Macro

Σε ταληράκια

Αν δούμε προσεκτικά τι έχει κάνει τις τελευταίες ημέρες η κυβέρνηση, μπορούμε πολύ εύκολα να καταλάβουμε ποια είναι η στρατηγική της για τις εκλογές.
 
Πρώτον, ψήφισε τη δυνατότητα κάποιων μεγαλογιατρών να παρέχουν ιδιωτικές υπηρεσίες μέσω του ΕΣΥ.
 
Δεύτερον, μείωσε στο μισό τη φορολογία των μερισμάτων για τους εφοπλιστές.
 
Τρίτον, έδωσε πρωτοχρονιάτικο δώρο 600 ευρώ σε 60.000 αστυνομικούς και λιμενικούς.
 
Και τέταρτον, οργάνωσε ένα ταξίδι του Μητσοτάκη σε μειονοτικές περιοχές της Αλβανίας, όπου, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, ο πρωθυπουργός επρόκειτο να συναντηθεί και με τη μάνα του Κατσίφα.
 
Αυτό το τελευταίο δεν πήγε καθόλου καλά, όπως δεν πήγε καλά όλο το ταξίδι Μητσοτάκη στην Αλβανία. Αλλά σε κάθε περίπτωση, οι προθέσεις φαίνονται.
 
Τι κάνει, λοιπόν, η κυβέρνηση ενόψει εκλογών. Πρώτον, κλείνει διάφορες υποθέσεις για λογαριασμό κοινωνικών ομάδων που την υποστηρίζουν.
 
Και δεύτερον, προσπαθεί να συγκρατήσει τις διαρροές της προς τα δεξιά.
 
Το τρίτο είναι η στρατηγική απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ. Είπε ο Μητσοτάκης προχθές στην Τρίπολη:
 
Οτι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν πάντοτε η θλιβερή εξαίρεση στα εθνικά μέτωπα. Δεν ξεκαθάρισε σε τι ακριβώς αναφερόταν, αλλά ακούγεται πολύ βαρύ και σοβαρό.
 
Οτι ο Ερντογάν θα προτιμούσε στην εξουσία τον Τσίπρα, παρά τον Μητσοτάκη. Κάτι που λέγεται για να αμφισβητήσει τον πατριωτισμό της αντιπολίτευσης.
 
Το ίδιο λέει από καιρού εις καιρόν και για τον Πούτιν.
 
Οτι η κυβέρνηση Μητσοτάκη φέρνει νέες δουλειές, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ έκλεισε τις τράπεζες. Αναθέρμανση της αντιΣΥΡΙΖΑ ρητορικής του ’15-’19.
 
Οτι ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν», ενώ η σημερινή κυβέρνηση θέλει ανάπτυξη για όλους. Επίσης αντιΣΥΡΙΖΑ ρητορική του ’15.
 
Και ότι το δίλημμα των εκλογών είναι Κυριάκος Μητσοτάκης ή Αλέξης Τσίπρας.
 
Οπου εν προκειμένω, Μητσοτάκης σημαίνει συνέπεια, σταθερότητα και συνέχεια, όπως εξήγησε.
 
Δηλαδή: πρώτον, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κίνδυνος για τα εθνικά συμφέροντα. Και δεύτερον, θα ξαναβάλει τη χώρα σε περιπέτειες όπως το 2015.
 
Προφανώς όλα αυτά κινούνται σε τόσο άθλιο επίπεδο πολιτικής και ήθους που δεν επιδέχονται σοβαρή απάντηση.
 
Γιατί να θέλει ο Ερντογάν κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ; Επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά να ενεργοποιηθούν οι ευρωπαϊκές κυρώσεις κατά της Τουρκίας, ενώ η κυβέρνηση δεν λέει κουβέντα;
 
Ή μήπως επειδή η κυβέρνηση παίρνει στη λούφα όπλα από τα νησιά και τα στέλνει στην Ουκρανία, και ο ΣΥΡΙΖΑ φωνάζει;
 
Και όσον αφορά τις περιπέτειες, προφανώς πρέπει να δεχτούμε ότι ο τόπος μπήκε σε περιπέτειες το 2015 με τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ως τότε όλα πήγαιναν μια χαρά.
 
Να ξεχάσουμε ποιοι έβαλαν τον τόπο στην περιπέτεια των Μνημονίων και ποιοι τον έβγαλαν.
 
Και μάλιστα με την τότε αντιπολίτευση να φωνάζει, κόψτε τις συντάξεις, κάν’ τε πλειστηριασμούς σε πρώτες κατοικίες, βάλ’ τε τους πιστοληπτική γραμμή.
 
Να ξεχάσουμε ποιοι παρέδωσαν άδεια ταμεία και χρεοκοπία, και ποιοι παρέδωσαν 37 δισ. και ασφαλή δανεισμό.
 
Ποιοι πούλησαν πατριδοκαπηλία για τις Πρέσπες και τώρα κάνουν την πάπια.
 
Αλλά το ζήτημα δεν είναι εκεί. Το ζήτημα είναι να μην πάει η συζήτηση στους Πάτσηδες, στους Στάσηδες, στις ρήτρες, στην αισχροκέρδεια και στις τράπεζες.
 
Και στο παραμάγαζο που στήθηκε στην ΕΥΠ για να παρακολουθεί μην λοξοδρομήσει καμία μίζα και δεν έρθει εκεί που πρέπει.
 
Γι’ αυτό, ό,τι και να απαντήσεις στον Μητσοτάκη είναι χαμένη υπόθεση.
 
Το θέμα είναι να γίνει συζήτηση γι’ αυτά που δεν θέλει ο Μητσοτάκης. Εκεί θα κριθεί η αντιπαράθεση.
 
Ο Σχολαστικός