Κάθε φορά που ζορίζουν τα πράγματα, αρχίζουν τα εθνικοπατριωτικά, τα ενωτικά, τα συγκινητικά. Από τον πόλεμο του Σαράντα, όπου το «έθνος ενωμένο πολεμούσε τον εισβολέα», αλλά κάποιοι σκοτώνονταν στα αλβανικά βουνά και κάποιοι άλλοι λούφαζαν σε γραφεία στην Αθήνα, μέχρι το «όλοι μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου, όπου κάποιοι έσκασαν απ’ το πολύ «φαγητό» και άλλοι πέθαναν από την πείνα.
Έτσι και σήμερα με τον κορωνοϊό άρχισαν πάλι τα εθνικά προσκλητήρια: «Όλοι μαζί στον πόλεμο εναντίον του αόρατου κοινού εχθρού», «εθνική ενότητα και ομοψυχία», υπό την καθοδήγηση βέβαια του μεγάλου ηγέτη.
Κι όποιος τολμήσει να ψελλίσει κάποια ερώτηση, να διατυπώσει μια επιφύλαξη, να εκφράσει μια αντίθετη άποψη, στοχοποιείται και καταγγέλλεται ως ανεύθυνος ή και εθνικός μειοδότης.
Πίσω όμως από τα μεγάλα λόγια, οι «δουλειές», οι εξυπηρετήσεις, οι εκδουλεύσεις συνεχίζονται σαν τον παλιό καλό καιρό, σαν τίποτε να μην έχει αλλάξει.
Έτσι, π.χ.:
– 11 εκατομμύρια ευρώ πήραν τα ΜΜΕ για να την επικοινωνιακή καμπάνια του «Μένουμε σπίτι», παρόλο που τα μηνύματα για την πανδημία είχαν υποχρέωση από το νόμο να τα μεταδίδουν δωρεάν, και άλλα 13,5 εκατομμύρια ευρώ δόθηκαν εκτάκτως σε επτά Περιφέρειες, για να τα διαθέσει η καθεμιά στα δικά της ΜΜΕ.
– Διπλασιάστηκε από τα 800 στα 1.600 ευρώ η αποζημίωση προς τις ιδιωτικές κλινικές για κάθε κρεβάτι ΜΕΘ που θα «επιταχθεί», για λόγους δημοσίου συμφέροντος βέβαια.
– Πάνω από 80 εκατομμύρια ευρώ θα εισπράξουν τα ΚΕΚ για την εξ αποστάσεως «κατάρτιση» των επιστημόνων μέσω voucher και από αυτά τη μερίδα του λέοντος θα πάρουν οι 6-7 εταιρίες που ανέπτυξαν τις σχετικές πλατφόρμες και μέσα σε δύο μέρες κατέθεσαν η καθεμιά προγράμματα 1.000 ωρών ασύγχρονης εκπαίδευσης, τα οποία «ελέγχθηκαν» και εγκρίθηκαν μέσα σε 12 ώρες!
– Οι τηλεοπτικοί σταθμοί απαλλάχθηκαν για το 2020 από την υποχρέωση καταβολής της φετινής δόσης (πάνω από 20 εκατομμύρια ευρώ) για τη νόμιμη άδεια λειτουργία τους.
– Οι μισθοί των golden boys σε διοικήσεις ΔΕΚΟ, εν μέσω κρίσης, αυξήθηκαν προκλητικά (διπλασιάστηκαν σε κάποιες περιπτώσεις).
Κι αυτά είναι από τα ελάχιστα που μάθαμε.
Γι’ αυτό λοιπόν, απέναντι σ’ αυτήν την ψεύτική «εθνική ενότητα» είμαστε υποχρεωμένοι να διαχωρίσουμε τη θέση μας. Και να δηλώσουμε καθαρά:
– Δεν είμαστε και δεν θέλουμε να «είμαστε μαζί» μ’ εκείνους, που σαν τους μαυραγορίτες της Κατοχής αύξησαν, αισχροκερδώντας, τις τιμές (μέχρι και 300%) στις μάσκες, τα γάντια και τα αντισηπτικά, ή με τον Πρόεδρο του ΣΕΒ, που ελέγχει τη μεγαλύτερη εταιρεία ταχυμεταφορών, η οποία ανακοίνωσε ανατίμηση των τιμολογίων της κατά 22,5% εν μέσω καραντίνας (άσχετα αν μετά την κατακραυγή πήρε την αύξηση πίσω), γιατί στο κάτω – κάτω «όλα είναι ζήτημα προσφοράς και ζήτησης», όπως είπε και ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης.
