Παραγωγική και ενδιαφέρουσα εξελίχθηκε η εκδήλωση της Εποχής στο Τριανόν με θέμα «Η ανανεωτική και ριζοσπαστική Αριστερά απέναντι στις προκλήσεις των καιρών» και ομιλητές τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Ευκλείδη Τσακαλώτο, Σία Αναγνωστόπουλου, τον εκπαιδευτικό και συγγραφέα Κωστή Παπαϊωάννου, τον δικηγόρο Βασίλη Παπαστεργίου και τον Αντώνη Τζανακόπουλο, καθηγητή Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου, Παν. Οξφόρδης.
Ο κ. Τσακαλώτος υποστήριξε πως «είναι δύσκολο να επιστρέψει η υπερηφάνεια στον κόσμο της Αριστεράς σε αυτό το κόμμα» η κ. Σία Αναγνωστόπουλου τόνισε πως «όποιος αποφασίσει να πετάξει το έρμα του πλοίου -το 3%- θα βυθίσει το καράβι» κι έκανε λόγο για «πολιτισμική κατρακύλα» ο κ. Παπαϊωάννου υποστήριξε πως «Η επανοικειοποίηση της ασφάλειας είναι το πιο προοδευτικό σήμερα», ο κ. Τσανακόπουλος πως «Η Αριστερά πρέπει να πείσει κι όχι να καβαλήσει ένα κύμα δυσαρέσκειας με όρους απολιτικούς και λαϊκιστικούς, ενώ ο κ. Παπαστεργίου υπογράμμισε πως «Μόνο μια Αριστερά με αυτονομία μπορεί να συνεργαστεί με τη σοσιαλδημοκρατία».
Ευκλείδης Τσακαλώτος: Είναι δύσκολο να επιστρέψει η υπερηφάνεια στον κόσμο της Αριστεράς σε αυτό το κόμμα
«Κατέβηκα ως υποψήφιος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία και στο τέλος της ομιλίας μου είπα: είτε χάσω είτε κερδίσω, θέλω να φέρω πίσω την υπερηφάνεια στον κόσμο της Αριστεράς για όλους τους αγώνες που έχουμε δώσει. Λυπάμαι, αλλά θεωρώ δύσκολο να υπάρχει η υπερηφάνεια αυτή, σε αυτό το κόμμα». Με αυτή τη φράση έκλεισε την ομιλία του στην εκδήλωση της «Εποχής» στο Τριανόν ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, απαντώντας στο ερώτημα που έθεσε ο ίδιος νωρίτερα – αν με αυτή τη ρευστοποίηση, το τοξικό κλίμα και τον αρχηγισμό, υπάρχει χώρος εντός του κόμματος για τις ιδέες και τις πρακτικές της Ριζοσπαστικής και Ανανεωτικής Αριστεράς.
«Κανένας και καμία από εδώ μέσα, δεν θέλει να είναι σε ένα κόμμα που έχει τις ιδέες τις δικές μας μόνο. Θέλουμε πλουραλιστικό κόμμα. Μακριά από εμάς απόψεις όπως εκείνες που λένε πως δεν μας αρέσει το κόμμα γιατί δεν έχει τις δικές μας ιδέες» είπε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην υπουργός ο οποίος δήλωσε «…αλληλεγγύη για τους ανθρώπους που ζουν κάτω από τη σκιά της διαγραφής».
«Όσο καιρό είμαι στην Αριστερά δεν το έχω ξανασυναντήσει αυτό το τοξικό κλίμα. Έχει ουσία η πολιτική συζήτηση εντός του κόμματος; Θα σας απαντήσω με ένα παράδειγμα.
