Ορισμένες μετεκλογικές σκέψεις.
Οι αναποφάσιστοι και οι χαλαροί πήγαν τελικά στη Νέα Δημοκρατία. Αυτό σημαίνει ότι το μήνυμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν έφτασε μέχρις αυτούς. Κι αν έφτασε, δεν τους ταρακούνησε.
Κατά συνέπεια, η λίστα Πέτσα πέτυχε τον στόχο της, που ήταν να καλλιεργήσει στον κόσμο απάθεια, αδιαφορία και απόσταση από όσα συμβαίνουν.
Συνεπώς, τα κανάλια που χρησιμοποίησε ο ΣΥΡΙΖΑ τέσσερα χρόνια για να περάσει τα μηνύματά του απέναντι στο τείχος της λίστας Πέτσα αποδείχθηκαν ανεπαρκή.
Τα μηνύματα έχουν τέσσερα στοιχεία: τον πομπό, το περιεχόμενο, το κανάλι μέσα από το οποίο διοχετεύονται και, τέλος, τον αποδέκτη. Τίποτα από τα τέσσερα δεν μπορεί να αφήνεται στην τύχη.
Τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και το ΚΚΕ πέτυχαν τους στόχους τους και με το παραπάνω.
Πρώτον, κρατήθηκαν μακριά από τα διλήμματα που τους έθετε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Δεύτερον, είχαν θετικό ισοζύγιο μετακινήσεων ανάμεσα στην εκλογική τους βάση και στην εκλογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ.
Και τρίτον, αύξησαν τα ποσοστά τους.
Συνεπώς, δεν μπορεί να τα κατηγορήσει κανείς για κάτι. Είχαν εξαρχής ανταγωνιστικούς στόχους με τον ΣΥΡΙΖΑ και τους πέτυχαν, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ όχι.
Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να προσελκύσει ψηφοφόρους ούτε από το Κέντρο ούτε από τα αριστερά του είναι δική του αδυναμία και κανενός άλλου.
Αδυναμία δεν σημαίνει απαραίτητα ότι κάπου έκανες λάθος. Υπάρχει πάντα και το ενδεχόμενο να τα έκανες όλα σωστά, αλλά να μην ήταν επαρκής ο τρόπος με τον οποίο τα έκανες.
Ή μπορεί να τα έκανες όλα σωστά, αλλά να μην ασχολήθηκες επαρκώς με το να ενισχύσεις την εικόνα και την αξιοπιστία σου.
Το ίδιο μπορεί να ισχύει και για το πολιτικό σου προσωπικό. Μπορεί οι άνθρωποι να είναι αξιόλογοι, έντιμοι και ικανοί, αλλά η διάταξή τους στην πολιτική αντιπαράθεση να μην είναι αποτελεσματική.
Δεν υπάρχουν απλές απαντήσεις σε σύνθετα προβλήματα. Για παράδειγμα, το να κάτσεις με τη νεολαία δεν κινητοποιεί απαραιτήτως τη νεολαία.
Οι εσωτερικές διαχωριστικές γραμμές χρειάζονται προσοχή. Γιατί όποιο πρόβλημα και να πας να λύσεις, έχει την τάση να ανάγεται στις εσωτερικές διαχωριστικές γραμμές.
Να ισχυρίζονται, δηλαδή, οι μεν πως φταίνε οι δε.
Κι αυτός ο τρόπος συζήτησης δεν παράγει πάντα επαρκείς λύσεις στα προβλήματα.
Ολα αυτά είναι λογικό να υπάρχουν. Όσο πιο γρήγορα και πιο αξιόπιστα εντοπίσει ένα κόμμα τις αδυναμίες του τόσο πιο ικανό θα είναι να τις διαχειριστεί και να τις υπερβεί.
Και η στενότητα του χρόνου δεν είναι λόγος να προσπεράσεις τις αδυναμίες σου. Είναι λόγος να τις ξεκαθαρίσεις ώριμα και γρήγορα.
Και πάντα υπάρχει χρόνος να αναδείξεις τα ταυτοτικά σου στοιχεία. Και όχι να ζητάς ψήφο αναδεικνύοντας τα προβλήματα στην ταυτότητα των αντιπάλων σου.
Τα καλά νέα: η επόμενη εκλογική μάχη και αντικείμενο έχει, και επίδικο. Δεν είναι χαμένη από τα αποδυτήρια.
Αρκεί να καταλάβει ο κόσμος, με ήρεμα και απλά λόγια, σε ποια πολιτική έχει δώσει την εμπιστοσύνη του. Χαλαρά και χωρίς να το καλοσκεφτεί.
Και τι θα πάθει αν την ενισχύσει ακόμα περισσότερο. Ώστε να μπορέσει ο Άδωνης Γεωργιάδης να κάνει κάτι αλλαγές που θέλει στο σύνταγμα.
Σε κάθε περίπτωση, μία αρχή ισχύει: αν κάνεις τα ίδια πράγματα με τον ίδιο τρόπο, δεν γίνεται να πετύχεις διαφορετικό αποτέλεσμα.
Δεν το έχει πει ο Αϊνστάιν, όπως ισχυρίζεται το Διαδίκτυο. Ωστόσο, ισχύει.
Ο Σχολαστικός
