Καλώς ήρθατε στην Κίνα της Δύσης! Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) συνιστά στα κράτη να επικεντρωθούν στο να πείσουν τους ανθρώπους για την αδιαμφισβήτητη χρησιμότητα του εμβολίου Covid-19 αντί να χρησιμοποιούν καταναγκασμό. Αλλά ο κ. Εμανουέλ Μακρόν έχει άλλη άποψη. Αυτός ο πρόεδρος που δεν σταματά ποτέ να υπερασπίζεται τον «ανελευθερισμό» βλέπει τις δημόσιες ελευθερίες μόνο ως μια προσαρμόσιμη μεταβλητή. Αμελητέα και προορισμένη να ξεθωριάζει πίσω από όλες τις καταστάσεις έκτακτης ανάγκης της στιγμής – ιατρικής, ασφάλειας, πολέμου. Απαγορεύστε σε εκατομμύρια ανθρώπους να ταξιδεύουν με το τρένο, να παραγγέλνουν γεύμα εκτός μαγαζιού, να βλέπουν μια ταινία στους κινηματογράφους χωρίς να έχουν αποδείξει ότι δεν έχουν μολυνθεί παρουσιάζοντας, αν χρειαστεί, δέκα φορές την ημέρα, ένα έγγραφο ταυτοποίησης που μερικές φορές θα πρέπει ο ίδιος ο έμπορος να επαληθεύσει, όλα αυτά μας φέρνουν σε έναν άλλο κόσμο. Υπάρχει ήδη. Ακριβώς στην Κίνα. Οι αστυνομικοί έχουν γυαλιά επαυξημένης πραγματικότητας εκεί τα οποία, συνδεδεμένα με θερμικές κάμερες τοποθετημένα στα κράνη τους, καθιστούν δυνατή την ανίχνευση ενός ατόμου εμπύρετου στο πλήθος (1). Αυτό θέλουμε κι εμείς;
Σε κάθε περίπτωση, υποστηρίζουμε μάλλον καλοπροαίρετα την καλπάζουσα εισβολή της ψηφιακής τεχνολογίας και την ανίχνευση της προσωπικής και επαγγελματικής μας ζωής, των ανταλλαγών μας, των πολιτικών μας επιλογών. Ερωτηθείς πώς να αποτρέψουμε τα δεδομένα μας, από τη στιγμή που τα κινητά μας θα χακεφθούν, από το να χρησιμοποιηθούν ως όπλα εναντίον μας, ο κ. Έντουαρντ Σνόουντεν είπε: «Τι μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι για να προστατευτούν από τα πυρηνικά όπλα; Τα χημικά ή τα βιολογικά όπλα; Υπάρχουν βιομηχανίες, τομείς, από τους οποίους δεν υπάρχει προστασία και γι ‘αυτό προσπαθούμε να περιορίσουμε την εξάπλωσή τους. ”
Το ακριβώς αντίθετο ενθαρρύνει ο κ. Μακρόν επισπεύδοντας την αντικατάσταση των ανθρώπινων αλληλεπιδράσεων από ένα πλήθος κυβερνητικών ιστότοπων, ρομπότ, κωδικών QR και εφαρμογών για κατέβασμα. Τώρα πια, η κράτηση εισιτηρίου, η αγορά μέσω διαδικτύου, απαιτεί τόσο τραπεζική κάρτα όσο και την αποστολή του αριθμού του κινητού σας τηλεφώνου ή ακόμα και την οικογενειακή σας κατάσταση. Υπήρχε μια εποχή, που δεν ήταν κι ο Μεσαίωνας, που μπορούσες να πάρεις το τρένο ανώνυμος, να διασχίσεις μια πόλη χωρίς να σε τραβήξει καμία κάμερα, να νιώθεις πιο ελεύθερος αφού δεν άφησες πίσω σου κανένα ίχνος από το πέρασμά σου. Κι όμως, υπήρχαν και τότε απαγωγές παιδιών, τρομοκρατικές επιθέσεις, επιδημίες – ακόμα και πόλεμοι.
Η αρχή της προφύλαξης δεν θα έχει όρια. Πόσο ασφαλές θα είναι, για παράδειγμα, να συναντήσετε σε ένα εστιατόριο ένα άτομο που θα είχε ταξιδέψει στη Μέση Ανατολή, θα είχε εξάρσεις, θα συμμετείχε σε μια απαγορευμένη διαδήλωση, θα επισκεπτόταν ένα αναρχικό βιβλιοπωλείο; Ο κίνδυνος να μην τελειώσετε το γεύμα σας εξαιτίας μιας βόμβας, μιας ριπής από καλάσνικοφ ή μιας γροθιάς στο πρόσωπο δεν είναι τεράστιος, αλλά δεν είναι και μηδαμινός… Έτσι σύντομα όλοι θα επιδεικνύουν ένα πάσο που θα εγγυάται καθαρό ποινικό μητρώο και έγκριση της αστυνομίας; Τότε θα περιπλανιώνται ήσυχα σε ένα μουσείο δημοσίων ελευθεριών, το οποίο έχει καταντήσει “χαμένα εδάφη της Δημοκρατίας”.
(1) Διαβάστε Félix Tréguer, « Urgence sanitaire, réponse sécuritaire », Le Monde diplomatique, mai 2020. Cf. aussi La Quadrature du Net
Serge Halimi
Μετάφραση: Κώστας Ψιούρης
Πηγή: Le Monde Diplomatique
