Γιατί, λοιπόν, προκάλεσε τη συζήτηση για την οικονομία, την Πέμπτη στη Βουλή ο πρόεδρος της κ. Κυριάκος Μητσοτάκης; Εφόσον μίλησε μόνο 10 λεπτά για την οικονομία, εφόσον δεν αναφέρθηκε καν στο ζήτημα του χρέους, όπως επεσήμανε ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος; Σχολιασμό, συνολικά, αυτής της συζήτησης, οξείας αντιπαράθεσης κάνει στη σελίδα 6, ο συνεργάτης μας Ορέστης Αθανασίου. Αλλά αναζητώντας το κίνητρο του κ. Μητσοτάκη θα μεταφέρω εδώ την εξήγηση που δίνει ο βουλευτής Θ. Δρίτσας στην συνέντευξή του (σελ. 7). Το επέλεξε, αν και η κυβέρνηση μετά την απόφαση του Γιούρογκρουπ είχε σαφώς υπεροχή επιχειρημάτων, ακριβώς για να αλλάξει την ατζέντα να αποδιαρθρώσει το αφήγημα της κυβέρνησης που κέρδιζε, εν μέσω εμποδίων, πόντους.
Αυτό που τελικά κυριάρχησε σ΄ αυτή τη συζήτηση ήταν η προσπάθεια της ΝΔ να εμφανίσει μια κυβέρνηση ασταθή με έντονα εσωτερικά προβλήματα, που το μόνο που πρέπει να κάνει, διότι δεν μπορεί να επιλύσει ζητήματα, είναι να παραιτηθεί αμέσως. Εκλογές λοιπόν! Εξάλλου, συμφωνεί και η κ. Γεννηματά, αν και με εμφανές άγχος –πως να μην έχει;– και γι΄ αυτό κάτι ψέλλισε για πόλωση κ.τ.λ.
Προσοχή στην υποτίμηση
Δεν πρέπει να υποτιμάμε το σχέδιο της ΝΔ να αρχίσει από τώρα μια προεκλογική περίοδο, συγκρουσιακή μάλιστα, που θα έχει ένα σωρό, επιπλέον, αβεβαιότητες. Πρώτον, διότι με 152 βουλευτές η πλειοψηφία, και εφόσον υπάρχει η διάσταση απόψεων ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, έχει πρόβλημα, κατά την άποψη της κοινής γνώμης. Δεύτερον, διότι η αβεβαιότητα είναι δυσμενές περιβάλλον για να λειτουργήσει η δυναμική της οικονομίας. Τρίτον, διότι το έργο που έχει βάλει μπροστά να κάνει η κυβέρνηση —ήδη ξεκίνησε με δύο σοβαρά νομοσχέδια την προηγούμενη εβδομάδα, το εργασιακό και τον ΟΤΑ— δεν φοβάται, μεν, την αντιπαράθεση, όσο σκληρή και αν είναι, αλλά κινδυνεύει από την υπονόμευση, ιδίως καθώς διαθέτει και επικοινωνιακή υπεροπλία ο αντίπαλος.
Η τακτική της ΝΔ, καθώς τελεσίδικα πλέον έχει αποφασίσει να πάει έτσι ως τις εκλογές, με την άκρατη καταστροφολογία, την πόλωση χωρίς περιεχόμενο, προσωπικές επιθέσεις κ.τ.λ. δεν πρέπει να υποτιμηθεί. Εμποδίζει, τουλάχιστον, να ακουστούν στην κοινωνία οι προτάσεις της κυβέρνησης, οι πρωτοβουλίες της, το έργο της. Κι αυτό δεν είναι καθόλου αμελητέο. Προφανώς, η ΝΔ έχει μια πολιτική που δεν πείθει ούτε τα κυβερνητικά στελέχη της —η διαφοροποίηση του κ. Μεϊμαράκη είναι μόνο αυτό που άφησαν να φανεί— ούτε και το ευρύτερο σύστημα στήριξής της.
Ωστόσο, αυτό ταυτόχρονα τους ανησυχεί, διότι η πολιτική αυτή κάνει δομικές ζημιές στην ικανότητα να ηγεμονεύει ένα μεγάλο συντηρητικό κόμμα. Στενεύει, επικίνδυνα, τη βάση της με τα ανοίγματα στην ακροδεξιά —είδαμε τον αδιανόητο θαυμασμό στελέχους της ΝΔ στον Ουρμπάν της Ουγγαρίας!— και την καταστροφολογία της. Το να πηγαίνει ανάποδα από τα παραδοσιακά ιδεολογικά διεθνή στηρίγματα της μόνο οι κουτοί και φανατικοί δεν βλέπουν ότι υποσκάπτει, μακροπρόθεσμα την τελική αξιοπιστία της.
Ο διπλός κίνδυνος για τη ΝΔ
Ανησυχούν ότι, ιδιαίτερα μετά τη διάσπαση του Κέντρου, μένει μεγάλος χώρος για τον ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο για να μπορεί, με μεγάλες πιθανότητες νίκης, να πάει στις εκλογές αλλά να καθιερωθεί ως ένα μεγάλο κόμμα της Αριστεράς, ένας ισχυρός πολιτικός και κοινωνικός πόλος. Ένα κύριο άρθρο της «Καθημερινής» —η ίδια εφημερίδα που την Κυριακή πάλι με κύριο άρθρο ήταν άκρως επαινετική για την επιτυχία του Γιούρογκρουπ— κατήγγειλε τον ΣΥΡΙΖΑ και το Μαξίμου ότι επιχειρούν να διασπάσουν την κεντροαριστερά και άφησε το υπονοούμενο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει και υποκινεί να υπάρξει κόμμα της ακροδεξιάς.
