Ο νέος πρόεδρος της γαλλικής δημοκρατίας Εμ. Μακρόν επικύρωσε τη νίκη του στις προεδρικές εκλογές εξασφαλίζοντας πλειοψηφία εδρών στην εθνοσυνέλευση. Έχει κάθε λόγο να πανηγυρίζει και να ετοιμάζεται να επιβάλει τις ανατροπές που προβλέπει το νεοφιλελεύθερο πρόγραμμά του. Αυτοί που άμεσα απειλούνται τι λένε; Και πώς ετοιμάζονται να αντιμετωπίσουν τις απειλές του; Η «Ουμανιτέ» πήρε μια συνέντευξη από τον Φιλίπ Μαρτινέζ, γραμματέα της CGT, της μεγαλύτερης συνδικαλιστικής ομοσπονδίας στη Γαλλία.
Ο νέος πρόεδρος της γαλλικής δημοκρατίας έχει πια στη διάθεσή του μια ευρεία πλειοψηφία στην εθνοσυνέλευση. Πώς σκέφτεται η CGT, σ’ αυτή την κατάσταση, να κάνει τη φωνή των μισθωτών να ακουστεί;
Σ’ αυτές τις βουλευτικές εκλογές, όπως και στις προεδρικές, δεν είχαμε μια συναινετική ψήφο. Το ρεκόρ της αποχής (57% ακόμα και στον δεύτερο γύρο) δείχνει ότι πολλοί βουλευτές, και της προεδρικής πλειοψηφίας, έχουν εκλεγεί επειδή κάποιοι δεν πήγαν να ψηφίσουν. Πάνω από το 60% των πολιτών στις δημοσκοπήσεις απορρίπτουν την ιδέα της αναθεώρησης του Εργατικού Κώδικα. Καλώ τον πρόεδρο να επιδείξει φρόνηση και ταπεινοφροσύνη και να μην πιστέψει ότι, επειδή εκλέχτηκε και στηρίζεται σ’ αυτή την πλειοψηφία της εθνοσυνέλευσης, μπορεί να κάνει ό,τι θέλει χωρίς συζήτηση. Η κυβέρνηση ελπίζει ότι θα πετύχει τους στόχους της πριν τελειώσει το καλοκαίρι. Προτάσσει τη μάχη κατά της ανεργίας, που ενδιαφέρει κατά προτεραιότητα τους Γάλλους. Όμως, όλος ο κόσμος, εκτός από μερικούς περίεργους, ξέρει ότι άλλος είναι ο στόχος της: η αλλαγή στο καθεστώς των σχέσεων εργασίας των μισθωτών και γενικά των εργαζομένων. Αυτό διακυβεύεται. Η κεντρική ιδέα στην αντίληψη του Μακρόν και των νεοφιλελεύθερων είναι ότι καλύτερα να έχεις μικρό καρβέλι παρά καθόλου. Μ’ αυτή την αντίληψη μπορεί να αναστραφεί η καμπύλη της ανεργίας, αλλά με ποιο τίμημα; Ποιος μπορεί να ζήσει δουλεύοντας 3 ώρες το μήνα; Η μάχη κατά της ανεργίας είναι μια πρόφαση για την εφαρμογή του κανόνα της επισφαλούς εργασίας, όπως γίνεται ήδη στο Ενωμένο Βασίλειο και στη Γερμανία. Στην Ιταλία έχουν φτάσει ακόμα και να μοιράζουν κουπόνια για μια ώρα εργασίας στους ανέργους, ώστε να μην υπολογίζονται στις στατιστικές σαν άνεργοι.
Θεωρούν εμπόδιο το συνδικαλισμό
Ακόμα και χωρίς την πλειοψηφία στην εθνοσυνέλευση θα μπορούσε ο Μακρόν να νομοθετεί, με διατάγματα…
Ο Μακρόν προκάλεσε μια έκρηξη στο πολιτικό πλαίσιο και αναστάτωσε τα παραδοσιακά κόμματα. Τα συνδικάτα, μαζί και η CGT, είναι το μόνο εμπόδιο που μπορεί να βρει στο δρόμο του. Το δημοψήφισμα σε επίπεδο επιχείρησης, το οποίο αντιμαχόμαστε, θα μπορεί να προκαλείται από έναν υπάλληλο, ούτε καν από μειοψηφικό συνδικάτο. Υπάρχει ακόμα στο μυαλό τους η σκέψη να δοθεί δυνατότητα στις επιχειρησιακές επιτροπές να διαπραγματεύονται συμφωνίες με την εργοδοσία. Αυτό θα επιτρέψει στην τελευταία να αφοπλίζει τα συνδικάτα προωθώντας τους δικούς της υποψήφιους, «ανεξάρτητους» στις συνδικαλιστικές εκλογές. Πρόκειται για μια παραβίαση των κανόνων που ισχύουν διεθνώς. Η διαπραγμάτευση είναι δουλειά των συνδικαλιστικών οργανώσεων του κλάδου. Η συγχώνευση των αντιπροσωπευτικών θεσμών είναι κι αυτή μια βίαιη μεταβολή στα ισχύοντα του συνδικαλισμού; Ο Μακρόν δεν θέλει να αλλάξει τον συνδικαλισμό, θέλει να τον απομακρύνει από τη διαδικασία κοινωνικού διαλόγου, με το πρόσχημα ότι τα συνδικάτα δεν έχουν μεγάλο αριθμό μελών και δεν είναι αντιπροσωπευτικές οι οργανώσεις τους. Είναι γελοία επιχειρήματα. Όταν το 57% των εκλογέων δεν πάνε να ψηφίσουν στο δεύτερο γύρο των βουλευτικών εκλογών, δεν υπάρχει πρόβλημα αντιπροσωπευτικότητας. Ο αρχηγός του κράτους θέλει να πλήξει την κοινωνική δημοκρατία. Θέλει να απομακρύνει τα συνδικάτα από τη διαδικασία της διαπραγμάτευσης προτάσσοντας μια ψευδο-κοινωνία των πολιτών. Η σύνθεση των επιτροπών που προτείνει μας δίνει μια ιδέα για αυτή την «κοινωνία των πολιτών». Χωρίς εργάτες, με λίγους υπαλλήλους, η σύνθεσή τους ουσιαστικά διαμορφώνεται από τους εργοδότες, τους ελεύθερους επαγγελματίες ή τα ανώτερα στελέχη. Ο Μακρόν συμπεριφέρεται σαν διευθυντής επιχείρησης, που θέλει να φιμώσει τις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Ο μόνος συνδικαλισμός που μπορεί να ανεχθεί, είναι ο συνδικαλισμός των ειδικών, που πραγματοποιούν συναντήσεις σε σαλόνια, για να συζητήσουν διάφορα θέματα.
