Η υπουργός Εργασίας βγήκε να μας ενημερώσει πως βρήκε τη λύση για να αντιμετωπίσουν οι χαμηλόμισθοι την ακρίβεια. Τα καλά νέα είναι ότι η ίδια η κυβέρνηση αναγνωρίζει πως με τους μισθούς που καταβάλλονται εκεί που έχουν πάει οι τιμές στα είδη βασικής ανάγκης στην ενέργεια και στα ενοίκια, η ζωή δε βγαίνει.
Τα κακά νέα είναι ότι η πρόταση της κυβέρνησης καθόλου δεν αφορά την κανονική 8ωρη απασχόληση. Στην ουσία συνεχίζει το ξήλωμα του πενθήμερου οχταώρου και εν όψει της εφαρμογής της ψηφιακής κάρτας κλείνει το μάτι στους εργοδότες δίνοντάς τους εκπτώσεις στις ασφαλιστικές εισφορές και, παράλληλα, δίνοντας αυτή τη φορά μια εικονική αύξηση ως δελεαρ στους μισθωτούς για να συναινέσουν στο ξήλωμα.
Η υπουργός Εργασίας προπαγανδίζει περήφανα τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών για εργασία πέραν του πενθήμερου οχταώρου. Συγκεκριμένα προωθεί διάταξη ώστε o υπολογισμός των ασφαλιστικών εισφορών υπερεργασίας, υπερωριών, νυκτερινής απασχόλησης και απασχόλησης σε ημέρες αργίας ή Κυριακές των μισθωτών πλήρους απασχόλησης, να γίνεται επί του ωρομισθίου που αντιστοιχεί στην οκτάωρη εργασία. Πολύ απλά οι εργαζόμενοι θα λαμβάνουν άλλο μισθό και με άλλο μισθό θα υπολογίζονται οι ασφαλιστικές τους εισφορές. Μέχρι σήμερα ο συντελεστής υπολογισμού των ασφαλιστικών εισφορών ήταν ένας και ενιαίος για όλες τις αποδοχές, όπως είναι και λογικό, ασχέτως αν ο εργαζόμενος αμείβεται με ή χωρίς προσαύξηση* επί του ωρομισθίου.
Η υπουργός ισχυρίζεται ότι όλοι θα βγουν κερδισμένοι, τόσο οι εργοδότες όσο και οι εργαζόμενοι. Ωστόσο, δεν μας εξηγεί ποιος θα πληρώσει το τίμημα; Είναι προφανές ότι η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών συνεπάγεται μείωση των εσόδων του ΕΦΚΑ, δηλαδή αφαιρούνται χρήματα από τα διαθέσιμα των ασφαλιστικών ταμείων, άρα από τις συντάξεις των σημερινών και μελλοντικών συνταξιούχων. Η υπουργός θέλει να μας πείσει ότι εργαζόμενοι και εργοδότες έχουν τα ίδια συμφέροντα και έχουν μόνο έναν κοινό εχθρό το «κακό κράτος», και συγκεκριμένα τον ΕΦΚΑ, που τους αναγκάζει να πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές.
Οι εργοδότες είναι οι πραγματικοί κερδισμένοι, καθώς θα πληρώνουν λιγότερες εισφορές για την υπερωριακή ή νυχτερινή εργασία. Αυτή η αλλαγή λειτουργεί ως κίνητρο για τους εργοδότες να απασχολούν τους εργαζόμενους πέραν του οχταώρου, κάτι που ενδέχεται να μην ήταν συμφέρον για εκείνους στο παρελθόν, λόγω της αυξημένης οικονομικής επιβάρυνσης.
Αυτό όμως δεν συμβάλλει στην επίλυση της ανεργίας, η οποία στη χώρα μας ανέρχεται στο 9,8%, κατατάσσοντας την Ελλάδα στην τρίτη θέση στον ΟΟΣΑ για την υψηλότερη ανεργία. Βέβαια, ακόμα και στους εργοδότες όφελος αισθητό θα δουν οι λίγοι μεγάλοι εργοδότες της χώρας καθώς και στα παραδείγματα, τα ακραία, που παρουσιάζει η υπουργός στο ένα το όφελος του εργαζόμενου να υπολογίζεται περίπου σε 49 ευρώ ετησίως και το όφελος του εργοδότη σε 78 ευρώ ετησίως και στο άλλο το όφελος του εργαζόμενου να υπολογίζεται περίπου σε 403 ευρώ ετησίως και το όφελος του εργοδότη σε 645 ευρώ ετησίως.
Όσο δε αφορά τους εργαζόμενους αυτοί είναι οι μεγάλοι χαμένοι της όλης υπόθεσης. Το μέτρο αυτό δεν αφορά καθόλου τους εργαζόμενους με ελαστικές σχέσεις εργασίας που έχουν και τις χαμηλότερες αποδοχές. Απαραίτητη προϋπόθεση για να πάρουν οι μισθωτοί που δουλεύουν με πλήρη απασχόληση μια ελάχιστη αύξηση που δεν θα αλλάξει και καθόλου την οικονομική τους κατάσταση είναι να ξεχάσουν τι σημαίνει πενθήμερο οχτάωρο και να δουλεύουν ήλιο με ήλιο. Τι λέει για μια ακόμα φορά η κυβέρνηση στους μισθωτούς; Δεν είσαι φτωχός· τεμπέλης είσαι· δούλεψε και άλλο, δούλεψε παραπάνω για να κερδίσεις λίγα περισσότερα χρήματα. Το γνωστό μότο αυτής της κυβέρνησης το «οχτάωρο είναι ξεπερασμένο».
Αυτή η λογική ανατρέπει το βασικό μότο της εργασίας: «εργαζόμαστε για να ζήσουμε», και το αντικαθιστά με το «ζούμε για να δουλεύουμε». Ενώ στην υπόλοιπη Ευρώπη συζητείται η μείωση των ωρών εργασίας, με στόχο την ευημερία των εργαζομένων, στη χώρα μας η κυβέρνηση προτείνει να ζούμε μόνο για να δουλεύουμε, ενώ η ακρίβεια κατατρώει τις ζωές μας.
Η μόνη πραγματική λύση είναι οι αυξήσεις στους μισθούς και η αναγνώριση της αξίας του εργαζόμενου, όχι η περαιτέρω απορρύθμιση της εργασίας και η διαιώνιση της εκμετάλλευσης. Arbeit macht frei (Η εργασία απελευθερώνει).
Σταυρούλα Παπαδημητρίου, επιθεωρήτρια Εργασίας, μέλος Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ
* Οι περιπτώσεις που ο εργαζόμενος δικαιούται προσαύξηση είναι η υπερεργασία (μία παραπάνω ώρα απασχόλησης την ημέρα) που αμείβεται με προσαύξηση 20%, η υπερωρία ( εργασία από την 9η έως και την 12η ώρα) που αμείβεται με προσαύξηση 40%, η νυκτερινή απασχόληση που αμείβεται με 25% προσαύξηση και η απασχόληση σε Κυριακές και αργίες που αμείβεται με 75% προσαύξηση.
