Συζητάμε με τον βουλευτή Θοδωρή Δρίτσα για το μέλλον της κυβέρνησης, τις προτεραιότητές της και το πρόγραμμα του κόμματος. Ακόμα σχολιάζει την πολιτική επικαιρότητα με αφορμή το ταξίδι του Π. Καμμένου στις ΗΠΑ, τις εξελίξεις στο μακεδονικό και τον νέο κρατικό προϋπολογισμό.
Τη συνέντευξη πήρε η Ιωάννα Δρόσου
Αναμένεται να κατατεθεί το σχέδιο του προϋπολογισμού, χωρίς να περιλαμβάνει την περικοπή συντάξεων. Τι δείχνει αυτή η εξέλιξη, ιδιαίτερα που το θέμα αυτό είχε βρει αρχικά πολλά εμπόδια;
Το οικονομικό επιτελείο και η κυβέρνηση προχωρούν με μελετημένα βήματα. Πρέπει να τους το αναγνωρίσουμε. Και αυτό πρέπει να κάνουν, διότι και η λεπτομέρεια έχει τη σημασία της, δυστυχώς. Η δυνατότητα σήμερα να προχωρήσουμε στην επανανομοθέτηση ώστε να μην περικοπούν οι συντάξεις αλλά και να μη μειωθεί του χρόνου το αφορολόγητο γίνεται κατορθωτό χάρη στους τεκμηριωμένους χειρισμούς που έκαναν κατά τη διαπραγμάτευση του 2017, το οικονομικό επιτελείο και ο πρωθυπουργός. Τότε κατέληξαν στο συμβιβασμό των μέτρων-αντίμετρων, αλλά ταυτόχρονα κράτησαν μια πολύ αξιόπιστη δυνατότητα αυτό να αλλάξει, όταν θα έρθει η στιγμή. Αυτό συμβαίνει τώρα. Είναι μια επιτυχία. Πάντα βέβαια στο πλαίσιο των αδυσώπητων εξαναγκασμών. Εάν δεν είχε «εφευρεθεί» ο ανοικτός και ανατάξιμος δίαυλος των μέτρων-αντίμετρων, σήμερα δεν θα είχε ολοκληρωθεί η δανειακή σύμβαση. Ας την κρατήσουμε αυτήν την εμπειρία, γιατί και το μέλλον θα έχει σκληρά διλήμματα.
Βρισκόμαστε στη μεταμνημονιακή φάση, αλλά ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, κάθε άλλο. Ποια πρέπει να είναι η προτεραιοποίηση της κυβέρνησης, από τη στιγμή που είναι πολλά ανοιχτά μέτωπα;
Είναι αναμφισβήτητα θετικό ότι η μνημονιακή σύμβαση έληξε. Όμως, η οριστική υπέρβαση της χρεοκοπίας είναι μια υπόθεση που θέλει ακόμα δρόμο. Η σταθερότητα δηλαδή του πεδίου της οικονομίας είναι μπροστά. Επισφάλειες και στο εσωτερικό και στο διεθνή χώρο υπάρχουν πολλές. Και σε αυτό το πλαίσιο, η εποπτεία δανειστών-εταίρων είναι ένας θεσμός που ισχύει για όλες τις χώρες, πολύ περισσότερο για αυτές που βγήκαν από τα μνημόνια. Εκείνο που έχει σημασία είναι να προσπαθήσουμε συστηματικά ώστε το αναπτυξιακό πλαίσιο και οι προϋποθέσεις του και για την Ελλάδα, αλλά και για όλη την Ευρώπη, να αλλάξουν υπέρ πολιτικών κοινωνικής συνοχής και δικαιοσύνης.
