Το ερώτημα ετούτων των εκλογών είναι αν θα προχωρήσουμε μπροστά ή θα επιστρέψουμε στο καθεστώς που κατέστρεψε τη χώρα μας και φτώχυνε τους ανθρώπους της. Αν δηλαδή θα προχωρήσουμε σε μια ανάπτυξη που θα στηρίζεται στην ενίσχυση των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και στις εξαγωγές και θα δημιουργήσει 500.000 νέες σταθερές και καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας, με ένα κοινωνικό κράτος για όλους τους πολίτες, με δημόσια δωρεάν υγεία, δημόσια και δωρεάν παιδεία, δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και μια κοινωνική πρόνοια για όλους που θα σέβεται τους πολίτες, τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους.
Ο άλλος δρόμος είναι πίσω στο παλιό αποτυχημένο σύστημα. Δηλαδή να επιστρέψουμε σε ένα σύστημα με ανασφαλή εργασία δίχως δικαιώματα, με ψίχουλα για τους πολύ φτωχούς και χωρίς έγνοια για τους υπόλοιπους πολίτες, με μισθούς καθηλωμένους ή που θα μειώνονται, με φορολογικά δώρα για τους πλούσιους που τάχα φέρνουν επενδύσεις, όμως στο παρελθόν δεν τις έφεραν, μονάχα χρεοκόπησαν την Ελλάδα.
Και, όπως μάθαμε τώρα, θα πρέπει να πάμε ακόμα πιο πίσω: σε ένα ασφαλιστικό σύστημα στο οποίο οι συντάξεις και οι υπηρεσίες υγείας θα έχουν παραδοθεί σε κερδοσκοπικές διαθέσεις πολυεθνικών εταιρειών και οι ασφαλισμένοι θα αναλαμβάνουν οι ίδιοι το ρίσκο. Ακόμα χειρότερα: η ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών ασφαλίσεων είναι πανάκριβη. Σήμερα οι ασφαλισμένοι πληρώνουν τις συντάξεις των γονιών τους. Αν πάψουν και οι εισφορές πηγαίνουν σε ιδιωτικές εταιρείες, το δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα θα καταρρεύσει, οι συντάξεις θα περικοπούν και το κράτος θα κληθεί να πληρώσει πάνω από 50 δισεκατομμύρια σε βάθος χρόνου, περίπου 1,7 δισ. τον χρόνο.
Αυτό το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας δικαιολογημένα τρόμαξε τους πολίτες. Ετσι λοιπόν ο κ. Μητσοτάκης κάθε μέρα το αλλάζει: τη μια απειλεί με το ένα και την άλλη υπόσχεται το άλλο. Αυτό προκαλεί μέγιστη ανησυχία στον λαό που στρέφεται προς τον ΣΥΡΙΖΑ γεμάτος αγωνία για το μέλλον του.
Η Ελλάδα σήμερα δεν συγκρίνεται με την Ελλάδα των αρχών του 2015. Παρά το πολύ μεγάλο δημόσιο χρέος που μας κληροδότησε το παλιό καθεστώς, τα δημόσια οικονομικά έχουν σταθεροποιηθεί, τα επόμενα χρόνια η επιβάρυνση με τοκοχρεολύσια δεν θα μας συνθλίβει, η οικονομία έχει αρχίσει την ανοδική της πορεία, η ανεργία μειώνεται με σταθερό ρυθμό.
Στους εμπορικούς δρόμους των πόλεων, που πριν από τέσσερα χρόνια ήταν νεκροταφεία καταστημάτων, η κίνηση επιστρέφει. Νέοι επιστήμονες, που είχαν αναζητήσει την τύχη τους στο εξωτερικό, επιστρέφουν χάρη σε υποτροφίες και ερευνητικά προγράμματα που θέσπισε η κυβέρνηση της Αριστεράς. Οι τέσσερις τομείς του κοινωνικού κράτους, η Υγεία, η Παιδεία, η Κοινωνική Πρόνοια και η Κοινωνική Ασφάλιση, δεν βρίσκονται πια στη μόνιμη κατάσταση κρίσης που ζούσαμε όχι μόνο στα 2010-2014 αλλά και παλιότερα.