Στην πολιτική γραμματεία 17 μέλη κάνανε καλές εισηγήσεις κριτικής στον πρόεδρο. Ουδείς από την άλλη μεριά απάντησε. Τι μάθημα παίρνω εγώ; Ότι η πολιτική συζήτηση δεν τους αφορά. Ούτε το πρόγραμμα του συνεδρίου. Τους αφορά ένας μηχανισμός. Θεωρούν ότι έχουν πλειοψηφία. Άρα δεν θα έχουμε σοβαρή συζήτηση για το γιατί χάσαμε, ποια είναι τα μεγάλα επίδικα για τα επόμενα χρόνια».
«Δεν κερδίζεις εκλογές με τον λαϊκισμό, είναι αναξιόπιστος»
Ο κ. Τσακαλώτος προηγουμένως εξήγησε γιατί κατά τη γνώμη του η κρίση στο κόμμα ξεκίνησε πριν το 2022, αποδίδοντας την στον «κυβερνητισμό» και τον «λαϊκισμό»
«Ποτέ αρχίζει το κακό; Το ’15; Το ’19; Καμία απάντηση δεν είναι ουδέτερη. Πάντως ήταν μια σταδιακή μετάλλαξη, όπου κυριάρχησαν δύο φαινόμενα. Κυβερνητισμός και Αρχηγισμός.
»Κυβερνητισμός είναι να λες ό,τι νομίζεις ότι ο κόσμος θέλει να ακούσει, γιατί πιστεύεις ότι έτσι θα φτάσεις πιο γρήγορα στην εξουσία. Επειδή ο κόσμος θέλει και λέει διαφορετικά πράγματα, ο κυβερνητισμός είναι αδερφάκι του λαϊκισμού. Έτσι είχαμε μια σειρά από αντιφάσεις. “Συνεχίστε τις εξορύξεις γιατί έχουμε τους Τούρκους απέναντι” από τη μία, “σταματήστε τις εξορύξεις γιατί έχουμε κλιματική αλλαγή”, από την άλλη.
»Δεν κερδίζεις εκλογές έτσι, γιατί ο λαϊκισμός είναι αναξιόπιστος. Και ξέρουμε από το 2017, ότι είχαμε τεράστιο έλλειμμα αξιοπιστίας. Και παρά τις φωνές στα όργανα που ζητούσαν να αντιμετωπιστεί αυτό το έλλειμμα, δεν κάναμε ποτέ σχέδιο.
»Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Στην έκθεση της Θεσσαλονίκης, ο Αλέξης Τσίπρας είπε ότι θα αυξηθούν οι δαπάνες στην Παιδεία στο 5% και στην υγεία στο 5,6% σε βάθος χρόνου. Στο κυβερνητικό πρόγραμμα έλεγε πως θα γίνει σε βάθος 4ετίας. Είπε θα μειώσουμε κάποιους φόρους, όσο υπάρχει ενεργειακή κρίση. Στο εκλογικό πρόγραμμα δεν υπάρχει η φράση “όσο κρατάει η ενεργειακή κρίση”.
»Δεν χρειάζεται να είσαι οικονομολόγος για να καταλάβεις, ότι είναι διαφορετική κοστολόγηση ανάμεσα στις πρώτες και τις δεύτερες εκδοχές. Δεν μπορείς έτσι να είσαι αξιόπιστο αριστερό κόμμα.
»Άλλο παράδειγμα. Ο Τομέας Δικαιωμάτων μιλάει για το δικαίωμα στο άσυλο μεταναστών, αλλά άλλος τομέας λέει ότι είναι δικαίωμα της χώρας το τείχος (σ.σ. στον Έβρο).
»Κάναμε επιθέσεις στον Μητσοτάκη, χωρίς να μελετάμε πως φτιάχνει την κοινωνική του βάση και μιλήσαμε για τα σκάνδαλα, χωρίς να λέμε πως θα θωρακίσουμε τη χώρα.