Κλείνει ένας κύκλος
Ο Π. Καμμένος αποτελεί πια μια πραγματική περίσπαση. Από σταθερός σύμμαχος έγινε απρόβλεπτος και τώρα επικίνδυνος. Πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί η παρέμβασή του –ως μη όφειλε- στις ΗΠΑ, όπου πρότεινε νέες αμερικάνικες βάσεις και επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας των Πρεσπών;
Πέρα από τα σοβαρά αρνητικά συμβάντα στις σχέσεις ΑΝΕΛ-ΣΥΡΙΖΑ και τις επιπτώσεις τους στην κυβερνητική λειτουργία, υπάρχει κάτι πιο βέβαιο και σταθερό. Η συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν είχε στρατηγικό χαρακτήρα, αλλά είχε ένα βάσιμο χαρακτήρα ιστορικής συγκυρίας. Η ιστορική αυτή συγκυρία πλέον έχει αλλάξει. Δεν είμαστε στο 2015. Τα δεδομένα μπροστά στο 2019, είναι πολύ διαφορετικά. Επομένως, η επανεξέταση της συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι προφανέστατα αυτονόητη ανάγκη. Αυτό που συνέβη προ ημερών στις ΗΠΑ, δεν μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε ως «αταξίες» του Πάνου Καμμένου. Πρέπει να το δούμε στη ρίζα του και να κατανοήσουμε, όπως αποδόθηκε από δημοσιεύματα στο Νίκο Φίλη, ότι κλείνει ένας κύκλος. Μέχρι τώρα ο Π. Καμμένος διαχωριζόταν σε ορισμένα ζητήματα από την κυβερνητική πολιτική ως αρχηγός του κόμματός του. Ως μέλος της κυβέρνησης, σε επίσημο ταξίδι ως υπουργός Εθνικής Άμυνας δεν είχε το δικαίωμα να διαφοροποιηθεί.
Τι εννοείς ότι πρέπει να επανεξετάσουμε τη συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ; Πολλοί θα το ερμηνεύσουν ως προαναγγελία πρόωρων εκλογών ή ως αναζήτηση νέων κυβερνητικών εταίρων.
Εννοώ ότι το ζήτημα είναι σοβαρό. Πρέπει βέβαια να το χειριστούμε με τον πιο σοφό τρόπο, αλλά δεν γίνεται να το αγνοήσουμε. Όπως, δεν μπορούμε και δεν πρέπει να αγνοήσουμε, ότι ταυτόχρονα έχει μεγάλη σημασία η διατήρηση της δυνατότητας αυτής της κυβέρνησης να ολοκληρώσει το έργο της. Προφανώς, πρέπει να σκεφτούμε πολύ και να εξαντλήσουμε όλη μας την ευρηματικότητα. Αλλά δεν πρέπει να στρουθοκαμηλίσουμε. Δεν έχω τίποτα προσωπικό μαζί του, αντίθετα τον συμπαθώ, αλλά ο Πάνος Καμμένος πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του. Αν σκέπτεται ακόμα και το ενδεχόμενο να αποσταθεροποιήσει την κυβέρνηση, ας το πει ανοικτά, τώρα.
Ο βουλευτής των ΑΝΕΛ και εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος, Θοδωρής Τοσουνίδης, πρότεινε τη στήριξη πρότασης μομφής, σε περίπτωση που κατατεθεί από τη Νέα Δημοκρατία, δήλωση που προκάλεσε αντιδράσεις και εντός των ΑΝΕΛ.
Δεν θέλω να πιστέψω ότι υπάρχουν σκέψεις με τέτοιο περιεχόμενο. Άλλωστε, ο Τέρενς Κουίκ, σε δήλωσή του, αποσαφήνισε ότι τέτοιου είδους σκέψη δεν έχει συζητηθεί σε κανένα επίπεδο, στους ΑΝΕΛ.
Το μακεδονικό, ωστόσο, βρίσκεται εν εξελίξει, μετά το δημοψήφισμα στη γείτονα χώρα. Στόχος της κυβέρνησης είναι να λυθεί σε αυτή τη θητεία. Είναι εφικτό;
Όταν η κυβέρνησή μας άνοιξε το ζήτημα της συμφωνίας με τη FYROM είχαμε απόλυτη συναίσθηση ότι ανοίγουμε ένα πάρα πολύ σοβαρό και δύσκολο θέμα. Πρέπει να κρατήσουμε ότι πρόκειται για μια από τις πιο σημαντικές επιλογές αυτής της κυβέρνησης, σε αυτά τα τριάμισι χρόνια. Γιατί είναι ιστορική επιλογή με ορίζοντα τον 21ο αιώνα. Ο πυρήνας αυτής της συμφωνίας είναι η αμοιβαία επικύρωση της λήξης όλων των οδυνηρών εκκρεμοτήτων του προηγούμενου αιώνα και ταυτόχρονα δρομολογεί το άνοιγμα ενός καινούριου δρόμου για την ειρήνη και τη συνεργασία στα Βαλκάνια. Όποιος δεν μπορεί, θελημένα ή αθέλητα, να δει αυτή την πτυχή, εάν ισχυροποιηθεί, θα οδηγήσει την Ελλάδα και τα Βαλκάνια σε καταστροφικά αποτελέσματα. Επομένως, είναι τιμή μας και ιστορική υποχρέωσή μας να επιμείνουμε σε αυτή τη στάση, μέχρι την οριστική ευόδωσή της, με πολύ προσεκτικά αλλά και αποφασιστικά βήματα και χειρισμούς.
