Λοιπόν. Πιθανώς δεν το έχει πάρει όλος ο κόσμος χαμπάρι, αλλά οι σπουδαστές των δραματικών σχολών, των σχολών χορού, θεάτρου, κινηματογράφου, των ωδείων κ.λπ. έχουν κάνει Χριστούγεννα στον δρόμο.
Αφορμή είναι το Προεδρικό Διάταγμα 85, που εξισώνει τα πτυχία τους με απολυτήριο Λυκείου.
Τελειώνεις δηλαδή το Λύκειο. Πας σε μια σχολή που εποπτεύεται από το Δημόσιο. Το Δημόσιο επιβλέπει τα Προγράμματα Σπουδών, τις εξετάσεις τα πάντα. Υπογράφει και το πτυχίο σου.
Και τώρα σου λέει ότι το πτυχίο αυτό δεν έχει καμία αξία. Είναι σαν να μην το έχεις πάρει. Για το κράτος είσαι απόφοιτος Λυκείου.
Για να μην μπούμε σε σύνθετες συζητήσεις, το πρόβλημα δημιουργείται στους δήμους. Και σε όσους αναζητήσουν δουλειά σε καλλιτεχνικά εργαστήρια ή σε μουσικά σύνολα κ.λπ. της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Οπου αυτοί που θα προσληφθούν εκεί θα θεωρούνται απόφοιτοι Μέσης Εκπαίδευσης, που σημαίνει χαμηλότερο μισθό.
Αλλά το σημαντικότερο ζήτημα είναι πρωτίστως ηθικό. Να κάνεις τόσο κόπο και να ξοδεύεις τόσα χρόνια για να πάρεις ένα χαρτί που κατά το Δημόσιο δεν έχει καμία υπόσταση.
Το Προεδρικό Διάταγμα υπογράφεται από τον Βορίδη και την Κεραμέως. Οι οποίοι τις τελευταίες μέρες δείχνουν πανικόβλητοι, αλλά πίσω δεν κάνουν.
Το γιατί μπορούμε να το υποθέσουμε.
Οπως όλοι ξέρουμε, από την αρχή αυτής της κυβέρνησης η Κεραμέως έχει φροντίσει ό,τι χαρτί εκδίδεται από ιδιωτικό κολέγιο να μετράει ως ισότιμο διπλώματος πανεπιστημιακής εκπαίδευσης.
Και τα κολέγια δεν έχουν αναπτύξει ακόμα τις καλλιτεχνικές σπουδές. Είναι μια αγορά με μέλλον.
Υποβαθμίζοντας λοιπόν τα πτυχία των καλλιτεχνικών σχολών σε επίπεδο απολυτήριου Λυκείου, η κυβέρνηση κάνει μια μεγάλη αβάντα στους κολεγιάρχες.
Τους λέει, ανοίξτε αντίστοιχα τμήματα στα μαγαζιά σας. Και τα παιδιά θα έρχονται σε εσάς αφού το χαρτί που θα τους δώσετε θα είναι ισότιμο με πανεπιστημιακό τίτλο.
Γι’ αυτό δεν κάνουν πίσω παρά το κράξιμο που τρώνε. Και το οποίο, προφανώς, δεν το περίμεναν.
Τώρα έχουν αρχίσει, α ο ΣΥΡΙΖΑ τους υποκινεί, και η προηγούμενη κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα για το θέμα, και το ζήτημα της ισοτίμησης των καλλιτεχνικών πτυχίων είναι περίπλοκο, και όλα αυτά.
Ωραία, αφού είναι περίπλοκο, γιατί δεν το λύνετε; Σας είναι πιο εύκολο να προσβάλλετε έτσι όλον αυτόν τον κόσμο;
Σημαντική παρατήρηση: η υπουργός Πολιτισμού κρύβεται και δεν έχει πει ούτε μισή κουβέντα.
Με εξαίρεση κάτι άναρθρα του Γιατρομανωλάκη «πάντως δεν είναι δική μας αρμοδιότητα».
Ας μην είναι. Πείτε κάτι. Για τον κόσμο του πολιτισμού πρόκειται.
Να πούμε και κάτι ακόμα. Είναι η τρίτη φορά τα τελευταία χρόνια που όλος αυτός ο κόσμος του πολιτισμού κινητοποιείται για λόγους αξιοπρέπειας. Και για την αξιοπρέπεια ολόκληρης της κοινωνίας.
Την πρώτη φορά ήταν την περίοδο του λοκντάουν με το Support Art Workers.
Τότε που οι καλλιτέχνες είχαν αφεθεί στην τύχη τους. Αντιμετωπίζοντας επιπρόσθετα τα ψεύδη και την αλαζονεία της Μενδώνη.
Τη δεύτερη φορά ήταν με την υπόθεση Λιγνάδη.
Οπου ήταν ζήτημα τιμής να σπάσει αυτό το τείχος προστασίας του καθεστώτος προς το χαϊδεμένο του παιδί και το ξέπλυμα στα αίσχη του.
Θυμάστε. Τότε που διαβάζονταν κείμενα διαμαρτυρίας στις παραστάσεις και διάφοροι φιλότεχνοι ακροκεντρώοι στραβομουτσούνιαζαν «να κρατήσουμε την τέχνη μακριά από την πολιτική».
Και η τρίτη φορά είναι τώρα. Με μαζικότατη παρουσία στον δρόμο μέσα στα Χριστούγεννα.
Αυτά τα παιδιά βάζουν τα γυαλιά σε πολλούς.
Ο σχολαστικός
