Οταν η Δεξιά και στις τρεις εκδοχές της (εξτρεμιστική, ακροκεντρώα, συντηρητική) δυσκολεύεται να πείσει τους πολίτες για την ορθότητα των θέσεών της, εξαπολύει βρόμικες επιθέσεις εναντίον των πολιτικών αντιπάλων της. Τους συκοφαντεί χρησιμοποιώντας ακόμη και γελοία επιχειρήματα και επιδίδεται με τη βοήθεια των φιλικών της μέσων ενημέρωσης σε δολοφονίες χαρακτήρων για να πλήξει την ηθική υπόστασή τους.
Αποφεύγει τα στρατιωτικά πραξικοπήματα, προτιμά τα θεσμικά πραξικοπήματα και τη χειραγώγηση των πληθυσμών μέσω των δικτύων που κατέχουν οι δικοί της άνθρωποι στην περιοχή της ενημέρωσης. Ο στόχος είναι να τρομοκρατήσει τους φοβισμένους, τους αποσυνάγωγους, τους απελπισμένους και να τους ρυμουλκήσει στην κάλπη της και να δώσει την ευκαιρία στους θυμωμένους με την κατάσταση που βιώνουν στις χώρες τους να εκφραστούν με τάχα αντισυστημικό τρόπο.
Τα πιο κραυγαλέα παραδείγματα έρχονται από τις ΗΠΑ. Οσο ο Μπάιντεν ήταν στην κούρσα για την προεδρία, ο Ντόναλντ Τράμπ είχε ξεσαλώσει. Ελεγε ότι το Δημοκρατικό Κόμμα είναι κομμουνιστικό και αν ο Μπάιντεν κερδίσει τις εκλογές θα κάνει τη χώρα σοσιαλιστική. Υπάρχουν άνθρωποι και στις ΗΠΑ και αλλού, μηδέ της Ελλάδας εξαιρουμένης, που πιστεύουν αυτές τις παχυλές ανοησίες. Βγαίνοντας από τη μέση ο Μπάιντεν, ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Τραμπ δεν άλλαξε τροπάριο. Υποστηρίζει ότι η Κάμαλα Χάρις είναι επικίνδυνη, είναι εξτρεμίστρια, είναι αριστερίστρια και δεν πρέπει να την εμπιστευτούν οι Αμερικανοί.
Τα ίδια πάνω-κάτω είπε και ο Τραμπ και οι άνθρωποι του επιτελείου του για τον υποψήφιο αντιπρόεδρο της Κάμαλα Χάρις, τον Τιμ Γουόλς, ο οποίος κατά τον Τραμπ είναι «πολύ αριστερός». Με άλλα λόγια, το δίδυμο του αριστερού εξτρεμισμού απειλεί να καταλάβει τη μητρόπολη του φιλελευθερισμού και να την κάνει κομμουνιστική χώρα. Κανονικά θα γελούσαν και οι πέτρες, δυστυχώς όμως αυτού του τύπου οι απόψεις έχουν ακροατήριο και μάλιστα πολυπληθές.
Το φαινόμενο δεν είναι αμερικανικό. Απαντά και σε άλλες χώρες. Στην πατρίδα τού Τσε Γκεβάρα, την Αργεντινή, πρόεδρος είναι ο κατά δήλωσή του αναρχοκαπιταλιστής Μιλέι, ο οποίος υποστηρίζει ότι μάχεται κατά του παγκόσμιου αριστερισμού, αποκαλεί τον Λούλα της Βραζιλίας κομμουνιστή και τον Πάπα Φραγκίσκο σοσιαλιστή και πουτάνας γιο. Ο γνωστός και μη εξαιρετέος Νάιτζελ Φάρατζ, ο πολιτικός που οργάνωσε και πέτυχε την έξοδο της Μεγάλης Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ενωση, κατηγόρησε, με αφορμή τα επεισόδια που προκάλεσαν ρατσιστές εναντίον μουσουλμάνων, τη νεοσύστατη κυβέρνηση των Εργατικών για «δύο μέτρα και δύο σταθμά» και αποκάλεσε τον πρωθυπουργό Κιρ Στάρμερ, «Κιρ Στάλιν».