Η Νέα Δημοκρατία στερείται πολιτικής
Με αφορμή και το μακεδονικό, είδαμε να ξετυλίγεται η στρατηγική που ακολουθεί η Νέα Δημοκρατία, η οποία κρατά διαφορετική στάση στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, κάνοντας και υπόγειες διαδρομές. Πώς κρίνεις την αντιπολιτευτική γραμμή της;
Η Νέα Δημοκρατία δεν έχει πολιτική. Έχει όραμα, πιεστικό και αγωνιώδες, να ηγηθεί ξανά όλου του φαύλου συστήματος που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία. Χωρίς να θέλω να μηδενίσω το πολιτικό πρόγραμμα και τις πολιτικές απόψεις που εκφράζει, θεωρώ ότι πρέπει να έχουμε συνείδηση πως μονοδιάστατος πυρήνας των κινήσεών της είναι η σκληρή επιδίωξη της παλινόρθωσης. Γι’ αυτό, ζητώντας εκλογές, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, εδώ και τρία χρόνια, δεν κάνει τίποτε άλλο παρά μόνο να ασχολείται με την αποδόμηση του κυβερνητικού έργου. Κάνει πολιτική καταστροφής, με τερατολογίες, ψέματα και υπερβολές, καλλιεργώντας το φόβο και δημιουργώντας κλίμα ανασφάλειας. Αυτό δεν μπορεί να γεννήσει αξιοπιστία πουθενά. Και γι’ αυτό ούτε στην Ευρώπη είναι αξιόπιστη η Νέα Δημοκρατία. Το μόνο που μπορεί να κάνει, είναι να φανατίσει πεισμένους οπαδούς της, αλλά και να πιέσει τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, μετατοπίζοντας το πολιτικό σκηνικό όλο και δεξιότερα, σε αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο.
Πώς βλέπεις να βαδίζει στην Ευρώπη το Λαϊκό Κόμμα, σε αντιπαραβολή με τη στάση που κρατά η Νέα Δημοκρατία στην Ελλάδα;
Το Λαϊκό Κόμμα έχει τεράστιες ευθύνες για όσα συμβαίνουν στην Ευρώπη· για την προϊούσα συντηρητικοποίηση και την ενίσχυση της ακροδεξιάς. Αν δεν υπάρξουν σοβαρές αναδιατάξεις της πολιτικής αυτής, όπως και στη σοσιαλδημοκρατία, αν και εκεί κάτι κινείται, θα πρέπει να είμαστε πολύ ανήσυχοι. Εδώ όμως συμβαίνει το εξής: Στην Ευρώπη το Λαϊκό Κόμμα επιμένει στην εφαρμογή μιας περιοριστικής πολιτικής, ενώ εδώ η Νέα Δημοκρατία στερείται πολιτικής. Κατασκευάζει πολιτικές για τις ανάγκες μόνο της προπαγάνδας. Τεκμηριώνω αυτή την άποψη και από το γεγονός ότι οι εξαγγελίες της Θεσσαλονίκης περιλάμβαναν ιδέες και επιλογές της θατσερικής και ρηγκανικής εποχής, που ήδη έχουν εγκαταλειφθεί προ πολλού από τα ομόλογα της ΝΔ ευρωπαϊκά κόμματα.
