Τηλεοπτική παρέμβαση
Τον τελευταίο καιρό απασχολεί έντονα την αξιωματική αντιπολίτευση η ανισομέρεια στην κατανομή του τηλεοπτικού χρόνου και η εκμηδένιση του πλουραλισμού. Γι αυτά τα ζητήματα μπορεί να απευθυνθεί στο ΕΣΡ, που είναι αρμόδιο και πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του στην κρίσιμη αυτή συγκυρία για τη δημοκρατία.
Από κει και πέρα, το κόμμα το οποίο ανέδειξε τη λειτουργία του τριγώνου διαπλοκής (κόμματα-τράπεζες-ΜΜΕ) όσο ήταν στην κυβέρνηση δεν έχει λόγο να μην επαναλαμβάνει αυτή την καταγγελία, όταν αυτή επιβεβαιώνεται από τα γεγονότα (χρηματοδότηση ΜΜΕ για να προπαγανδίζουν υπέρ του χρηματοδότη τους).
Δεν έχει λόγο να μην συνδέει αυτή την πραγματικότητα με αντιδημοκρατικά καθεστώτα όπου εμφανίζεται αυτή η κραυγαλέα μονομέρεια στην ενημέρωση, και δεν έχει λόγο να μην ξεκινά κάθε τοποθέτησή της με αυτό, μέχρι αυτό να διορθωθεί. Το ζήτημα δεν είναι συγκυριακό, είναι μόνιμο, άρα μόνιμη θα πρέπει να είναι και η αντίδραση σε αυτό. Δεν πρόκειται το τρίγωνο της διαπλοκής να συμμορφωθεί με απλές παραινέσεις, παρά μόνο εάν ο ΣΥΡΙΖΑ δεχθεί να αποτελέσει κομμάτι του.
Ωστόσο, δεν υπάρχει λόγος για πανικό. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους ο χρόνος φθείρει την προπαγάνδα. Όπως λέει το ρητό, «μπορείς να κρύψεις πολλά πράγματα από πολλούς για λίγο χρονικό διάστημα, αλλά τίποτα από κανέναν για μεγάλο».
Πρώτον, ο χρόνος συσσωρεύει τα προβλήματα και αλλάζει τα δεδομένα, ακόμα και αν δεν προκύψει κανένα άλλο πολιτικό δεδομένο. Ό,τι σε πρώτο χρόνο καλύπτεται από την περίοδο χάριτος και την αναμονή, ή σε αυτή φάση τη «στοίχιση πίσω από τη σημαία», σε δεύτερο και τρίτο χρόνο αποτελεί εστία δυσαρέσκειας.
Δεύτερον, όπως φαίνεται και από τη μέριμνα της κυβέρνησης να βραχυκυκλώσει το σύστημα ΕΡΓΑΝΗ, όταν η επιστροφή σε ύφεση όμοια ή μεγαλύτερη του 2010-14 θα αρχίσει να αποτυπώνεται σε πίνακες (που θα μιλούν από μόνοι τους και δεν θα χρειάζονται για συνήγορο την αντιπολίτευση), καμία προπαγάνδα, σε όποιο επίπεδο γραφικότητας και αν φτάσει, δεν θα μπορεί να αποκρύψει την οικονομική κατάρρευση.
Τρίτον, ακόμα και οι τηλεθεατές εκνευρίζονται με τις απόπειρες πειθαναγκασμού οι οποίες τροφοδοτούν την επίμονη προπαγάνδα που επιδιώκει να αποκλείσει κάθε εναλλακτική σκέψη.
Τέταρτον, μετά την καραντίνα οι πολίτες θα ξαναρχίσουν να συζητούν τα προβλήματά τους μεταξύ τους, χωρίς τηλεοπτικό διαμεσολαβητή, και κανένα ζήτημα ή δεδομένο δεν θα παραμείνει άγνωστο.
Ψηφιακή πλατφόρμα και Επαφές με το συνδικαλιστικό κίνημα
Μέχρι τότε, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αρκετό χρόνο, για να επενδύσει στην αδιαμεσολάβητη επικοινωνία του με την κοινωνία. Τώρα που είμαστε κλεισμένοι στα σπίτια μας και το πληκτρολόγιο έχει πάρει φωτιά, ελπίζω να έγινε σαφές και στους πιο δύσπιστους ότι η ψηφιακή πλατφόρμα που δημιούργησε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο, το οποίο μπορεί να λειτουργήσει πιο διαδραστικά από ό,τι έχει λειτουργήσει μέχρι τώρα.
Τους επόμενους μήνες, που θα διαρκεί η κρίση του κορονοϊόύ και θα πάρει ισόχρονη παράταση το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, είναι εξαιρετική ευκαιρία να δοθεί η δυνατότητα στα παλιά και καινούργια μέλη του ΣΥΡΙΖΑ να διαβουλευτούν πάνω σε συγκεκριμένες ατζέντες και να συνεισφέρουν στο πρόγραμμα της επόμενης δεκαετίας.
Η διαβούλευση έχει de facto γιγαντωθεί στην ψηφιακή κοινωνία. Γιατί να μην συνδεθεί με αυτή τη διαδικασία ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσω της ψηφιακής του πλατφόρμας; Η αιτιολογία ήταν πάντα ότι δεν υπήρχε χρόνος και έτρεχαν οι εξελίξεις. Τώρα, όμως, δεν συμβαίνει αυτό.
Χρόνος, αλλά και αναγκαιότητα, επίσης, υπάρχει και για επαφές με τους συνδικαλιστικούς φορείς όλων των επιπέδων και των κλάδων. Μόνο με τη συνεργασία των αριστερών κομμάτων και οργανώσεων με τα συνδικάτα μπορεί να αποφευχθεί ο καινούργιος νεοφιλελεύθερος οδοστρωτήρας και η νέα υποβάθμιση της ζωής των εργαζομένων.
Ένα αριστερό κόμμα πρέπει να επενδύει στην αδιαμεσολάβητη επικοινωνία με την κοινωνία και να μην εξαρτάται από την τηλεοπτική διαμεσολάβηση. Και αν θέλει να συμβάλει καθοριστικά στην προσπάθεια της κοινωνίας να ξεφύγει από το σπιράλ της (οικονομικής, υγειονομικής, κλιματικής) κρίσης και της επακόλουθης υποβάθμισης, δεν πρέπει να χάνει καμία ευκαιρία να συντονιστεί με τους φορείς των εργαζομένων, ώστε να φτιαχτεί μια κοινωνική δύναμη από τα κάτω, απρόσβλητη από την τηλεοπτική προπαγάνδα.
Ο Δημήτρης Παπανικολόπουλος είναι Δρ. Πολιτικής Επιστήμης και ερευνητής
Πηγή: Η Αυγή