Ναι, καλά διαβάσατε, ο φοβητσιάρης μεταρρυθμιστής, ο πολιτικός που δαιμονοποίησε τον προκάτοχό του, Τζέρεμι Κόρμπιν, ο θαυμαστής του Μπλερ, που φλερτάρει κι αυτός με την αφοριστική περιγραφή του Χόμπσμπάουμ για τον Μπλερ, «Θάτσερ με παντελόνια», θυμίζει τον Στάλιν και συμπεριφέρεται όπως ο «πατερούλης των λαών». Τα ύστερα του κόσμου. Ανάλογη ρητορική και στη Γαλλία. Η Λεπέν και ο Μακρόν διαφωνούν σε ορισμένα ζητήματα (δεν είναι βέβαια και στα κάγκελα κι ας υποδύονται τους ορκισμένους εχθρούς), συμφωνούν πάντως ότι ο βασικός εχθρός τους είναι ο ηγέτης της Ανυπόταχτης Γαλλίας, Μελανσόν, τον οποίο περιγράφουν ως μια επικίνδυνη προσωπικότητα με ροπή στον εξτρεμισμό και τον αντισημιτισμό που αν βρεθεί στα πράγματα θα οδηγήσει τη Γαλλία στον όλεθρο, οπότε επιβάλλεται να κάνουν τα πάντα προκειμένου να μην επιτρέψουν να συμβεί το μοιραίο για την πατρίδα του Διαφωτισμού.
Η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση. Και εδώ η Δεξιά είχε ανάλογες επιδόσεις. Πριν από τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις πρώτες εκλογές του 2015 και για αρκετό διάστημα μετά, κι ας είχε μεσολαβήσει η στροφή της κυβέρνησής του μετά το δημοψήφισμα, το κόμμα των ιδιοκτητών της χώρας επισήμως διά των ανακοινώσεών του και των δηλώσεων κορυφαίων στελεχών του και ανεπισήμως διά της αρθρογραφίας δημοσιολόγων (κυρίως πρώην αριστερών), προσπαθούσε να τρομάξει τους πολίτες διαδίδοντας ότι με τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία (;) η Ελλάδα θα βυθιστεί στο χάος και θα καταστραφεί. Μιλούσαν για κατσαπλιάδες, για αργυρώνητους, για επικίνδυνους ανθρώπους που θα λεηλατήσουν τις καταθέσεις του κοσμάκη, για αντίχριστους που θα κατεβάσουν τις εικόνες από τα δημόσια κτίρια, για τον τρίτο γύρο που είναι προ των πυλών, για, για, για…
Συνέκριναν τον Τσίπρα με τον Πολ Ποτ της Καμπότζης, με τον Κιμ τον τρίτο της Βόρειας Κορέας, με τον Τσαουσέσκου της Ρουμανίας, τον κατηγορούσαν ότι προστατεύει τις ένοπλες συνιστώσες του κόμματός του, τον είπαν προδότη επειδή υπέγραψε τη Συμφωνία των Πρεσπών και υπόσχονταν Ειδικό Δικαστήριο. Ο μακρόσυρτος βόμβος του εθνικισμού, του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας επηρεάζει τις κοινωνίες, αναποδογυρίζει την πραγματικότητα και μέχρι τώρα η απάντηση από τις προοδευτικές δυνάμεις είναι αναιμική. Η πολυδιάσπαση, ο καμαρωτός σεχταρισμός, η περιθωριακή και ανήμπορη ριζοσπαστικότητα ρίχνουν νερό στον μύλο της Δεξιάς.
Τάσος Παππάς