Εκλογές και κόμμα
Εκτός απροόπτου, οι επερχόμενες εκλογές είναι οι αυτοδιοικητικές. Ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσε τους επτά πρώτους υποψήφιους περιφερειάρχες, προκαλώντας και εσωκομματικές αντιδράσεις, καθώς πολλοί δεν προέρχονται από την αριστερά, αλλά από το ΠΑΣΟΚ. Πώς θα μπορέσει έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ να περάσει μια άλλη πρόταση για την αυτοδιοίκηση, έχοντας πια και την εμπειρία διοίκησης περιφερειών και δήμων;
Τόσο για τις Περιφέρειες όσο και για τους Δήμους διαφωνώ, και με βάση την εμπειρία του παρελθόντος και από θέση αρχής, με την πολλαπλά ατελέσφορη τακτική της επιλογής των προσώπων πρώτα και ύστερα της κατάρτισης στόχων και προγράμματος. Αυτό βάζει το κάρο μπροστά από το άλογο. Έχει γίνει πολλές φορές αυτό, όχι μόνο από την αριστερά, αλλά και από άλλα κόμματα, και μόνο οι κοινωνίες δεν κέρδισαν από αυτή την επιλογή. Ακόμα και τις πιο αμφιλεγόμενες συνεργασίες, που ενδεχομένως επιλέξουμε να κάνουμε, αν δεν έχουμε διαμορφώσει ένα πλαίσιο κοινών στόχων, αποδεκτών από την κοινωνία, ώστε να έχουμε μια αμοιβαία δέσμευση έναντι όλων, τότε καμία συνεργασία και καμία συμμαχία δεν μπορεί να έχει βάθος. Ας δουλέψουμε λοιπόν σε αυτήν την κατεύθυνση, γιατί δεν έχουμε χρόνο.
Η εκλογή νέου γραμματέα στον ΣΥΡΙΖΑ στόχο είχε να δώσει ένα σήμα επανεκκίνησης του κόμματος. Ένας κούκος, ωστόσο, δεν μπορεί να φέρει την άνοιξη. Πώς θα πρέπει να προχωρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ;
Η ανάληψη αυτής της ευθύνης από τον Πάνο Σκουρλέτη, είναι μια πολύ θετική εξέλιξη. Όμως, το πρώτο και κύριο ζήτημα δεν είναι το οργανωτικό. Είναι το πολιτικό. Χρειαζόμαστε στη νέα περίοδο επικαιροποιημένες και καλά μελετημένες στοχεύσεις, με τη σοφία της εμπειρίας των αναγκαστικών συμβιβασμών των μνημονίων, αλλά ταυτόχρονα και με την αριστερή μας προγραμματική κατεύθυνση. Αυτοί οι επικαιροποιημένοι στόχοι πρέπει να εμπνέουν και εμάς τους ίδιους, αλλά και σημαντικά κομμάτια της κοινωνίας. Αυτό είναι το πρώτιστο. Για να το πετύχουμε, χρειαζόμαστε ένα οργανωτικό σχήμα, που θα το ενθαρρύνει και θα το υπηρετήσει. Νομίζω ότι το μείζον στα οργανωτικά, είναι η Κεντρική Επιτροπή να έχει αναβαθμισμένο ρόλο ως κέντρο επιτελικού σχεδιασμού της δράσης, καθημερινά και ενεργά σε όλη την Ελλάδα και σε όλες τις κοινωνικές διαστρωματώσεις και τα κεντρικά πολιτικά όργανα -είτε ολιγομελή είτε πολυμελή- (προσωπικά προτιμώ τα ολιγομελή), να είναι σε διαρκή διάλογο με την Κεντρική Επιτροπή. Έτσι νομίζω πως οι οργανώσεις θα μπορέσουν στη συνέχεια να αποκτήσουν νέα ζωντάνια και νέο περιεχόμενο.
Δήλωσες πρόσφατα ότι «ο κόσμος της αριστεράς χρειάζεται έμπνευση και μια νέα εκκίνηση». Αυτό πέρα από τα οργανωτικά, που μόλις ανέφερες, θέτει και ζητήματα ιδεών, ώστε να βρεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ ξανά στην πρωτοπορία.