Η αβαθής πολιτική της ΝΔ φάνηκε στη Βουλή απ΄ όλες τις πλευρές. Και μόνο που διανοήθηκε ο πρόεδρος της να υποστηρίξει ότι το 2014 το ελληνικό χρέος ήταν βιώσιμο, ήταν κωμικοτραγικό. Μετά ήταν οι περικοπές στις συντάξεις. Εδώ κινδυνεύει με ένα, διπλό μάλιστα, βατερλώ. Αποκάλυψε, δια του κ. Χατζηδάκη, ότι ήδη είχε αποδεχθεί ότι θα γίνουν περικοπές και ότι αν η ΝΔ εκλεγόταν δεν θα το άλλαζε!
Επιπλέον, με την επίθεση στον κ. Μοσκοβισί και το αίτημα προς γερμανούς αξιωματούχους να μην κάνουν αποδεκτή ενδεχόμενη πρόθεση ελληνικών αρχών να μην εφαρμόσουν τις περικοπές, απέδειξαν ότι δεν θέλουν να μην περικοπούν οι συντάξεις για να έχουν τεκμήρια ότι υπάρχει τέταρτο μνημόνιο.
Η κατάθεση τροπολογιών από ΝΔ και ΚΙΝΑΛ που προβλέπει την κατάργηση των ψηφισμένων διατάξεων για τις περικοπές συντάξεων και αφορολόγητου ύστερα από 12 περικοπές της δικής τους θητείας είναι προκλητική. Ποιος συνταξιούχος μπορεί να τους πιστέψει; Φυσικά, παίζουν ένα παιχνίδι πίεσης διότι προφανώς δεν είναι λογικό να πούνε τι σχεδιάζουν στην κυβέρνηση για «όταν έρθει η ώρα», όπως έχει πει ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Όπως επανέλαβε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Δημ. Τσανακόπουλος, «η συζήτηση αυτή θα γίνει όταν έχουμε τα τελικά, εν πάση περιπτώσει, αποτελέσματα, δημοσιονομικά αποτελέσματα, για το 2018 και προβλέψεις για τη δημοσιονομική πορεία του 2019». Πρόσθεσε μάλιστα ότι «οι περισσότεροι ξένοι επενδυτές, με τους οποίους μιλάμε εμείς αναγνωρίζουν και μάλιστα υπερθεματίζουν ως προς το γεγονός ότι το μέτρο αυτό είναι δημοσιονομικά αχρείαστο και επίσης θεωρούν ότι δεν είναι απίθανο να δημιουργήσει και περιορισμούς στην τάση ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας».
Η παγίδα της πόλωσης
Κάθε φορά που, σε μια φάση σύγκρουσης της κυβέρνησης με την ΝΔ εξετάζει κανείς την τακτική των δύο πλευρών όσον αφορά αυτή της ΝΔ την εντοπίζει αμέσως. Με του ΣΥΡΙΖΑ ή σωστότερα του Μαξίμου, συμβαίνει το εξής. Ενώ βρίσκεται κανείς μπροστά σε συγκροτημένες απόψεις και επεξεργασμένα επόμενα βήματα, ορόσημα, στο τέλος θα υπάρχει και προσφυγή στις υποθέσεις διαφθοράς με τον πιο αποδιαρθρωτικό τρόπο της ίδιας της προσπάθειας να αποκαλυφθούν οι πηγές της διαφθοράς. Οι πολίτες αυτό που καταλαβαίνουν είναι ότι επιδιώκεται, ακολουθώντας την τακτική του κ. Μητσοτάκη, μια προσωπική αντιπαράθεση, μια ένταση που απομακρύνει από την ουσία. Το αποκαρδιωτικό είναι ότι η κυβέρνηση έχει προτάσεις και έργο ουσίας και με αυτό τον τρόπο το δυσκολεύει να λειτουργήσει στην κοινωνία. Πως καθορίζεται αυτή η γραμμή, σε ποια κομματικά όργανα; Υπάρχουν, άραγε, επιστημονικά επιτελεία που προτείνουν αυτή την αντιφατική τακτική, που μας απομακρύνει από τον τρόπο που μας ανέδειξε σε ηγεμονική δύναμη;
Αυτή η αντίφαση στη γραμμή, που κατά τα δύο τρίτα υπηρετεί την ουσία της πολιτικής της κυβέρνησης και μετά επιλέγει τη σύγκρουση, την πόλωση που επιθυμεί διακαώς και επιδιώκει η ΝΔ, για να κρύβει την γύμνια της ή την ακροδεξιά τάση της δεν μας ωφελεί. Εμείς θέλουμε να είναι καθαρό στον κόσμο και πρώτα απ΄ όλα στους εργαζόμενους και τους νέους ποιος θέλει να εκπροσωπήσει τα δικά τους συμφέροντα και ποια τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Ο χρόνος που έχουμε δεν είναι πολύς.
Παύλος Κλαυδιανός
Πηγή: Η Εποχή
