Λίγες ημέρες μετά την ανακοίνωση του Πρωθυπουργού για τη νομιμοποίηση της ιατρικής κάνναβης στη χώρα μας, την ημέρα μάλιστα που δια στόματος Προέδρου του Οργανισμού Καταπολέμησης Ναρκωτικών ακούμε την επιβεβαίωση ότι η πολιτική της καταστολής απέναντι στα ναρκωτικά απέτυχε παταγωδώς, ο ασθενής Χρήστος Ριγανάς συνελήφθη στην Κέρκυρα όπου κατοικεί. Δεν πρόκειται για την πρώτη του σύλληψη αλλά για μια ακόμη.
Ο παραλογισμός της ποινικοποίησης ενός φαρμάκου και τα αστυνομικής φύσης μέτρα εναντίον ασθενών που αντί της μαύρης αγοράς των ναρκωτικών επέλεξαν να καλλιεργούν μόνοι τους το φυτό ώστε να έχουν άμεση και προσιτή οικονομικά πρόσβαση στο φάρμακό τους είναι εκκωφαντικός…
Οι κινήσεις συμπαράστασης στον Χρήστο Ριγανά που σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες συνελήφθη εχθές και οδηγήθηκε στο αυτόφωρο, ενώ τα φυτά που καλλιεργούσε ξεριζώθηκαν και κατασχέθηκαν, κατακλύζουν ήδη το ελληνικά Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης .
Η σύλληψη έγινε εχθές το μεσημέρι και τα φυτά-φάρμακα του κ. Ριγανά ξεριζώθηκαν με ευθύνη του Προϊσταμένου του Τμήματος Δίωξης Ναρκωτικών, σύμφωνα με τα όσα είπε ο κ. Ριγανάς στον συναγωνιστή και επίσης ασθενή κ. Σύρο. «Τόσο οι αστυνομικοί όσο και η αναπληρώτρια Εισαγγελέας που βρέθηκαν στο σημείο δε δέχονταν αρχικά να αναλάβουν την ευθύνη της καταστροφής του φαρμάκου μέσω του ξεριζώματος των δέντρων, τελικά την ευθύνη ανέλαβε ο Προϊστάμενος της Δίωξης», είπε ο κ. Ριγανάς ο οποίος σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες αναμένεται να δικαστεί σε λίγες ώρες.
Στο βίντεο μια συνέντευξη του Χρήστου Ριγανά τον Μάιο του 2016
Παρακάτω απόσπασμα από τη συνέντευξη που παραχώρησε ο Χρήστος Ριγανάς στον Αντώνη Ντινιακό και το VICE το 2015
Τον Χρήστο Ριγανά τον γνωρίζω καιρό τώρα –ήδη από τον προπερασμένο Σεπτέμβριο όταν ανέβηκα στο νησί του, την Κέρκυρα, για να μου μιλήσει δια ζώσης για το όνειρό του που δεν είναι άλλο από τη δημιουργία μιας λέσχης φαρμακευτικής κάνναβης για Έλληνες ασθενείς. Κατά την παραμονή μου στο νησί με ξενάγησε στους χώρους όπου ευελπιστεί να φιλοξενηθεί το κλαμπ ασθενών –αν και εφόσον ξεπεραστούν τα νομικά κωλύματα με τα οποία ασχολείται η δικηγόρος Ηλέκτρα Λήδα-Κούτρα – ενώ με οδήγησε και στην καλλιέργεια των 17 δέντρων που είχε βάλει εκείνη την εποχή σε μια πλαγιά κάτω από το σπίτι του. «Λίγα είναι τώρα, έπρεπε να ήσουν εδώ όταν είχα βάλει τα 159.
Δεν μπορούσες να περάσεις…», μου ‘χε πει. Ο Χρήστος είναι ένας επίμονος «ακτιβιστής της κάνναβης» από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 διεξάγει έναν προσωπικό αγώνα με αλλεπάλληλες προφυλακίσεις και φυλακίσεις προκειμένου να του αναγνωριστεί το δικαίωμα να καλλιεργεί νόμιμα και να κάνει χρήση ως ασθενής (είναι φορέας του HIV).
Τα 159 δέντρα τα είχε βάλει σε μια προσπάθεια να προκαλέσει το νόμο και να ανοίξει ένας μεγάλος δημόσιος διάλογος για ένα ζήτημα που ως τις μέρες μας παραμένει ταμπού. «Δεν πρόκειται να σταματήσω να καλλιεργώ ποτέ», μου λέει σήμερα. «Πλέον ακόμα και οι δικαστές ή μάλλον κάποιοι δικαστές, με αντιμετωπίζουν με κατανόηση. Για παράδειγμα δεν προφυλακίστηκα για τα 159 δενδρύλλια που έβαλα, αλλά από την άλλη έχω κάνει φυλακή για 15 γραμμάρια». Τον ρωτώ για την ασθένειά του.
«Διαγνώστηκα το ’95 με τον ιό -οι γιατροί μου έλεγαν τότε ότι μέχρι το 2004 θα έχω πεθάνει. Φοβόμουν πως αυτό ήταν, τελείωσα. Μικρός πέρασα απ’ όλα τα χημικά ναρκωτικά, ενώ μέσα στη φυλακή έκανα και ηρωίνη. Με το που έμαθα όμως για την ασθένεια αποφάσισα πως μέχρι το τέλος της ζωής μου το μόνο που θέλω να καπνίζω είναι κάνναβη και τίποτα άλλο.
