Η στάση του ΚΚΕ στη Συμφωνία των Πρεσπών λογικά πρέπει να εξέπληξε δυσάρεστα ακόμα και τους πιο πιστούς οπαδούς του. Ιδίως όσους έχουν επαφή και με την ιστορία του κινήματος, αλλά και με τη σωστή στάση του κόμματος όταν τέθηκε το ζήτημα στις αρχές της δεκαετίας του 1990.
Το ΚΚΕ επέλεξε να ενώσει τη φωνή του με τον «εθνικό κορμό» μιλώντας για γλώσσες, εθνικότητες και αλυτρωτισμούς και υπογράφοντας, έτσι, αβίαστα μάλιστα, δήλωση συμμόρφωσης με την αφήγηση των νικητών του Εμφυλίου. Κι έτσι καταλήξαμε σε μια παραλλαγή του «πέντε κόμματα, δύο πολιτικές», όχι όμως αυτή που προτιμάει ο Περισσός.
Άραγε τα γύρισε το ΚΚΕ και τα πιστεύει αυτά που λέει ή προσαρμόζεται φοβούμενο μη χάσει την επαφή με κάποια λαϊκά στρώματα, αυτό το κλασικό «να μην τους χαρίσουμε στην αντίδραση»; Δηλαδή, κατά το κοινώς, «χαϊδεύει αυτιά»; Αν ναι, αυτή είναι η βασιλική οδός προς το να συμβεί αυτό ακριβώς που απεύχεται.
Το ΚΚΕ θα μπορούσε ακόμα και να ψηφίσει αρνητικά στις Πρέσπες, επικαλούμενο απλώς το ΝΑΤΟ κ.λπ. Άλλωστε ο αγώνας κατά του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ αποτελεί πλέον τον βασικό άξονα πολιτικής του Περισσού, ύστερα από τη διάψευση των προβλέψεων και των προσδοκιών του στα άλλα μέτωπα. Ο Κουτσούμπας διαψεύστηκε με τον ίδιο άκαρδο τρόπο που διαψεύστηκε και ο Μητσοτάκης. Και αντιδρά με παρόμοιο τρόπο.
Επειδή όμως το να εξηγείς περίπλοκες, όπως η εξωτερική πολιτική, καταστάσεις με απλοϊκό τρόπο δεν σε πάει μακριά, το ΚΚΕ πρέπει να ξεπεράσει αυτόν τον, αν μη τι άλλο αντιδιαλεκτικό, μανιχαϊσμό και να καταλάβει μερικά πράγματα: ότι η Ρωσία δεν είναι η Σοβιετική Ένωση, είναι μια μεγάλη ιμπεριαλιστική δύναμη. Ότι όταν χρειάστηκε, οι Κούρδοι πολέμησαν μαζί με τους Αμερικανούς επειδή αυτό επέτασσε το εθνικό τους συμφέρον. Ότι το συμφέρον της Ελλάδας δεν είναι να βγει από το ΝΑΤΟ τη στιγμή που όλες οι χώρες με τις οποίες έχει ανοιχτά ζητήματα παραμένουν στο ΝΑΤΟ. Αντιθέτως, χρειάζονται φιλειρηνικές κυβερνήσεις όπως η σημερινή στις επιμέρους χώρες.
Ότι μια κυβέρνηση της Αριστεράς μπορεί να είναι στο ΝΑΤΟ, αλλά να είναι ταυτόχρονα η μόνη που βάζει όρια στις κυρώσεις στη Ρωσία, η μόνη που δεν αναγνωρίζει τη μαριονέτα των ΗΠΑ στη Βενεζουέλα κ.λπ. Αν το ΚΚΕ δεν μπορεί να τα καταλάβει αυτά, ας συνεχίσει το τροπάρι περί αμερικανόδουλων. Το πολύ – πολύ να πείσει κάνα χρυσαυγίτη.
Γιώργος Κυρίτσης
Πηγή: Η Αυγή
