Μετά την αποκάλυψη των παρακολουθήσεων Κουκάκη, Ανδρουλάκη, Σπίρτζη και άλλων, διάφοροι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, υπό την καθοδήγηση του πρωθυπουργικού επιτελείου, δρομολόγησαν και τη συστηματική μεθόδευση συγκάλυψης. Τα γεγονότα είναι γνωστά και δεν θα επιμείνω στην επανάληψή τους.
Είναι όμως σατανική, πραγματικά, η μεθοδευμένη προβολή μιας πλαστής εικόνας, με την οποία επιχειρείται να εμφανιστεί –ως γεγονός– ότι η ελληνική κοινωνία δεν ενδιαφέρεται για το θέμα!
Προφανώς, ο μέσος πολίτης, όταν ερωτάται για το πώς ιεραρχεί τα προβλήματα που τον κάνουν να πιέζεται και να αγωνιά καθημερινά, θα ήταν πραγματικά εκτός λογικής να περιμένουμε ότι θα ιεραρχήσει ως πρώτο ζήτημα τις παρακολουθήσεις πολιτικών αντιπάλων του Μητσοτάκη. Μπορούμε όμως να είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι εάν η ερώτηση ήταν «Θεωρείτε ή όχι τις παρακολουθήσεις πολιτικών και δημοσιογράφων, αντιπάλων του κ. Μητσοτάκη, ως σοβαρό ζήτημα για τη δημοκρατία μας;» το αποτελέσματα των δημοσκοπικών απαντήσεων θα ήταν συντριπτικά υπέρ της καταδίκης των παρακολουθήσεων και κόλαφος για την κυβέρνηση. Τέτοιες ερωτήσεις όμως δεν τις επιλέγουν οι δημοσκόποι.
Το επιτελικό παρακράτος, όμως, του Μητσοτάκη δεν αφορά μόνο τη λειτουργία της ΕΥΠ, τον Κουκάκη, τον Ανδρουλάκη, τον Σπίρτζη. Επηρεάζει καθοριστικά όλες σχεδόν τις κρίσιμες λειτουργίες και του δημόσιου και του ιδιωτικού βίου των Ελλήνων και των Ελληνίδων. Αυτό το παρακράτος έχει απλώσει τα πλοκάμια του παντού. Στην ενημέρωση-πληροφόρηση, με τον ασφυκτικό έλεγχο από το πρωθυπουργικό γραφείο του Αθηναϊκού – Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων και της ΕΡΤ, με την ανίερη και καλά αμειβόμενη αμφίδρομη και ανταποδοτική συμμαχία με τους μεγαλοκαναλάρχες, με την «Ομάδα Αλήθειας» της ΝΔ, που διακλαδώνεται σε κρίσιμους τομείς της κρατικής διοίκησης (υπουργεία και οργανισμούς), και μάλιστα με καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας για τους ημέτερους μετακλητούς.
Το πρωθυπουργικό παρακράτος λειτουργεί, επίσης εμφανώς, στην οικονομία και στην αγορά, στο τραπεζικό σύστημα αλλά και στους τομείς της παιδείας, της υγείας και αλλού. Παντού! Οι απευθείας αναθέσεις, η νομοθέτηση ασυλίας για τα μεγαλοστελέχη, οι σκανδαλώδεις τροπολογίες της νύχτας και πολλά άλλα είναι αψευδή τεκμήρια για του λόγου το αληθές.
Όλα αυτά είναι πολιτικές υπέρ της ολιγαρχίας, πολιτικές αντιλαϊκές και αντικοινωνικές, που αποδεδειγμένα, ήδη σε αυτά τα τρία χρόνια, αύξησαν τη φτώχεια, τις ανισότητες, τον κοινωνικό αποκλεισμό, την αδικία.
Ποια είναι τα όπλα μιας τέτοιας αντιλαϊκής κυβέρνησης για να συνεχίσει την πολιτική της; Προφανώς, ο περιορισμός και η φαλκίδευση της δημοκρατίας, μαζί με την αστυνομική καταστολή και τον αυταρχισμό, κυρίως εναντίον της νεολαίας. Να γιατί οι παρακολουθήσεις δεν είναι ένα «ατύχημα» ή ένα «λάθος», αλλά είναι αυταπόδεικτα δομικό στοιχείο της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης Μητσοτάκη. Γι’ αυτό και το επιτελικό παρακράτος είναι σύγχρονη στρατηγική επιλογή, με ρίζες, όμως, σε πολύ παλαιότερες δεκαετίες του μετεμφυλιακού κράτους στην Ελλάδα.
Τώρα, γι’ αυτήν καθ’ αυτή την ΕΥΠ και τη λειτουργία της. Οι Εθνικές Υπηρεσίες Πληροφοριών σε όλο τον κόσμο λέγονται –όχι τυχαία– μυστικές υπηρεσίες. Όσο, πράγματι, η ΕΥΠ, ως μυστική υπηρεσία, λειτουργεί με στεγανά, με την αρχή του απορρήτου, με την αρχή της διά βίου σιωπής για τους διοικητές, τα στελέχη της και τους εισαγγελείς και με πολλές άλλες ρυθμίσεις έξω από τον δημοκρατικό έλεγχο, αυτό μπορεί να αιτιολογηθεί μόνο με την απόλυτη εγγύηση ότι ασχολείται αποκλειστικά με ζητήματα εθνικής ασφάλειας, που και αυτά πρέπει να προσδιορίζονται με απόλυτη σαφήνεια.
Ποιες είναι πραγματικά οι θεσμικές ασφαλιστικές δικλείδες που μπορούν να εγγυηθούν ότι η ΕΥΠ δεν μετατρέπεται σε παρακράτος; Η Βουλή, η ΑΔΑΕ, οι εισαγγελείς, σε κάποιον ίσως βαθμό, μπορούν πράγματι να παίξουν έναν στοιχειωδώς αποτρεπτικό ή και διορθωτικό ρόλο. Ας μη γελιόμαστε όμως. Το κρίσιμο μέγεθος είναι ο πολιτικός έλεγχος από την εκλεγμένη κυβέρνηση. Είτε απευθείας από τον πρωθυπουργό, όπως επέλεξε ο Μητσοτάκης, είτε από τον αρμόδιο υπουργό Προστασίας του Πολίτη, η αρμοδιότητα του οποίου αποδίδεται από τον πρωθυπουργό με ΦΕΚ, άρα ο πρωθυπουργός διατηρεί και εδώ την πρώτη ευθύνη πολιτικού ελέγχου.
Τι έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Όχι μόνο όρισε ως διοικητή της ΕΥΠ τον ακατάλληλο, σύμφωνα με τα προσόντα του, σκοτεινό, δικό του άνθρωπο, αλλά και ανέθεσε (όχι με ΦΕΚ, γιατί αυτό πράγματι θα ήταν θεσμικά αδιανόητο) ή ανέχθηκε τον έλεγχο της ΕΥΠ και τη μεταφορά ενημέρωσης και πληροφοριών από τον ανιψιό του και διευθυντή του γραφείου του!
Αυτό και μόνο αναδεικνύει αλλά και αποδεικνύει την εκτροπή από τις συνταγματικές εγγυήσεις και τη φαλκίδευση του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Το επιτελικό παρακράτος Μητσοτάκη υπάρχει παντού. Επειγόντως πρέπει να ανατραπεί. Απαιτείται ένα σύγχρονο 114!
ΘΟΔΩΡΗΣ ΔΡΙΤΣΑΣ