«Για να αποφύγω το εμπόριο και τους κινδύνους αποφάσισα να καλλιεργήσω μόνος μου σπίτι»
Για να αποφύγω το εμπόριο και τους κινδύνους αποφάσισα να καλλιεργήσω μόνος μου σπίτι, αποκλειστικά για μένα. Στο μεταξύ, οι γιατροί επέμεναν να πάρω τις πρώτες αντιρετροϊκές αγωγές που είχαν ανακαλυφθεί τότε και οι οποίες ήταν πανάκριβες. Αρνήθηκα γιατί δεν είχα τα λεφτά και παράλληλα αισθανόμουν ότι ήθελαν να με κάνουν πειραματόζωο. Προτίμησα να κάνω καθημερινή χρήση κάνναβης χωρίς να έχω ιδέα για τις όποιες φαρμακευτικές ιδιότητες του βοτανιού. Για μένα ήταν ψυχαγωγία. Αργότερα, βέβαια, το είδα και ακτιβιστικά.
Είχα ζήσει βαθιά μέσα στον κόσμο των εξαρτήσεων και γνώριζα καλά τι κάνουν τόσο τα παράνομα χημικά ναρκωτικά, όσο και τα νόμιμα όπως το τσιγάρο και το ποτό. Μου φαινόταν αδιανόητο, λοιπόν, να είναι νόμιμο το ουίσκι, η βόκτα και ο καπνός που έχουν οδηγήσει εκατομμύρια ανθρώπους στο τάφο και παράνομη η κάνναβη που δεν ευθύνεται για κανέναν θάνατο. Άρχισα να καλλιεργώ μανιωδώς, αναζητώντας παραθυράκια στο νόμο. Στόχος μου ήταν -και παραμένει ως σήμερα- η νόμιμη καλλιέργεια και χρήση για τους ασθενείς. Στο μεταξύ, όταν μπήκε το 2004 παρότι έπρεπε να έχω πεθάνει σύμφωνα με τα λεγόμενα των γιατρών, εγώ αισθανόμουν καλύτερα από ποτέ. Άρχισα να αντιλαμβάνομαι πλέον για τα καλά πως κάτι τρέχει με το συγκεκριμένο φυτό, ότι διαθέτει φαρμακευτικές ιδιότητες».
Καθώς μιλάει ο Χρήστος, ο Α. δίπλα του κουνά καταφατικά το κεφάλι, κρατώντας σφιχτά στα χέρια ένα μάτσο χαρτιά. Ο ίδιος είναι καρκινοπαθής και κάνει χρήση λαδιού κάνναβης εδώ και αρκετά χρόνια. Μου ζητά τα μη δημοσιοποιήσω τα στοιχεία του, διότι λόγω επαγγέλματος ουδείς -πέρα από τη γυναίκα και τα παιδιά του- γνωρίζει ότι κάνει φαρμακευτική χρήση. «Δυστυχώς, ο κόσμος δυσκολεύεται να αντιληφθεί την ιατρική εφαρμογή του φυτού. Νομίζει ότι το κάνεις για ψυχαγωγικούς λόγους.
Κοίτα όμως τι λένε ένα σωρό έρευνες…», λέει και αφήνει στο τραπέζι ένα πάκο χαρτιά από διάφορα μεγάλα ερευνητικά κέντρα του εξωτερικού. Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια ολοένα και περισσότεροι επιστήμονες έχουν ενδείξεις για τη φαρμακευτική δράση κάποιων ουσιών της κάνναβης σε μια σειρά από ασθένειες όπως ο καρκίνος, η σκλήρυνση κατά πλάκας, το γλαύκωμα, η επιληψία, το AIDS και διάφορες άλλες.
Πλέον σε πολλές χώρες της Δύσης σκευάσματα ουσιών της κάνναβης συνταγραφούνται νόμιμα –όχι όμως στην Ελλάδα. Ο Χρήστος Ριγανάς ισχυρίζεται πως «Μαίνεται ένας αόρατος πόλεμος με τις μεγάλες φαρμοβιομηχανίες. Μιλάμε για τζίρους δισεκατομμυρίων. Εκτιμώ πάντως ότι η νομιμοποίηση του φυτού -το οποίο παρεμπιπτόντως τέθηκε εκτός νόμου τη δεκαετία του ’30 για οικονομικούς και μόνο λόγους- είναι θέμα χρόνου και στην Ελλάδα.
Τουλάχιστον για φαρμακευτική χρήση. Διότι η αποποινικοποίηση της κάνναβης για ψυχαγωγικούς σκοπούς έχω την αίσθηση ότι θα αντιμετωπίσει μεγαλύτερα εμπόδια. Κι ο λόγος είναι απλός: Ξέρεις πόσοι θα χάσουν ένα αξιοσέβαστο μεροκάματο, αν και εφόσον ο καθένας από εμάς μπορεί να βάλει δυο δενδρύλλια στη βεράντα του για προσωπική χρήση; Δεν πάει το μυαλό σου πόσο ισχυρή είναι η παραοικονομία των ναρκωτικών και πόσους θρέφει στο παρασκήνιο. Και δεν μιλάω αποκλειστικά για τους εμπόρους. Το μαύρο χρήμα των ναρκωτικών φτάνει παντού. Συμφέρει πολύ κόσμο να υπάρχουν τοξικοεξαρτημένα άτομα. Το έχω ζήσει στο πετσί μου τόσο στη φυλακή όσο και στις πιάτσες».