Η κινητοποίηση θα είναι μαζική
Πώς σκέφτεται να αντικρούσει η CGT τα σχέδια της κυβέρνησης; Ποια είναι η εμπειρία σας από τις κινητοποιήσεις κατά του «νόμου Ελ Κομρί»;
Η εμπειρία που αποκτήσαμε από εκείνες τις μαζικότατες κινητοποιήσεις, επιβεβαιώνει αυτό που από καιρό γνωρίζουμε. Μπορούμε να απευθυνθούμε στους εργαζόμενους, στον κόσμο, και μπορούμε να βρούμε ανταπόκριση, να έχουμε δυναμικές κινητοποιήσεις. Αν δεν είμαστε πεισμένοι ότι μπορούμε να κινητοποιήσουμε την πλειονότητα των μισθωτών, ώστε να αναλάβει δράση, δεν θα είμαστε σε θέση να απαιτήσουμε από την κυβέρνηση ή τη διεύθυνση μιας επιχείρησης να κάνει υποχωρήσεις. Υπάρχει πλήθος παραδειγμάτων, που δείχνουν ότι οι ίδιοι οι μισθωτοί έρχονται να μας βρουν. Υποχρέωσή μας είναι να συναντήσουμε τους μισθωτούς. Και πρέπει να πούμε ότι συχνά ξαφνιάζονται που μας βλέπουν να τους αναζητούμε. Έχουμε χρέος να αλλάξουμε αυτή τη σχέση. Οι συνδικαλιστές είναι κι αυτοί μισθωτοί. Η παρουσία τους στο πλάι των άλλων μισθωτών είναι φυσική ανάγκη.
Υπάρχουν ωστόσο διαφορές στις εκτιμήσεις των συνδικάτων. Τι μπορεί να γίνει για τη συνδικαλιστική ενότητα;
Είμαι πάντοτε αισιόδοξος. Η συνδικαλιστική ενότητα είναι αναγκαία. Είναι απαραίτητη, αν θέλουμε να εμπνεύσουμε εμπιστοσύνη στους μισθωτούς. Στο στάδιο αυτό, των συζητήσεων, ο καθένας έχει τη δική του θέση. Κατά βάση, δεν πιστεύω ότι η θέση της Εργατικής Συνομοσπονδίας θα είναι διαφορετική από εκείνη που κράτησε στις περισινές κινητοποιήσεις. Σημειώνουμε, μάλιστα, ότι η τελευταία ανακοίνωση της ηγεσίας της δεν αποκλείει τις κινητοποιήσεις. Αυτό που ευχόμαστε, είναι η ενότητα να πάρει συγκεκριμένη μορφή όσο γίνεται πιο γρήγορα.
Τι έχετε να πείτε σ’ έναν μισθωτό που αμφιβάλλει για την αποτελεσματικότητα των κινητοποιήσεων;
Οι κινητοποιήσεις έχουν αποτέλεσμα, όταν είναι μαζικές. Τη περασμένη χρονιά είχαμε σημαντικές κινητοποιήσεις, αλλά όχι όσο θα θέλαμε. Πατάμε και με τα δύο πόδια μας στην πραγματικότητα και ξέρουμε πως δεν είναι εύκολο να κινητοποιηθεί ο κόσμος της εργασίας. Ο κατακερματισμός του κόσμου της εργασίας, η απομόνωση των ανέργων και των επισφαλώς εργαζομένων κάνουν ακόμα πιο σύνθετο το πρόβλημα της κινητοποίησης. Όταν έχεις μια δουλειά, φοβάσαι μη σε σημαδέψουν και τη χάσεις. Ποτέ δεν ήταν η καταπίεση τόσο ισχυρή. Καταλαβαίνω το φόβο αυτόν, αλλά με το φόβο δεν απομακρύνεται ο κίνδυνος. Η συλλογική κινητοποίηση είναι πιο αποτελεσματική, αυτή είναι που μπορεί να μας προστατέψει.
Πηγή: Η Εποχή
