Αντιστάθηκε και η Δεξιά, λοιπόν, απέναντι στους ναζί. Το είπε ο πρωθυπουργός, επομένως πρέπει και να είναι αλήθεια. Αντιστάθηκε η Δεξιά οργανωμένα, με συνοχή. Αυτό εννοούσε. Εγώ δεν θα διαφωνήσω πως οι εδεσίτες υπήρξαν αντάρτες με αναμφίβολη την αντιστασιακή τους δράση. Αλλά θα αμφισβητήσω τις προθέσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη σε σχέση με τη δική του Δεξιά, την Αριστερά και τα στελέχη που έχει στην κυβέρνησή του.
Αυτή είναι η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη
Ένας υμνητής του Ιωάννη Μεταξά, ο Άδωνις Γεωργιάδης. Βορίδης και Δένδιας υπήρξαν μέλη φιλοχουντικών οργανώσεων, ο δε Βορίδης παρέμεινε αμετανόητος επί χρόνια. Ζήτησε να συνεργαστεί με τα Χρυσή Αυγή προτού καταλήξει πρώτα στο ΛΑ.Ο.Σ και έπειτα στη ΝΔ. Ο δε βουλευτής της Α’ Αθήνας, Κωνσταντίνος Μπογδάνος, έκανε «αστειάκια», ανοίγοντας εκπομπή με τον ύμνο των SS, ή με τα τανκς της χούντας. Αυτή είναι η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, προσθέτοντας ανάμεσά τους την περήφανη βαφτιστήρα του Γλύξμπουργκ και ένα σωρό τυμβωρύχους, που θα μπορούσαν να σκάψουν σε πολλά πολιτικά πτώματα, αν αυτά θα μπορούσαν να τους παρείχαν θέσεις εξουσίας.
Κι ο Ζέρβας; Ο Ζέρβας… Ο Ζέρβας, η αντίσταση που επικαλείται ο πρωθυπουργός, προς το τέλος του πολέμου συνθηκολόγησε με τους ναζί –κατά άλλους ιστορικούς και πολιτικούς της Δεξιάς δε συνθηκολόγησε ποτέ, αλλά όλα δείχνουν ότι ουδετεροποιήθηκε, προδίδοντας, μάλιστα, τον ΕΛ.ΑΣ. Ήταν ο στρατηγός Ζέρβας τυχοδιώκτης; Όχι, δεν ήταν. Ήταν βενιζελικός και βαθύτατα αντικομμουνιστής. Ήταν αυτός που το ’47 έγινε υπουργός Δημόσιας Τάξης και καθαιρέθηκε επειδή τριπλασίασε τις θανατικές ποινές και έστειλε στο απόσπασα 550 ανθρώπους.
Κάπου μπερδεύτηκε ο Χρυσοχοΐδης
Θέλουν να είναι αυτός ο πολιτικός τους πρόγονος; Ας είναι. Κάποιος που συνθηκολόγησε και μετά εξόντωσε τους ανθρώπους που νίκησαν το ναζισμό. Όλο τα ίδια λάθη κάνει η Αριστερά, όμως. Παλεύουμε για τη ζωή κι αφήνουμε τις μεγάλες νίκες να τις καπηλεύεται η Δεξιά για να ορθώσει εθνικό μπόι κι αφήγημα. Και τολμούν ακόμα να μιλούν, ακόμα, μετά από τόσους νεκρούς, εξορίες, φυλακές, μια χούντα, διαδηλωτές σκοτωμένους από το ξύλο, τολμούν ακόμα να μιλούν.
Ο Χρυσοχοΐδης παρομοίασε την απαίτηση για τη σύλληψη του αρχιναζί Χρήστου Παππά με το λιντσάρισμα που δέχθηκε η Αριστερά, «με τόσες εξορίες και φυλακές». Μα κάπου μπερδεύτηκε. Γιατί οι αριστεροί πολιτικοί κρατούμενοι δεν λιντσαρίστηκαν, δεν τους τραμπούκισαν, ας πούμε. Τους δολοφονούσαν. Τους εξόντωναν. Τους βίαζαν κι απειλούσαν τις οικογένειές τους. Κι εγώ θα πω πως αυτό που συμβαίνει απέναντι στην Αριστερά σήμερα, τώρα, από αυτήν την κυβέρνηση, με αυτούς τους εκπροσώπους, με αυτήν την αυθάδεια, είναι λεηλασία. Όχι επειδή κερδίζουν, δεν κερδίζουν. Αλλά επειδή δε σέβονται την ιστορία αυτού του τόπου.
Πάντα η Αριστερά «καθάριζε», μαζί της κι ο προοδευτικός κόσμος. Δεν ήταν απαραίτητα αριστεροί, αλλά ήταν φίλοι της δημοκρατίας. Τους χουντικούς δεν τους έβαλε στη φυλακή ο Καραμανλής, αλλά μια ομάδα δικηγόρων. Για τα εγκλήματα που διέπραξαν οι βασανιστές στα ξερονήσια δεν τιμωρήθηκε κανένας. Αλλά εμείς προχωρούσαμε την κοινωνία, εμείς προχωρούσαμε την Ιστορία.
Το είχε πει ο Βορίδης, θα θυμάστε βέβαια, πως πρέπει «να τελειώσουμε με την Αριστερά». Ήταν μία ειλικρινής κι ορθάνοιχτη δήλωση. Αλλά μήπως δεν το γνωρίζαμε; Από τότε που ερχόντουσαν οι νεολαίοι της Νέας Δημοκρατίας σε σχολεία και σχολές; Από τότε που δολοφόνησαν το Νίκο Τεμπονέρα; Από την τρομοκρατία που άσκησαν κάποτε σε όλους μας;
Το εθνικό αφήγημα
Δεν συμφωνώ με τον όρο «Εθνική Αντίσταση», για συμβολικούς λόγους ωστόσο. Γιατί η Αριστερά αντιστάθηκε προς υπεράσπιση της Ελλάδας, αλλά δεν νομίζω ότι είχε ποτέ στο νου της την έννοια του έθνους ως κριτήριο υπεράσπισης των ανθρώπων. Στον πόλεμο ή ήσουν με τους ναζί, ή δεν ήσουν. Όποιος κι αν ήσουν κι απ’ όπου κι αν ήσουν, αυτός ο διαχωρισμός σε έκανε εχθρό ή φίλο. Όπως και τώρα, όπως και πάντα.
Πάνω σε αυτά τα αίματα, των ανθρώπων που δεν αναγνωρίζουν έθνη, στήθηκε το εθνικό αφήγημα. Για τα ίδια αυτά αίματα, γενιές μετά, μας φώναζαν συνθήματα όχι οι ναζί, αλλά τα παιδιά της ΟΝΝΕΔ ότι «Στο Βίτσι και στο Γράμμο σας θάψαμε στην άμμο». Μήπως είναι ψέματα; Δίκιο είχαν τα παιδιά της ΟΝΝΕΔ. Πάντα οι νέοι έχουν δίκιο. Όντως, οι πολιτικοί τους πρόγονοι αυτό έκαναν: Στο Βίτσι, στον Γράμμο, στις φυλακές έχυσαν το αίμα των ανθρώπων που πάλεψαν γα ζωή και ελευθερία.
Κι αν τα παιδιά έχουν δίκιο, αν οι νέοι λένε αυθορμήτως αλήθειες, χωρίς «φίλτρο» και χωρίς δεύτερες σκέψεις, ποιος είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης να τους αμφισβητήσει;
Όλγα Στέφου
Πηγή: Η Εποχή
