Στο ΟΑΚΑ, ένας εφοπλιστής, ονόματι Καραγιώργης, επιτέθηκε και χτύπησε τον δημοσιογράφο των Νέων Παπαχρήστο.
Εβγαλε ανακοίνωση το ΠΑΣΟΚ: Τέτοιου είδους αποτρόπαιες πράξεις μάς βρίσκουν σταθερά απέναντι.
Καθήκον όλων μας να προστατεύουμε με κάθε τρόπο τη Δημοκρατία και τα θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών.
Η ελευθερία της γνώμης και η ελευθερία του Τύπου αποτελούν πυλώνες της Δημοκρατίας μας και οφείλουμε να τις προστατεύουμε με κάθε τρόπο. Μάλιστα.
Εκανε δήλωση και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος: Η ελευθερία του Τύπου αποτελεί βασική αρχή της Δημοκρατίας μας και τραμπούκικες ενέργειες δεν χωρούν. Σωστά.
Πριν πέντε μέρες, ένας επιχειρηματίας, στην Εύβοια, είχε επιτεθεί στον Βαξεβάνη, μπροστά στο παιδί του και την οικογένειά του. Γιατί, ρε, έγραψες ότι είμαι στη Λίστα Λαγκάρντ; Και χυδαίες βρισιές.
Επιχείρησε να χειροδικήσει εναντίον της γυναίκας του. Και τελικά χτύπησε με γροθιές τη μητέρα της, που επιχείρησε να τον σταματήσει.
Ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε η κυβέρνηση είχαν τότε την παραμικρή αντίδραση. Ούτε η ελευθερία του Τύπου, ούτε η Δημοκρατία, ούτε μάς βρίσκουν απέναντι, ούτε τίποτα. Μούγγα.
Ενας γνωστός μετακλητός τσάτσος της κυβέρνησης -δημοσιογράφος μάλιστα- έκανε και πλάκα στο Τουίτερ. Ο κοντός που είναι κότα και τέτοια.
Από κάτω, άλλα σούργελα της νεοδημοκρατικής δημοσιογραφίας χειροκροτούσαν. Αχαχαχαχ, όλα τα είπες αγαπημένε μου, καρδούλες.
Θα πεις, εντάξει, νούμερα.
Και σιγά μην περίμενε κανείς φιλότιμο και σοβαρότητα από δημοσιογράφους παρατρεχάμενους του Μαξίμου και οργανικούς της λίστας Πέτσα.
Αλλά σκεφτείτε τι θα γινόταν αν είχε προκύψει ανάλογη τέτοιου είδους κουβέντα στο Τουίτερ από Συριζαίους. Ο κακός χαμός.
Αυτά όταν επρόκειτο για τον Βαξεβάνη. Τώρα με τον Παπαχρήστο, η ελευθερία του Τύπου και μηδενική ανοχή και Δημοκρατία και όλα. Καταλάβατε;
Και το Μαξίμου και το ΠΑΣΟΚ ατύχησαν. Σιώπησαν επιδεικτικά για τον Βαξεβάνη και, λίγες μέρες αργότερα, ένα αντίστοιχο επεισόδιο με τον Παπαχρήστο ήρθε να ξεβρακώσει τη μεροληψία τους.
Αυτός είναι ακριβώς ο λόγος για τον οποίο είμαστε στη θέση 107 στην ελευθερία του Τύπου.
Γιατί όταν ένας επιχειρηματίας επιτίθεται σε έναν δημοσιογράφο, η αντίδραση της κυβέρνησης εξαρτάται από το ποιος είναι ο δημοσιογράφος.
Και ενδεχομένως και από το ποιος είναι ο επιχειρηματίας.
Αυτό δεν είναι ελευθερία του Τύπου. Αυτό είναι ότι αντιδρούμε όταν πλήττονται οι δημοσιογράφοι του συστήματος και σιωπούμε -δηλαδή επιδοκιμάζουμε- όταν πλήττονται οι δημοσιογράφοι που μας ενοχλούν.
Τα περί ελευθερίας του Τύπου είναι προσχήματα. Ακριβώς όπως και τα περί ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης.
Οταν οι εισαγγελείς Διαφθοράς πάνε να ακουμπήσουν το σκάνδαλο Νοβάρτις, οργανώνουμε την προσωπική και δικαστική τους εξόντωση.
Αλλά όταν ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου μπλοκάρει τις ανεξάρτητες Αρχές, η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη και δεν παρεμβαίνουμε.
Οπως και όταν κλωσάει το σκάνδαλο των υποκλοπών εδώ και 13 μήνες.
Πόσος εξευτελισμός. Λίγη ντροπή, ρε σεις.
Και ακόμα περισσότερη ντροπή στο ΠΑΣΟΚ. Που στο κάτω κάτω δεν έχει και κάποιον λόγο να γελοιοποιείται έτσι. Στην αντιπολίτευση είναι.
Εκτός αν έχει αποφασίσει να αναλάβει μέρος του πολιτικού κόστους που χρεώνεται η κυβέρνηση για τη θέση 107. Άβυσσος η ψυχή του Ανδρουλάκη.
Η σκορδοκαΐλα σου για την ελευθερία του Τύπου φαίνεται όταν υπερασπίζεσαι δημοσιογράφους που σε πολεμάνε. Όχι όταν υπερασπίζεσαι τους δικούς σου.
Γι’ αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ καταδίκασε την επίθεση στον Παπαχρήστο όπως είχε καταδικάσει την επίθεση στον Βαξεβάνη. Τίμια και καθαρά. Οι άλλοι είναι οι γελοίοι της υπόθεσης.
Ο Σχολαστικός
