Άγγελος Τσέκερης

21
06

Άγγελος Τσέκερης: Επισημάνσεις

Παιδιά, μην τρώγεστε άλλο για τη λίστα Πέτσα, όλα είναι πλήρως κοστολογημένα. Πέντε ολοσέλιδες καταχωρήσεις προς 3.000 η μία συν 308.000 το άρθρο για τον «Μωυσή», μας κάνει ακριβώς 323.000. Εντάξει, το άρθρο για τον «Μωυσή» μπορούσε να κοστολογηθεί και 307.500, αλλά μην τα χαλάμε τώρα για μικροποσά. Άλλωστε, ένα έντυπο που καταγγέλλει με τόση συνέπεια τον κρατικοδίαιτο παρασιτισμό δικαιούται κατιτίς παραπάνω. 869.000 πήρε ένα σάιτ με αναλύσεις τύπου «Παραμιλάει το ίνσταγκραμ με τα καλλίγραμμα οπίσθια». Διότι καλός ο «Μωυσής», αλλά πρέπει να στηρίζουμε λίγο και την ερευνητική δημοσιογραφία. Κι εσείς τώρα πώς κάνετε έτσι για μερικά φράγκα παραπάνω. Ούτε 15% ύφεση δεν θα έχουμε το β’ τρίμηνο του 2020. Περίπου όση είχαμε το β’ τρίμηνο του Πρώτου και του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου μαζί. Αλλά δεν πειράζει, γιατί, όπως είπε ο Μητσοτάκης, θα μετατρέψουμε το καλοκαίρι σε καιρό σποράς και φροντίδας ώστε το φθινόπωρο να γίνει η άνοιξη της ελπίδας και να ανατείλει μέσα στον χειμώνα ο ζεστός ήλιος της ανάπτυξης. Είναι σύνθετο σχέδιο, αλλά άμα καταλαβαίνεις οικονομικά, βγάζει κάποιο νόημα. Μπορούσαμε βέβαια όλο αυτό να το καταφέρουμε και με λιγότερη από 15% ύφεση, αλλά δεν θα είχε πλάκα.
21
06

Άγγελος Τσέκερης: Α, θίχτηκε η τιμή της ελληνικής δημοσιογραφίας

Στον καυγά που ξεκίνησε με αφορμή το σποτάκι του ΣΥΡΙΖΑ, όλοι κάπου έχουν δίκιο. Ναι δεν είναι όλοι οι μπροστινοί δημοσιογράφοι των ΜΜΕ, εξωνημενοι φασουλήδες. Υπάρχουν όμως και πολλοί μπροστινοί δημοσιογράφοι των ΜΜΕ, που είναι (έχω στο μυαλό μου μερικές κραυγαλέες περιπτώσεις). Ούτε όλοι οι εξωνημενοι φασουλήδες είναι μπροστινοί. Το πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι ότι οι εξωνημενοι φασουλήδες πάνε και κρύβονται πίσω από τους αξιοπρεπείς δημοσιογράφους και φωνάζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έθιξε την επαγγελματική τους υπόληψη. Και αν βάλεις εναντίον τους υπάρχει ο κίνδυνος να πλήξεις ανθρώπους που πραγματικά είναι αξιοπρεπείς. Η σχέση της κυβέρνησης με τα ΜΜΕ δεν είναι σχέση του αρκουδιάρη με την αρκούδα, του στυλ «εγώ σου πετάω λεφτά κι εσυ τα λες όπως θέλω». Η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ αποτελούν ενιαίο Σύστημα: ο ένας υπάρχει για να κερδίζει ο άλλος. Όταν ένας εκδότης, για διαφήμιση 30.000 ευρώ, παίρνει 300.000, δεν τα παίρνει για να γίνει φιλοκυβερνητικός. Φιλοκυβερνητικος ήταν ούτως η άλλως. Τα παίρνει γιατί είναι η στιγμή που το Σύστημα κάνει διανομή μερίσματος. Στο Σύστημα υπάρχουν σοβαροί αναλυτές, συνομιλητές υπουργών, τραμπούκοι εκδότες, μούτρα του κοινού ποινικού δικαίου. Υπάρχουν, επίσης, δημοσιογράφοι που παίρνουν τρεις κι εξήντα αλλά υπηρετούν το Σύστημα με αδιάλλακτη ιδεολογική λύσσα. Αντίστοιχους τύπους δημοσιογραφίας θα βρεις και εκτός συστήματος. Οπως θα βρεις και σε όλους τους κλάδους, από τους γιατρους και τους ταξιτζήδες μέχρι τους δασκαλους γιογκας και τους τραγουδιστες. Το πρόβλημα λοιπόν είναι το Σύστημα. Εκεί που οι βαλίτσες με το δημόσιο χρήμα αλλάζουν χέρια. Σημαντική παρατήρηση 1: οι δημοσιογράφοι του Συστήματος δεν λαδώνονται για να γλείφουν. (Αυτό το κάνουν επι του προσωπικού.) Οι δημοσιογράφοι του συστήματος λαδώνονται κυρίως για να κρύβουν ειδήσεις. Σημαντική παρατήρηση 2: το Σύστημα δεν ζητάει λεφτά για να γλείφει και να αποθεώνει. Αυτό θα το έκανε ούτως η άλλως. Το Σύστημα όταν χρειάζεται λεφτά, εκβιάζει. Θα ήταν εξαιρετικό να γινόντουσαν αυτά σποτάκι.