»Κοντά στον κυβερνητισμό, ο αρχηγισμός, Αυτός που θα μιλάει με τον κόσμο, θα κάνει εκπλήξεις για να δυσκολέψει τον εχθρό. Αλλά και η ρευστοποίηση του κόμματος, η έλλειψη πολιτικής και ιδεολογικής συζήτησης, η απώλεια του εκπαιδευτικού ρόλου του κόμματος. Όλα αυτά πριν το ’22, πριν αποφασίσουμε ότι όποιος περάσει και δώσει δύο ευρώ αποφασίζει για τον αρχηγό μας και γίνεται μέλος του κόμματος».
Σε αυτό το σημείο ο Ευκλείδης Τσακαλώτος ευχαρίστησε τη Σία Αναγνωστόπουλου η οποία λίγο νωρίτερα, έκανε αυτοκριτική λέγοντας πως ήταν μία από εκείνες που υπερψήφισαν αυτόν τον τρόπο εκλογής προέδρου.
Εκτός από το ερώτημα αν υπάρχει χώρος στον ΣΥΡΙΖΑ για τις ιδέες και τις πρακτικές της Ανανεωτικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος έθεσε το ερώτημα αν υπάρχει τέτοιος χώρος στην Ευρώπη και την Ελλάδα γενικότερα και έτσι ξεκίνησε την ομιλία του.
«Η δική μας Αριστερά μιλάει για τα κυρίαρχα προβλήματα μέσα από ταξική ανάλυση. ΗΠΑ και Βραζιλία είναι διχασμένες χώρες. Έχουμε άλλες που προσπαθούν νεοφιλελεύθερα και αποτυγχάνουν όπως πχ Βρετανία. Έχουμε συμμαχίες κεντρώες που έχουν πρόβλημα όπως στη Γερμανία. Άρα θα έλεγα δεν είναι ηγεμονικός ο νεοφιλελελευθερισμός. Διαχωρίζουμε την κυριαρχία από την ηγεμονία
»Είναι η Ελλάδα εξαίρεση; Είναι. Έχουμε ηγεμονία της ΝΔ και μια αντιπολίτευση κατακερματισμένη και δεν φαίνεται να μπορεί να κάνει καν αντιπολίτευση. Υπάρχουν λόγοι να είναι κάποιος αισιόδοξος; Ναι.
»Οι πιο πολλοί από εδώ, αν θέλαμε να σκιαγραφήσουμε ποια είναι η απάντηση της Αριστεράς στην ηγεμονία του Νεοφιλελευθερισμού θα μπορούσαμε να απαντήσουμε με το τρίπτυχο δημοκρατία – άμβλυνση ανισοτήτων – πράσινη μετάβαση. Μα θα μου πείτε δεν μιλάει ο Μητσοτάκης για θεσμικά προβλήματα και ο Ανδρουλάκης για πράσινη μετάβαση; Ναι και όχι.
»Ποια είναι η δική μας θέση. Σε σχέση με τις ανισότητες, αυτό που η ανανεωτική αριστερά ήθελε να αλλάξει δεν ήταν η ταξική ανάλυση. Ένα παιδί σήμερα τι προοπτική έχει να πάει σε καλό σχολείο και πανεπιστήμιο και να έχει μια καλή θέση εργασίας μετά; Όλα αυτά εξαρτώνται από την ταξική θέση της οικογένειας σε μεγάλο βαθμό. Η ταξική θέση επηρεάζει τι λέμε για την παιδεία την εκπαιδευτική πολιτική …. τα πάντα.
»Το ίδιο και στην κλιματική αλλαγή. Όλοι μιλάνε για αυτήν. Μόνο η Αριστερά και ιδιαίτερα η δίκη μας μαζί με τους Πράσινους, μιλάει για το παραγωγικό και καταναλωτικό μοντέλο. Κατανοούμε ότι δεν θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε την κρίση χωρίς μέτρα που αγγίζουν την πηγή του καπιταλισμού. Ποιος παράγει τι παράγει κλπ.