Πρωτοπορία γίνεσαι όταν η κοινωνία σε αναγνωρίζει ως τέτοια. Διαφορετικά δεν έχει νόημα να αυτοανακηρυσσόμαστε αυτάρεσκα ως πρωτοπορία. Πράγματι, χρειάζεται ένα μελετημένο σχέδιο για το 2019-2020. Αυτός ο ορίζοντας μπορεί να μην επιτρέπει να τεθεί ως επίκαιρος ο στόχος της σοσιαλιστικής αλλαγής, αλλά θα πρέπει να προτεραιοποιεί τα ζητήματα του κοινωνικού κράτους, της δημοκρατίας, των προοδευτικών κατακτήσεων, της πολλαπλής αναβάθμισης του ρόλου των αριστερών προταγμάτων στη σύγχρονη πολιτική πραγματικότητα. Αυτά μπορεί να μας εμπνεύσουν, αλλά και να εμπνεύσουν σημαντικό τμήμα της κοινωνίας.
ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΚΕΑ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ
Υπερώριμο και επιτακτικό το αίτημα για επιτάχυνση της δίκης
Την Παρασκευή βρέθηκε στον Κορυδαλλό, στη δίκη της Χρυσής Αυγής, πολυμελής αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με τον πρόεδρο του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς, Γκρεγκόρ Γκίζι. Ποιο το μήνυμα αυτής της κίνησης;
Ήταν πολύ σημαντική αυτή η παρέμβαση και με το συμβολισμό της ημέρας, της 12ης Οκτώβρη, που είναι η μέρα απελευθέρωσης της Αθήνας από τους ναζί. Η πολυμελής αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ, με παρόντα τον Πάνο Σκουρλέτη, αρκετούς βουλευτές και πολλά κομματικά μέλη, όπως και η πολυσήμαντη παρουσία του Γκίζι, έδωσαν ένα άλλο περιεχόμενο στη διεξαγόμενη συνεδρίαση του δικαστηρίου και αναβάθμισαν το ουσιώδες αίτημα αυτής της δίκης. Δεν δικάζεται κάποιο πολιτικό κόμμα ή κάποιες μεμονωμένες παράνομες δραστηριότητες. Το δικαστήριο αναζητά την τεκμηρίωση (ή και την απόρριψη βέβαια) του κατηγορητηρίου που θεωρεί τη Χρυσή Αυγή ως εγκληματική οργάνωση που συντονισμένα έδρασε και δρα εναντίον των μεταναστών, των ομοφυλόφιλων, των αριστερών, εναντίον κάθε διαφορετικού και ελεύθερου πολίτη, εναντίον της δημοκρατίας. Και από αυτή την άποψη νομίζω ότι το αίτημα για την επιτάχυνση της δίκης πρέπει να ικανοποιηθεί άμεσα, χωρίς να σημαίνει αυτό ότι στις συνεδριάσεις του δικαστηρίου δεν υπάρχει ρυθμός, μέθοδος και συστηματική λειτουργία σύμφωνα με τους κανόνες της δίκαιης δίκης που τα διαπίστωσα όποτε βρέθηκα σε κάποια δικάσιμο. Το ζήτημα δεν είναι μόνο ότι οι χώροι που λειτουργεί το δικαστήριο είναι ή ανεπαρκείς (όπως ο Κορυδαλλός) ή μη διαθέσιμοι (όπως το Εφετείο), αλλά και το γεγονός ότι οι δικαστές και οι εισαγγελείς που συμμετέχουν στη σύνθεση του δικαστηρίου δεν έχουν ως αποκλειστικό καθήκον μόνο αυτή τη δίκη. Γι’ αυτό και η δίκη για τη ΧΑ τραβάει πολύ σε μήκος χρόνου. Το αίτημα να αντιμετωπιστεί αυτό αρμοδίως, είναι υπερώριμο και επιτακτικό.
Για λόγους ύψιστου δημοσίου συμφέροντος, δηλαδή για λόγους προστασίας και υπεράσπισης των κατακτημένων δημοκρατικών θεσμών και των ελευθεριών των πολίτων, όταν αυτά απειλούνται προφανέστατα από νοσταλγούς της ναζιστικής βαρβαρότητας. Το γεγονός ότι η ΧΑ «πείθει» μόνο ένα μικρό ποσοστό του συνόλου των πολιτών, αυτό δε σημαίνει πως είναι αποδεκτό, η πλειοψηφία της κοινωνίας να μένει σε σύγχυση, ανυπεράσπιστη απέναντι στο δολοφονικό δηλητήριο του εθνικοσοσιαλισμού – εθνικολαϊκισμού, που ο φορέας του υποδύεται το πολιτικό κόμμα.
Πηγή: Η Εποχή