Για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού κράτους οικοδομήθηκε ένα αξιόπιστο, διαφανές κράτος πρόνοιας. Η πρόνοια των πελατειακών σχέσεων, όπου π.χ. το επίδομα αναπηρίας εξαρτιόταν από τις σχέσεις του πολίτη με τον δήμαρχο ή τον βουλευτή, έπαψε πια να υπάρχει. Με το νέο σύστημα οι πολίτες πληροφορούνται για τα δικαιώματά τους στο Κέντρο Κοινότητας του δήμου τους, υποβάλλουν τις αιτήσεις τους ηλεκτρονικά, παίρνουν αμέσως απάντηση και πολύ σύντομα ο νέος ενιαίος φορέας, ο ΟΠΕΚΑ, πιστώνει ό,τι δικαιούνται στον λογαριασμό τους. Δεν χρειάζεται να παρακαλέσουν κανέναν.
Η επίθεση κατά του κράτους πρόνοιας θίγει άμεσα τα συμφέροντα των μεσαίων εισοδηματικών στρωμάτων. Γιατί προπάντων αυτά τα κοινωνικά στρώματα ωφελούνται από τους βρεφονηπιακούς σταθμούς, από το επίδομα στέγης, από τα σχολικά γεύματα, από το επίδομα αναπηρίας. Η Νέα Δημοκρατία επιτίθεται στα επιδόματα και στις παροχές του κράτους πρόνοιας, δήθεν επειδή είναι αντιαναπτυξιακά.
Στην πραγματικότητα το κάνει επειδή θέλει με περικοπές να χρηματοδοτήσει την ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών ασφαλίσεων και τα φορολογικά δώρα στους πλούσιους. Προσπαθεί να διχάσει τον λαό, να στρέψει τα μεσαία στρώματα εναντίον των φτωχών. Αφού είδε ότι αυτό δεν πέτυχε, αναίρεσε όσα έλεγε επί δύο χρόνια και δήλωσε ότι δεν θα μειωθεί κανένα επίδομα. Αντ’ αυτού, λέει ότι θα αυξήσει τους δικαιούχους του ΚΕΑ σε 800.000. Γιατί άραγε αφού η φτώχεια μειώθηκε;
Το κράτος πρόνοιας συμβάλλει στην ανάπτυξη. Με το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι μπήκαν σε μαγαζιά για ψώνια. Αυτό αυξάνει τον τζίρο, τονώνει την παραγωγή, δημιουργεί θέσεις εργασίας. Τα σχολικά γεύματα, 200.000 φέτος, 600.000 του χρόνου, έφεραν επενδύσεις στην εστίαση, προσλήψεις μισθωτών, αύξησαν τη ζήτηση για αγροτικά προϊόντα αλλά και τη σχολική επίδοση των μαθητών.
Με το επίδομα στέγης και το επίδομα παιδιού νέοι άνθρωποι μπορούν ευκολότερα να φτιάξουν οικογένεια, να αναζητήσουν δουλειά, να δημιουργήσουν. Η μείωση του αριθμού των φτωχών από 700.000 το 2015 σε 470.000 σήμερα αυξάνει τον οικονομικά ενεργό πληθυσμό και την παραγωγή πλούτου. Η ιδέα ότι πρώτα πρέπει να έρθει η μεγάλη ανάπτυξη κι έπειτα το κράτος πρόνοιας δεν είναι μόνο κοινωνικά ανάλγητη, είναι και οικονομικά ανόητη.
Αυτά θα κριθούν από το αποτέλεσμα των εκλογών την ερχόμενη Κυριακή. Ας μην επιτρέψουμε να μας πάρουν όσα κερδίσαμε με αγώνες και θυσίες.
Η Θεανώ Φωτίου είναι αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ στον Νότιο Τομέα Αθηνών
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