»Το ίδιο ισχύει για τους θεσμούς. Κατανοούμε ότι αυτή η πορεία εξαέρωσης δημοκρατίας χρειάζεται αντιμετώπιση πέρα από τη στήριξη των ανεξάρτητων αρχών, πέρα από την καταγγελία πελατειακού συστήματος και διαφθοράς. Να βρούμε νέους θεσμούς -πράγμα που το έκανε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σε έναν βαθμό-. Και μιλάμε για το λαϊκό στοιχείο και τι σημαίνει στην ισχυροποίηση της δημοκρατίας. Υπάρχει χώρος για μια τέτοια Αριστερά εντός του ΣΥΡΙΖΑ; Μπορούμε να το αμφισβητήσουμε και τα προβλήματα αρχίζουν πριν την έλευση Κασσελάκη» δήλωσε.
Στη συζήτηση που ακολούθησε, επισήμανε μεταξύ άλλων πως «…δεν πρέπει να κάνουμε πίσω στην υποστήριξη της Απλής Αναλογικής. Άλλο να πούμε δεν μας βγήκε, άλλο να την απαρνηθούμε».
Σε σχέση με τις συμμαχίες υπογράμμισε πως έχει σημασία κάτω από ποιες συνθήκες επιδιώκονται «Άλλες προτάσεις έχεις όταν έχεις ηγεμονία δεξιάς κι άλλο όταν δεν έχεις». Σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ είπε:
«Με αρχηγό τον Ανδρουλάκη όλα είναι τακτική δεν υπάρχει στρατηγική. Το στρατηγικό που είχε πάντα η σοσιαλδημοκρατία, δεν υπάρχει στο ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο κρίνω πως υπάρχει χώρος ανάμεσα στο ΚΙΝΑΛ και το ΚΚΕ»
Τέλος μίλησε για το λάθος Λαφαζάνη – Βαρουφάκη «…που θεώρησαν ότι το πρόβλημα ήταν ο Τσίπρας. Δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα «ο κακός Τσίπρας, ο κακός Κασσελάκης». Να μιλήσουμε για πρακτικές να μιλήσουμε με τρόπο που θα καταλάβει ο κόσμος χωρίς λαϊκισμό».
Κωστής Παπαϊωάννου: Η επανοικειοποίηση της ασφάλειας είναι το πιο προοδευτικό
«Eίχα αμηχανία για το τι θα πω σήμερα. Θα αρχίσω με αυτό λοιπόν που ακούω πως νιώθουν κι άλλοι. Αμηχανία, θλίψη, αδυναμία, ντροπή,. Δεν είναι κακό να τα παραδέχεσαι αυτά» είπε ο Κωστής Παπαϊωάννου στην αρχή της ομιλίας του. Μίλησε για το ιστορικό βάρος των όρων Ριζοσπαστική και Ανανεωτική Αριστερά χρησιμοποιώντας τη φράση: Η κληρονομιά του πρώτου στον χαρακτήρα του δεύτερου.
Έκανε λόγο όμως και «…για κάποιες αποσκευές ασήκωτες όπως η συνύπαρξη με τον εθνολαϊκισμό και η διαχείριση του τραύματος του ’15» αλλά και για την ηγεμονική κίνηση στο Μακεδονικό.
Όσο για την ανάγκη των καιρών: «Σίγουρα όχι μια ατέρμονη συζήτηση για το φύλο των αγγέλων. Ούτε καν για τα πρόσφατα λάθη. Υπάρχουν ερωτήματα πολιτικά κρίσιμα που πρέπει να συζητούνται, όπως αν σε έναν κόσμο που πάει δεξιά πας και εσύ δεξιά ή αν επιθυμούμε την επιστροφή στα χρόνια της ριζοσπαστικής αθωότητας».
Απαντώντας στο παραπάνω ερώτημα σχολίασε πως «Μπορεί σε κλειστούς κύκλους να μιλάμε γι αυτό όταν στην Ευρώπη βρίσκεται στα χέρια της Ακροδεξιάς; Και τι αλήθεια είναι ριζοσπαστικό σήμερα;».