– Δεν είμαστε και δεν θέλουμε να «είμαστε μαζί» με τον τηλεπωλητή – πολιτικό, που διαφήμιζε κηραλοιφή Βυζαντινών μάγων σαν αντίδοτο για τον κορωνοϊό, ή με τον γνωστό πρώην δεσπότη, που κήρυττε ότι ο αγιασμός σε μπουκαλάκι με ψεκαστήρα είναι το απόλυτο φάρμακο για τον ιό.
– Δεν είμαστε και δεν θέλουμε να «είμαστε μαζί» μ’ εκείνους τους «έγκριτους» δημοσιογράφους και τους «υπεύθυνους» πολιτικούς, που προηγουμένως απαξίωναν το εθνικό σύστημα υγείας, που δήλωναν ότι δεν χρειαζόμαστε άλλους νοσοκομειακούς γιατρούς, που γνωμάτευαν ότι «Από τα κρατικά νοσοκομεία τα μισά τουλάχιστον πρέπει να κλείσουν ή καλύτερα να γκρεμιστούν», και που τώρα υποκριτικά βγαίνουν στα μπαλκόνια και χειροκροτούν τους «ήρωες με τις πράσινες και άσπρες ποδιές» (αρκεί βέβαια οι «ήρωες» να μη μιλούν και να μη διεκδικούν).
– Δεν είμαστε και δεν θέλουμε να «είμαστε μαζί» με την εκπρόσωπο των Τραπεζών, που μάλωνε τους παππούδες και τις γιαγιάδες (σαν να περίσσεψε ο αυταρχισμός τον τελευταίο καιρό!), επειδή πήγαν στις Τράπεζες να πάρουν τη σύνταξή τους, αλλά οι ίδιες οι Τράπεζες δεν έλαβαν κανένα μέτρο ανακούφισης για τους δανειολήπτες που πλήττονται από την κρίση κι ούτε καν μείωσαν τις χρεώσεις για τις ηλεκτρονικές συναλλαγές.
– Δεν είμαστε και δεν θέλουμε να «είμαστε μαζί» με τον εργοστασιάρχη, που συνέχιζε τη λειτουργία του εργοστασίου του, ενώ υπήρχαν κρούσματα από τον κορωνοϊό, με αποτέλεσμα ένας εργαζόμενος να πεθάνει, ούτε με τους εργοδότες που απαιτούσαν ένα κατοστάρικο από το επίδομα των 800 ευρώ των εργατών τους ή με τους εργοδότες που, επωφελούμενοι από τα αντεργατικά μέτρα του Υπουργείου Εργασίας, απασχολούν εργαζόμενους παρά την αναστολή της σύμβασής τους, που δεν τηρούν ωράρια και κανόνες υγιεινής, που επέβαλαν εκ περιτροπής εργασία, ενώ η επιχείρησή τους είχε κέρδη, που απολύουν, που μειώνουν μισθούς, που δεν πληρώνουν υπερωρίες, .. που… που (εδώ ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό).
– Δεν είμαστε και δεν θέλουμε να «είμαστε μαζί» μ’ εκείνους τους πολιτικούς, που, δέσμιοι του ακροδεξιού ακροατηρίου τους, αντιμετωπίζουν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες ως ανθρώπους β΄ κατηγορίας και αρνούνται να αποσυμφορήσουν τους προσφυγικούς καταυλισμούς, «ξεχνώντας» πως ο ιός δεν κάνει ρατσιστικές διακρίσεις και θέτοντας έτσι σε κίνδυνο τη ζωή όχι μόνο των ξένων αλλά και των νησιωτών.
– Δεν είμαστε και δεν θέλουμε να «είμαστε μαζί» με τα ΜΜΕ, που ασχολούνται με το κούρεμα του κυβερνητικού εκπροσώπου ή που δημοσιεύουν παλιές φωτογραφίες από την παραλία της Θεσσαλονίκης με κόσμο, για να ενοχοποιήσουν τους πολίτες ότι δήθεν παραβλέπουν την «ατομική ευθύνη» (εξ άλλου «δεν υπάρχει κοινωνία, υπάρχουν μόνο άτομα», δεν έχουν πει;), αλλά δεν έχουν κάνει ένα ρεπορτάζ στα νοσοκομεία για τις ελλείψεις σε γιατρούς, νοσηλευτές και υγειονομικό υλικό, ώστε να φανεί η κρατική ευθύνη για τις ελλείψεις αυτές.
– Δεν είμαστε και δεν θέλουμε να «είμαστε μαζί» με όλους αυτούς, που από τη θεσμική τους θέση ανέχτηκαν, επέτρεψαν, ενθάρρυναν ή και θεσμοθέτησαν φαινόμενα σαν τα παραπάνω.
Δεν είμαστε και δεν θέλουμε να είμαστε απαθείς, βουβοί, συνένοχοι.
Είμαστε και θέλουμε να παραμείνουμε ενεργοί πολίτες.
Θέμης Αχτσιόγλου
