Οι μεγάλες διαδηλώσεις που οργανώθηκαν στο Παρίσι το Σαβατοκύριακο ήταν το αποκορύφωμα των κινητοποιήσεων που οργανώνει το κίνημα των κίτρινων γιλέκων σε όλη την Γαλλία, με αφορμή την άνοδο του φόρου στις τιμές των καυσίμων αλλά και την γενικότερη ακρίβεια που θίγει το βιοτικό επίπεδο της μεγάλης πλειοψηφίας των Γάλλων.
Μπορεί τα εκτετάμενα επεισόδια που σημάδεψαν την μεγάλη διαδήλωση στο Παρίσι να συγκέντρωσαν την προσοχή των Μ.Μ.Ε, οι εξελίξεις όμως στην γαλλική πρωτεύουσα είναι πολύ σημαντικές, καθώς το κίνημα των κίτρινων γιλέκων, ένα κίνημα σχετικά μετριοπαθές αλλά και αυθεντικό, που φαίνεται να αναδεικνύεται από τα κάτω, δείχνει να συγκεντρώνει την συναίνεση της μεγάλης πλειοψηφίας του γαλλικού πληθυσμού (τα δημοσκοπικά στοιχεία δείχνουν ότι το 76% των Γάλλων συμφωνεί με τα αιτήματα του κινήματος των κίτρινων γιλέκων).
Την ίδια ώρα τα ποσοστά δημοφιλίας του προέδρου Μακρόν καταρρέουν, καθώς αναδεικνύεται όλο και περισσότερο ο νεοφιλελεύθερος χαρακτήρας και η ταξική μεροληψία της πολιτικής του, που ευνοεί τις οικονομικές ελίτ αλλά και ο περιορισμός των ευρωπαϊκών πρωτοβουλιών του αυστηρά εντός του γαλλογερμανικού άξονα.
Με βάση τα παραπάνω νομίζω ότι και οι τελευταίοι από όσους πιθανόν να συμμερίσθηκαν ένα πολιτικό σχέδιο που εδράζεται “στην συμμαχία από τον Μακρόν έως τον Τσίπρα”, ώστε να εμποδισθεί η άνοδος της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς θα το έχουν ήδη ξανασκεφθεί, καθώς όλο και περισσότερο αναδεικνύονται οι υπαρκτές διαφορές που χωρίζουν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της γαλλικής προεδρίας και τις πολιτικές της ελληνικής κυβέρνησης με πυρήνα την αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ, που προσπαθεί να αξιοποιήσει το τέλος του τρίτου δημοσιονομικού προγράμματος και την λείανση της επιτήρησης των δανειστών ώστε να εφαρμόσει πολιτικές μία δίκαιης ανάπτυξης και αποκατάστασης των απωλειών που υπέστησαν τα πληβειακά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας στην εποχή των μνημονίων. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να υπενθυμίσω και το εξαιρετικά χρήσιμο άρθρο του Σ, Βαλτέν Τέσσερις τρόποι για να μην ηττηθούν Ακροδεξιά και εθνικισμός, στην Αυγή (22 Οκτωβρίου 2018)
Στην σημερινή συγκυρία ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αναπόσπαστο τμήμα της ευρωπαικής αριστερας, οφείλει να εργασθεί με όλες τις δυνάμεις του ώστε να αλλάξουν οι κυρίαρχες πολιτικές στην Ευρώπη και να εμποδισθεί η άνοδος της ακροδεξιάς μέσω της συγκρότησης ενός ευρύτερου κοινωνικού και πολιτικού μετώπου για την Ευρώπη της αλληλεγγύης και της δημοκρατίας, ένα μέτωπο που θα συγκροτείται από τις δυνάμεις της ευρωπαικής σοσιαλδημοκρατίας που απεγκλωβίζονται από τον νεοφιλελευθερισμό, τις δυνάμεις των των πράσινων και της οικολογίας και τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς. Στις σημερινές συνθήκες το μέτωπο αυτό οφείλει να επικεντρώσει σε τέσσερα σημεία, τα οποία είναι αλληλένδετα μεταξύ τους:
-Στην υπέρβαση των πολιτικών της λιτότητας και των υψηλών πλεονασμάτων, με όρους αναδιανομής υπέρ των δυνάμεων της εργασίας.
– Στην υπέρβαση του δημοκρατικού ελλείμματος στην Ευρώπη και στην αποκατάσταση του σεβασμού στις επιλογές των λαών και όχι της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών.
-Στην αντιμετώπιση του μεταναστευτικού με όρους αλληλεγγύης.
-Στην προστασία του περιβάλλοντος και στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
Θεωρώντας το τέταρτο σημείο εξαιρετικά επίκαιρο, γεγονός που πιστοποιεί τόσο η τραγωδία στο Μάτι Αττικής όσο και η πρόσφατη καταστροφή στην Καλιφόρνια και επιστρέφοντας στα πρόσφατα γεγονότα στην γαλλική πρωτεύουσα οφείλουμε να σημειώσουμε, ότι το οικολογικό πρόγραμμα της κυβέρνησης του προέδρου Μακρόν ή οποιασδήποτε άλλης κυβέρνησης και η αντικατάσταση της πυρηνικής ενέργειας από τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας δεν μπορεί να αναπτυχθεί σε βάρος των εργαζομένων και των αδύναμων στρωμάτων, με τον τρόπο που επιδιώκεται να εφαρμοσθεί δηλαδή μέσω της επιβολής υψηλών φόρων στα καύσιμα και στην ενέργεια.
Αλλά και στην καθ’ ήμας ελληνική πραγματικότητα η αξιοποίηση των νέων μορφών ενέργειας δεν μπορεί να υλοποιείται με την μέθοδο που ακολουθούν συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα στα βουνά των Αγράφων, καθώς η εγκατάσταση των ανεμογεννητριών θα προκαλέσει τελικά μεγάλη οικολογική καταστροφή στο αρχέγονο δάσος. Η αξιοποίηση των νέων μορφών ενέργειας δεν μπορεί να γίνει με επαχθείς όρους ούτε για τους εργαζόμενους, ούτε για το ίδιο το περιβάλλον.
Μιχάλης Υδραίος