Μιλώντας για τον ΣΥΡΙΖΑ υπογράμμισε πως:
«Η ηγετική ομάδα και ο πρώην αρχηγός, έπασχαν από άρνηση της πραγματικότητας. Ο ίδιος κίνδυνος υπάρχει αν τα αποδώσει κανείς όλα στην προηγούμενη ηγεσία και να ξεμπερδέψει….
Η απάντηση όμως στο γιατί ψηφίστηκε το ανήκουστο είναι πως ακόμα κι αν έφταιγε για όλα η προηγούμενη ηγεσία, δεν έφταιγε για όλα μόνη της.»
Συμπυκνώνοντας την πρόκληση των καιρών, ο Κ. Παπαϊωάννου μίλησε για την πρωτοφανή δεξιά ηγεμονία. «Η επανοικειοποίηση της ασφάλειας είναι το πιο προοδευτικό. Να πάρουμε την ασφάλεια από τη δεξιά, να της βγάλουμε το πηλίκιο. Να δείξουμε πως η δεξιά είναι φορέας διακινδύνευσης». Επισήμανε πως «τα θέματα που έπιασε η αριστερά και τα άφησε, δεν βρήκε νέους επιστήμονες αριστερούς τεχνοκράτες, δεν βρήκε σχέδιο την ώρα που υπάρχει κόσμος που ασφυκτιά…. Εκεί που το προσπάθησε η αριστερά κέρδισε εκεί που δεν το προσπάθησε έχασε».
Και πρότεινε το τρίπτυχο: κοινωνικό, κλιματικό, πολιτικό
«…να βρούμε ποια πράγματα ένωσαν στο παρελθόν. Τι έχουμε να προτείνουμε για το σχολείο το νοσοκομείο τον δημόσιο χώρο, τι σημαίνει ασφάλεια στη στέγη, πώς θα βρούμε νέα εργαλεία να μιλήσουμε για εργασία στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης. Να βρούμε καλά κώδικες με τις γενιές που λείπουν σήμερα απ’την αίθουσα. Να βάλουμε ατζέντα αντί να περιμένουμε τη νέα ακροδεξιά αντίδραση να σπρώξουμε όσο μπορούμε τον άξονα της συζήτησης. Χρειαζόμαστε νέα μίνιμουμ κοινωνική συμφωνία, νέους δύσκολους συνομιλητές. Θα τα καταφέρουμε; Δύσκολα. ο συσχετισμός συντριπτικός. αλλά δεν έχουμε άλλο δρόμο. Δεν είναι δρόμος οι παλιές συνταγές, ούτε νέα πρόσωπα ως ηχεία.».
Αντώνης Τζανακόπουλος: ΣΥΡΙΖΑ, φορέας που έχει το όνομα δεν έχει πια τη χάρη. Το θέμα δεν είναι αν θα κερδίσουμε τον Μητσοτάκη, αλλά από ποια μεριά
«Δεν πρέπει να μας κάνουν εντύπωση οι επιθέσεις και τα «κουράσατε» που ακούμε. Αυτή είναι δημοκρατία και γι’αυτό έχουμε ανάγκη τη Ριζοσπαστική και Ανανεωτική Αριστερά» είπε ο Αντώνης Τζανακόπουλος, καθηγητής Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου, Παν. Οξφόρδης τονίζοντας ότι «… φορέας που έχει το όνομα (ριζοσπαστική αριστερά) δεν έχει πια τη χάρη».
