Θορυβημένες εμφανίζονται οι κυβερνήσεις της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας απέναντι στο ενδεχόμενο –για πραγματικό κίνδυνο πρόκειται– την επόμενη μέρα, και ενώ θα αντιμετωπίζουν (ναι, ακόμη και η θωρακισμένη ποικιλοτρόπως και ευνοημένη από τη χρηματοπιστωτική κρίση Γερμανία) σοβαρά οικονομικά προβλήματα, να χάσουν τον έλεγχο σε βασικές επιχειρήσεις που έχουν μεγάλη σημασία γι’ αυτές τις χώρες.
Φοβούνται δηλαδή, και με το δίκιο τους, ότι μεγάλες γερμανικές, γαλλικές και ιταλικές εταιρείες που αποτελούν το βαρύ πυροβολικό των οικονομιών θα περάσουν σε ξένα χέρια τα οποία, όπως λέει και το γνωστό άσμα του Βασίλη Τσιτσάνη, «είναι πικρά είναι βαριά […], τα ξένα χέρια είναι μαχαίρια». Και γι’ αυτό έχουν αποφασίσει να ενισχύσουν με μπόλικο ζεστό χρήμα αυτές τις μονάδες, να αποκτήσουν ένα σεβαστό πακέτο μετοχών, ώστε να μπλοκάρουν απόπειρες επιθετικών εξαγορών και, αν χρειαστεί, να πάνε ακόμα και σε εθνικοποιήσεις.
Ναι, σε εθνικοποιήσεις. Μια λέξη που είχε εξοριστεί ως σκανδαλωδώς σοσιαλιστική από το λεξιλόγιο των πολιτικών και οικονομικών ελίτ της Ευρώπης και αν κάποια κυβέρνηση τολμούσε να την προτείνει, έστω και ως ιδέα για συζήτηση, εισέπραττε δηλητηριώδη σχόλια περί επικίνδυνου λαϊκισμού και ευθείες απειλές ότι θα υποστεί βαριές συνέπειες, γιατί τέτοιου τύπου επιλογές υπονομεύουν τους πυλώνες πάνω στους οποίους χτίστηκε το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Αυτό που απέρριπταν μετά βδελυγμίας, με το σκεπτικό ότι παραβιάζει τους ιερούς νόμους της ελεύθερης οικονομίας και βάζει χειροπέδες στο αόρατο χέρι της αγοράς, τώρα το χρησιμοποιούν για να αποτρέψουν δυσάρεστες καταστάσεις.
Εχουν τη σύμφωνη γνώμη και των δεξαμενών σκέψης που επιχειρούσαν, με το αζημίωτο, να νομιμοποιήσουν στη συνείδηση των πολιτών τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, πλασάροντας ως θέσφατο τη θεωρία ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, αλλά και των μέσων ενημέρωσης που διακρίθηκαν στο άθλημα της εκλογίκευσης των σκληρών πολιτικών λιτότητας.
Οι «F.T.» έφτασαν στο σημείο να προτείνουν αναθεώρηση των πολιτικών που εφαρμόστηκαν τα τελευταία σαράντα χρόνια! Καλά κάνουν και ανησυχούν οι κυβερνήσεις των τριών χωρών. Εδώ ο πλανητάρχης Τραμπ προσπάθησε με γκανγκστερικές μεθόδους να αγοράσει το πειραματικό εμβόλιο που ετοιμάζει γερμανική εταιρεία, θα διστάσει αύριο να κάνει το ίδιο με επιχειρήσεις που θα βρίσκονται σε δύσκολη θέση και δεν θα μπορούν να αντισταθούν στο ποτάμι των δολαρίων;
Ανάλογες κινήσεις εισβολής αναμένονται και από τις χώρες που διαθέτουν ρευστότητα και δεν έχουν κρύψει την πρόθεσή τους να ενισχύσουν τη θέση τους στην παγκόσμια οικονομία και να αναβαθμίσουν τον ρόλο τους στο γεωπολιτικό πεδίο, όπως είναι η Κίνα και η Ρωσία. Βεβαίως, οι ηγεσίες των χωρών που ανησυχούν μήπως βρεθούν σε μειονεκτική θέση την επόμενη μέρα δεν έχουν συμπεριφερθεί διαφορετικά απέναντι στους εταίρους τους. Και τώρα και στο παρελθόν. Τώρα κάνουν κατασχέσεις ιατροφαρμακευτικού υλικού που προορίζονταν για χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης για να καλύψουν τις δικές τους ανάγκες (η αποθέωση του… αλτρουισμού).
Στο παρελθόν απαιτούσαν από τις κυβερνήσεις των χρεωμένων χωρών που ήταν σε μνημόνια, για να πάρουν τα δάνεια που υποτίθεται πως θα τις έσωζαν από τη χρεοκοπία, να εγκαταλείψουν τις λογικές προστατευτισμού και να προχωρήσουν χωρίς καθυστέρηση σε ιδιωτικοποιήσεις μεγάλων δημόσιων επιχειρήσεων, τις οποίες έσπευδαν να αγοράσουν έναντι πινακίου φακής για να αυξήσουν τα μερίδιά τους στην τοπική αγορά και να εξασφαλίσουν πλεονεκτήματα έναντι των ανταγωνιστών τους (η επιτομή του οικονομικού ιμπεριαλισμού).
Αναρωτιέμαι αν ανάλογος προβληματισμός υπάρχει και στην ελληνική κυβέρνηση. Ελπίζω να υπάρχει και να μη δούμε την επόμενη μέρα ξανά τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς του να λειτουργούν όπως οι ντελάληδες στις λαϊκές αγορές φωνάζοντας: «Ανοίξαμε, ξεπουλάμε όσο όσο και σας περιμένουμε, έχουμε πράμα που σαλεύει».
Τάσος Παππάς
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
