και έτσι μπορούμε να ερμηνεύσουμε τη στάση αυτού καθώς και των άλλων δρώντων.
Ο λαός της Παλαιστίνης υπέμεινε και επιμένει. Όλα ρημαδιό και γυρνάνε εκεί που κάποτε είχε σπίτι, σόμπα, κουζίνα. Sumud, ένας παράγοντας εκρηκτικής δύναμης που μπορεί να φέρνει τούμπα φαινομενικά ανίκητους συσχετισμούς δυνάμεων.