Συνέχισε με αυτοκριτική «Δεν έχω πρόβλημα να πάρω την ευθύνη. Δεν αντισταθήκαμε σε θεωρίες περί υπονόμευσης όσο έπρεπε. Δεχτήκαμε να μην στεναχωρήσουμε κανέναν και να αγκαλιάσουμε την Παναγία βρεφοκρατούσα, τον εθνικολαϊκισμό κλπ. Όμως η ριζοσπαστική αριστερά δεν μπορεί να εξαντλείτε σε αντί. Αντι-Σόιμπλε, αντι-Μητσοτάκης. Πως να μη γίνουμε μέρος του προβλήματος όταν εταιροοκαθοριστήκαμε;»
Τόνισε ότι ο όρος «Κεντροαριστερά» δεν βοηθάει σήμερα αλλά μίλησε για τη δυνατότητα συμμαχιών με άλλες δυνάμεις. «Το θέμα δεν είναι αν θα κερδίσουμε τον Μητσοτάκη, αλλά από ποια μεριά» υπογράμμισε.
Υπογράμμισε την αναγκαιότητα σύνδεσης με το κίνημα της κλιματικής κρίσης. «Η πιο έντονη κριτική στον καπιταλισμό σήμερα γίνεται από το οικολογικό κίνημα» είπε και πρόσθεσε πως:
«…πρέπει να μη φοβόμαστε να διαμορφώσουμε δύσκολες ίσως και αντιδημοφιλής προτάσεις. Δεν μπορούμε να μένουμε στο εύκολο για να βγάλουμε γραμμή. Δουλειά της ριζοσπαστικής Αριστεράς είναι να προσπαθήσει να ζυμώσει την κοινωνία προς πιο προοδευτικές διαδικασίες.
Απελευθέρωση από εκμετάλλευση, αυτή είναι η δουλειά μας. Να ξαναβρούμε αυτά τα προτάγματα. Όχι μόνο η προοπτική εξουσίας. Το θέμα δεν είναι να βάλουμε τα καλά μας και να κάνουμε τον Κασσελάκη. Χρειάζεται ζύμωση στους χώρους δουλειάς στην κοινωνία. Όχι να εγκολπώνει την κοινωνία η Αριστερά με ψηφοθηρικούς όρους. Έχουμε άλλους πολιτικούς χώρους για τη συστημική διαχείριση»
Υπογράμμισε επίσης πως:
«Η εποχή μας έχει πολλές κρίσεις: κλιματική, ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι κλπ. Η Αριστερά πρέπει να πείσει κι όχι να καβαλήσει ένα κύμα δυσαρέσκειας. Με όρους απολιτικούς και λαϊκίστικους .
Η ριζοσπαστική αριστερά έχει τα δικά της εργαλεία και όπλα. Αλλιώς θα δίνουμε μάχες με όπλα που θα εκπυρσοκροτήσουν στα μούτρα μας».
Βασίλης Παπαστεργίου: Μόνο μια Αριστερά με αυτονομία μπορεί να συνεργαστεί με τη σοσιαλδημοκρατία
Ο δικηγόρος Βασίλης Παπαστεργίου, ονόμασε το 2015 «χρονιά απομάγευσης» και είπε πως πρέπει να συζητηθεί η περίοδος και να βγουν συμπεράσματα όπως έγινε και το 2019.
«Δεν έχει νόημα να επιχειρήσεις να συγχωνευτείς με τη σοσιαλδημοκρατία αλλά αντιθέτως αυτό που χρειάζεται είναι να παραμείνεις Αριστερά και να θέσεις όρους συνεργασίας από τη θέση σου. Μόνο μια στάση αυτονομίας της Αριστεράς -όχι σεχταρισμός- είναι ο καλύτερος τρόπος να κάνεις συνεργασία μαζί τους» είπε δίνοντας παραδείγματα συνεργασιών Αριστεράς – Σοσιαλδημοκρατίας σε άλλες χώρες της Ευρώπης».
