Το πρώτο λιντσάρισμα στο κοσμηματοπωλείο της οδού Γλάδστωνος είχε δύο πρωταγωνιστές, τρεις-τέσσερις ένστολους επίκουρούς τους και αρκετούς κομπάρσους, ενθουσιωδώς ταγμένους στο πλευρό των πρωταγωνιστών. Ο Ζακ Κωστόπουλος; Ο νεκρός; Οχι, αυτός δεν ήταν πρωταγωνιστής. Ενας σάκος του κικ μποξ ήταν. Οχι του απλού μποξ, γιατί τον κύριο ρόλο τον ανέλαβαν τα «λακτίσματα». Ετσι τα ονόμασαν, τάχα εξευγενίζοντάς τα, τα πρώτα ρεπορτάζ, τα οποία, εκτός από την οπτική και τη λογική της αστυνομίας, σπεύδουν να υιοθετήσουν και την ορολογία τους. Ενας σάκος φανερά πρόσφορος να δεχτεί τις κανιβαλικά τιμωρητικές κλωτσιές, που συνέχισαν να πέφτουν σε καταιγιστικό ρυθμό, ακόμα κι όταν ήταν οφθαλμοφανέστατο ότι δεν υπήρχε καμία απειλή. αν είχε όντως υπάρξει ποτέ.
Οι δύο πρωταγωνιστές, που κλωτσούσαν μανιωδώς το ανθρώπινο τόπι, και οι ένστολοι επίκουροί τους, που εξάντλησαν τη «νόμιμη βία» τους πάνω σ’ έναν άνθρωπο που κειτόταν ξέπνοος, δεν θα μπορούσαν να υποθέσουν (να φοβηθούν μάλλον) ότι κάποιο κινητό τηλέφωνο κατέγραφε το ανδραγάθημά τους. Αυτό που ήξεραν, αυτό που τους νομιμοποιούσε, ήταν ό,τι άκουγαν: κραυγές αρένας από τους προστρέξαντες, του τύπου «λιώστε τον τον αλήτη». κραυγές που μετά το φονικό συμπυκνώθηκαν στο χαιρέκακο «καλά τού κάνανε». Ηξεραν επίσης αυτό που έβλεπαν, ενόσω σωφρόνιζαν έναν «ληστή» που ενδέχεται να μην ήταν καν απλός κλέφτης: Μόνο ένας από τους παρισταμένους, όπως τουλάχιστον φαίνεται στο βίντεο, προσπάθησε να τους συγκρατήσει, να τους θυμίσει ίσως ότι το αγαθό της ζωής, κάθε ζωής, υπερτερεί αυτονοήτως οποιουδήποτε άλλου.
Κι έπειτα ήρθε η δεύτερη εφαρμογή του Λύντσειου ή Λύγχειου Νόμου, όπως τον έλεγαν τον 19ο αιώνα. Μαζικότερη τώρα, άρα και αποκαλυπτικότερη: Οι κραυγές έφυγαν από την Ομόνοια και κατακάλυψαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και όσους διαύλους παραδίδουν στο κοινό «μαθήματα αυτοάμυνας», με ασύγγνωστη ελαφρότητα. Το «καλά τού κάνανε» ακούστηκε ανατριχιαστικότερο, πολλαπλασιασμένο από τους αμέτρητους τηλεβόες της ανώνυμης ή ψευδώνυμης κακοψυχίας, αλλά και από ορισμένους «επώνυμους», κυνικούς υποστηρικτές του κοινωνικού αυτοματισμού και του δικαιώματος στην αυτοδικία, ακόμα και με τη χρήση ασύμμετρης βίας: καραμπίνα εναντίον χαρτοκόπτη. Ηδη άλλωστε είχε αρχίσει να γίνεται γνωστό ότι ο Ζακ Κωστόπουλος ήταν και τζάνκι και γκέι και οροθετικός και drag queen (αλλά και «ακτιβιστής κυρίως με αυτά τα θέματα», όπως ο ίδιος δήλωνε). Ενα σκουπίδι δηλαδή. Οπότε, σκούπα…
Παντελής Μπουκάλας
Πηγή: Καθημερινή
