Η αναίσχυντη, διαρκής αναπαραγωγή της κυρίαρχης, ρατσιστικής, ερμηνείας της πραγματικότητας, που –επιχειρεί να- κολακεύει τις μάζες, με τον προβολέα να φωτίζει και να φετιχοποιεί πότε τα γυναικεία οπίσθια και πότε τα γυναικεία στήθη, δεν είναι υπόθεση να την παραβλέπει κανείς. Δεν είναι καν μια υπόθεση της βιομηχανίας της διασκέδασης, στα πλαίσια της αστικής κοινωνίας. Η αναπαραγωγή τέτοιου στερεότυπου λόγου έχει καταφατικό στην κουλτούρα του φασισμού χαρακτήρα.
Η περίπτωση της τηλεοπτικής εκπομπής του ΣΚΑΪ «Αταίριαστοι» είναι γνωστή: τα βίντεο που χρησιμοποιούνται για το «άνοιγμα» της εκπομπής, δήθεν χιουμοριστικά, δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να αναμοχλεύουν τον χυδαίο σεξισμό, ο οποίος, δεκαετίες, αιώνες ίσως, χρησιμοποιείται για να διαιωνίζεται η πατριαρχική δομή του συστήματος. Μεταχειρίζονται, λοιπόν, ό,τι πρόχειρα τους προσφέρεται. Κι επειδή το χαστούκι του Κασιδιάρη δεν είναι «πολίτικαλ κορέκτ», κι επειδή «δημοκρατία έχουμε», να μοστράρει κανείς, μεσημεριάτικα, ημίγυμνα γυναικεία κορμιά, ωσάν σφαχτάρια, με φαρδύ πλατύ υπότιτλο «Οι Αταίριαστοι τιμούν την ημέρα της γυναίκας» δεν είναι αστειάκι. Είναι η –όχι και τόσο- νέα μορφή του ρατσιστικού λόγου, ταυτόσημου με τον φασιστικό.
Και τι δεν είπαν! Γόβες, τσόκαρα κι άλλες σκόρπιες λέξεις, τάχα, χαλαρά ειπωμένες έδιναν το στίγμα. Ωδή στη γυναικεία σκέψη του τίποτα, και άλλα ηχηρά παρόμοια, λέγονταν και στόχευαν σε ένα φανταστικό ακροατήριο που θα ανταποκρινόταν στη βαρβαρότητα. Ακροατήριο που, ακόμα κι αν δεν υπάρχει, στόχευση είναι να διαμορφωθεί, για να φτιαχτεί, συνακόλουθα, εκείνος ο ανθρωπολογικός τύπος που θα περιφρονεί και θα χλευάζει πότε τις γυναίκες, πότε τους γκέι και πότε τους ρομά.
«Ο χιτλερισμός», έλεγε ο Εμμανουήλ Λεβινάς, «είναι η αφύπνιση των στοιχειωδών συναισθημάτων». Στις μέρες μας, με τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης να αποτελούν τον πολυτιμότερο ιδεολογικό μηχανισμό της κυριαρχίας, τούτη η διαδικασία καθίσταται εξαιρετικά εύκολη: γυμνό, γυμνό, ξανά γυμνό. Η γυναίκα ως αμνοερίφιο, ιδού η κυρίαρχη κακουργηματική αντίληψη.
Και όποιοι δεν κατανοούν –ή παριστάνουν πως δεν κατανοούν- την ουσιαστική διαφορά των παραπάνω με τη χιουμοριστική υπέρβαση του αστικού καθωσπρεπισμού, φέρουν, εκόντες άκοντες, τον σπερματικό λόγο του ναζιστικού τύπου ρατσισμού.
Οι δυο «Αταίριαστοι» έβαλαν στην κουβέντα και μια γυναίκα ρεπόρτερ. Μόνο λύπη, δυστυχώς.
Κατέ Καζάντη
Πηγή: Left