Για τις αγωνίες των μελών του ΣΥΡΙΖΑ που δεν εκφράζονται είπε:
«Το επόμενο διάστημα, τα πράγματα θα είναι δύσκολα. Και γι’αυτούς που θέλουν να φύγουν τώρα από τον ΣΥΡΙΖΑ και για εκείνους που έφυγαν το 2015. Για όσους φύγουν τώρα τα πράγματα θα είναι ακόμα πιο δύσκολα, γιατί η αποχώρηση τους δεν συνοδεύεται από μια τομή όπως ήταν η ψήφιση του μνημονίου το 2015. Αλλά από μια ήττα σε εσωκομματική ψηφοφορία. Θα πρέπει να αποφύγουν τον πειρασμό των προηγούμενων, μιαν εμμονική επίθεση δηλαδή στο παλιό τους κόμμα. Αντίθετα θα πρέπει να ασκεί εποικοδομητική κριτική εκεί που ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε το προηγούμενο διάστημα. Στο πεδίο της γείωσης με την κοινωνία και της προγραμματικής δουλειάς».
Ο κ. Παπαστεργίου υποστήριξε ότι «…η κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ προετοίμασε την κατάσταση την οποία ζουν σήμερα τα μέλη του. Παρά τις κάποιες σημαντικές προσπάθειες υπήρξε κυνισμός που εκφράστηκε με πράξεις όπως η στρατηγική συμμαχία Νετανιάχου, η Μόρια κ.α.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχασε γι’αυτούς τους λόγους το ’19. Ήταν πρακτικές όμως κυνισμού που προετοίμαζαν για την επόμενη μέρα. Τον Μάιο του ’23 άλλαξε η διαδικασία ψήφισης προέδρου. Να σημειώσουμε ότι συνεδρίασε ελάχιστες φορές η κεντρική επιτροπή. Ατόνισε η διαδικασία διαλόγου και ανταλλαγής απόψεων» είπε και τόνισε ότι «σήμερα στην Ισπανία και στην Πολωνία συγκυβερνούν κυβερνήσεις των ηττημένων» κάνοντας άμεση αναφορά στη δήλωση Τσίπρα «δεν θέλουμε κυβέρνηση των ηττημένων».
Μίλησε ακόμα για το ζήτημα της στέγης « είναι κεντρικό θέμα πανευρωπαϊκά κι έχουν ληφθεί μέτρα σε χώρες . Εδώ η εγχώρια Αριστερά τη μελέτησε αυτή την εμπειρία; Δούλεψε; Προπαγάνδισε; Αφωνία».
Τέλος κατέληξε πως «…είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε τη συζήτηση εν κινήσει. Γιατί έχουμε μια κυβέρνηση Ακροδεξιάς και Νεοφιλελευθερισμού».
Σία Αναγνωστόπουλου: Όποιος αποφασίσει να πετάξει το έρμα του καραβιού, το 3% θα βυθίσει το πλοίο
Η κ. Αναγνωστοπουλου έκανε λόγο για την «πολιτισμική κατρακύλα που ζούμε τον τελευταίο καιρό» και ξεκίνησε λέγοντας πως «… η ανανεωτική αριστερά ήταν πιο επιδραστική από τα ποσοστά της. Η πορεία προς τη συγκρότηση ΣΥΡΙΖΑ και μετά προς κυβέρνηση ήταν η έκφανση της λαϊκότητας με τα πολιτισμικά της χαρακτηριστικά και με προσδοκίες. Ο ΣΥΡΙΖΑ συνομίλησε με το όραμα για μια καλύτερη ζωή. Το προσκύνημα του Τσίπρα στην Καισαριανή ήταν η αναβάπτιση.
Δεν θα ασχοληθώ με το τραύμα του 15 που πρέπει να δούμε ως μια προσπάθεια της αριστεράς να ανταποκριθεί σε μια πρόσκληση που ίσως δεν της αναλογούσε κι όμως την ανέλαβε με το οποίο κόστος, ούτε με την περίοδο της διακυβέρνησης.
Ήμουν εισηγήτρια στη συμφωνία Πρεσπών εκεί για πρώτη φορά αισθάνθηκα περηφάνια για την προσπάθεια που δίναμε ως ανανεωτική αριστερά ενάντια στον εθνικισμό. Ανέβαινα στο βήμα και ήμουν τρομοκρατημένη. Μας έβριζαν απ’όλες τις πλευρές. Όπως ανέβαινα στο βήμα είπα μια έκφραση: Όχι, είναι της αριστεράς η ώρα τώρα. Εκεί η Αριστερά έδωσε μάχη και την κέρδισε. Το θεωρώ παράσημο και δεν το χαρίζω».
Επισήμανε ότι πρέπει να γίνει αποτίμηση για μεγάλες στιγμές και τις μεγάλες υποχωρήσεις.
Ερχόμενη στο σήμερα επισήμανε πως ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να πει τα πράγματα με το όνομά τους και έφερε σαν παράδειγμα το Παλαιστινιακό.
«Η Ελλάδα με την ΕΕ που ακολουθεί την Αμερική. Μια Ελλάδα στα όρια του οπαδού. Αν δεν ειπωθούν από εμάς τα πράγματα με το όνομα τους ποιος θα τα πει; Ότι η επίθεση της Χαμάς είχε τρομοκρατικά χαρακτηριστικά και ότι η κατοχή υπήρξε έγκλημα που γεννά εγκλήματα.
Το πρόβλημα της δικής μας αριστεράς. Ηττημένη να μην έχει αντανακλαστικά να αντιδράσει. Η πρώτη δήλωση μονομερής και συγχισμένη και στα όρια του φόβου. Δεν αντανακλούσε καμία πορεία αυτής της Αριστεράς που έχουμε μάθει»
Μίλησε για το φλερτ με τις γκρίζες ζώνες «…για να υποστηρίξουμε την πατριωτική αριστερά, λες και ήταν ποτέ η αριστερά μη πατριωτική! Η εσωτερίκευση του πατριωτισμού της αριστεράς είναι παγίδα. Είναι επικίνδυνο».
Σε σχέση με τις προτάσεις της είπε:
«Το κρίσιμο είναι να βρούμε όχι μόνο πολιτική ταυτότητα, πρόγραμμα προτάσεις αλλά και εργαλεία. Γείωση στην κοινωνία με την έννοια της κινητοποίησης και χειραφέτησης της κοινωνίας» και έκανε αυτοκριτική αναφερόμενη στην ψηφοφορία του τελευταίου συνεδρίου σχετικά με τον τρόπο εκλογής προέδρου.
«Είμαι από αυτές που στο συνέδριο ψήφισα αυτό που πέρασε, έχω ιστορική ευθύνη και την αναλαμβάνω ενώπιόν σας. Έχει σημασία γιατί άνθρωποι σαν κι εμένα το έκαναν. Γιατί έλλειπε αυτή η εγρήγορση στις κρίσιμες στιγμές; Σκεφτήκαμε την υπεράσπιση του κόμματος. Το κόμμα όμως χρειαζόταν κι άλλα. Εκπροσώπηση σε ανώτερο επίπεδο κινημάτων και με τεχνοκρατικό κόσμο μέσα στα όργανα. Αν η ταυτότητα δεν μεταφράζεται σε προτάσεις καταντάει αριστερός βερμπαλισμός που οδηγεί στην αποξένωση της κοινωνίας».
Σε σχέση με το τι πρόκειται η ίδια να πράξει στη νέα κατάσταση ξεκαθάρισε πως:
«Όσο ο σύριζα έχει στον τίτλο ριζοσπαστική αριστερά, αυτή τη μάχη θα τη δώσω στους κύκλους του. Τα περί διαγραφών θα με βρίσκουν αντίθετη. Αλλά η μάχη είναι ζήτημα επιβίωσης του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν διεκδικώ τίτλο . Όποιος αποφασίσει να πετάξει το έρμα του καραβιού, το 3% θα βυθίσει το πλοίο. Αν θες να το επικαιροποιήσεις ναι, αλλά να το πετάξεις, βύθιση όχι. Σε αυτή τη βύθιση θα αντισταθώ με νύχια και με δόντια»
Φωτεινή Λαμπρίδη
