Έχει περάσει σχεδόν ένας μήνας από όταν ο σεβάσμιος παπαροκάς τρανσάς π. Αλέξιος Καρυπίδης, ιερέας στον ναό Αγ. Τριάδας του Βαλτερού Σερρών, εκφώνησε στο συλλαλητήριο της 20ής Ιανουαρίου του σωτηρίου έτους 2019 μ.Χ. τον νέο εθνικό μας ύμνο με τίτλο «Μην παραχαράσσετε την ιστορία», αλλάζοντας μια για πάντα τον ρου της διπλωματίας και της ιστορίας.
Για το ότι για μια ακόμη φορά στη νεότερη ελληνική ιστορία, η μία Αγία και Καθολική Εκκλησία μας θα έβγαζε ασπροπρόσωπο τον νεοελληνικό πολιτισμό και θα μεταλαμπάδευε το φως της εθνικής μας αλήθειας σε όλο το σκοτάδι των Βαλκανίων δεν αμφιβάλλαμε ποτέ και καθόλου.
Η αλήθεια να λέγεται, πάντως, ο ταπεινός ιερεύς του Βαλτερού Σερρών δεν διεκδίκησε ποτέ την αυθεντικότητα του κομματιού, ενημερώνοντας αντ’ αυτού το τηλεοπτικό πανελλήνιο ότι η εν λόγω σύνθεση αποτελεί πνευματικό τέκνο της ιατρού Μαριγώς Μπούρη, η οποία είχε συνθέσει ήδη από το 1992 τους στίχους και τη μουσική του, κατόπιν παρότρυνσης του π. Αυγουστίνου Καντιώτη στις κατασκηνώσεις της Πρώτης Φλωρίνης, εν μέσω των εθνεγερτηρίων συλλαλητηρίων της ίδιας χρονιάς για την ελληνική Μακεδονία μας που είναι ελληνική. Το θρησκευόμενο κοινό, βεβαίως, δεν θα ενημερωνόταν πρώτη φορά για τη συγκεκριμένη λεπτομέρεια, αφού ήδη στις 13 Ιανουαρίου του περσινού έτους η συνθέτις του είχε φροντίσει να ανεβάσει στον σωλήνα μια ανανεωμένη εκδοχή του κομματιού, αν και, κατόπιν εορτής, θα το παρουσίαζε και σε μια πιο φολκ-παραδοσιακή εκδοχή, συνοδεία ακορντεόν:
φροντίζοντας, υπεράνω οιασδήποτε χρηματικής ή πολιτικής σκοπιμότητος, να κατοχυρώσει με ευγενές ήθος την πρωτοτυπία των στίχων και … της μουσικής (;), που τόσο «εκφράζει τη νεολαία», και να καλέσει δημοσίως υπέρ της παραγωγής μόνο της αυθεντικής (;) εκτέλεσής του.
Φευ, παρθενογένεση στην τέχνη σπάνια συναντά κανείς –και η συγκεκριμένη περίπτωση δεν αποτελεί εξαίρεση, πολλώ δε μάλλον σε ένα βαλκανικό περιβάλλον όπου μουσικές, γλώσσες, πληθυσμοί βρίσκονται σε διαρκή ρευστότητα και επηρεάζουν ο ένας τον άλλον. Κι η μελωδία από το «Μην παραχαράσσετε την ιστορία» φαίνεται να είναι ευθέως αντλημένη από παραδοσιακό σκοπό των Γκουτσούλων (Hutsuls / Гуцули), εθνοτικής ομάδας της δυτικής Ουκρανίας που αυτοπροσδιορίζεται ως μέρος των Ρουθηνών. Διόλου ασύνδετος με την παραπάνω ρευστότητα είναι εξάλλου και ο τίτλος του κομματιού («Венгерская Коломийка»), που μεταφράζεται ως «Ουγγρική Καλόμυϊκα», με τον δεύτερο όρο να αναφέρεται σε παραδοσιακό μουσικό είδος της συγκεκριμένης εθνοτικής ομάδας.
Πιστοί στις εκκλήσεις της αξιότιμης ιατρού και στις εντολές του διεθνούς σιωνισμού υπό τη χρηματοδότηση του Σόρος, επομένως, αναδημοσιεύουμε πράγματι ορισμένες από τις «αυθεντικές» εκτελέσεις του παραδοσιακού δυτικοουκρανικού/ρουθηνικού σκοπού:
Εδώ ένα ρωσικό folk ανσάμπλ (Freigeist) προσπαθεί να μας πείσει ότι ο σκοπός δεν είναι ελληνικός, ενώ φαίνεται ξεκάθαρα από την ημερομηνία του βίντεο ότι η εκτέλεσή του είναι 23 χρόνια μετά τη σύνθεσή του από την ιατρό.
Άλλο ένα λετονικό/ρωσικό post folk ανσάμπλ (Reelroadъ) απλώνει τα δίχτυα του πανσλαβισμού στην ελληνική μας χερσόνησο.
Η power/folk μέταλ μπάντα «Prophecy of Volva» (σαν να λέμε «Προφητεία της Βόλβης» δηλαδή) είναι τόσο μπροστά από την εποχή της που έκανε μέταλ ρεμίξ στο «Μην παραχαράσσετε την ιστορία» έξι χρόνια πριν καν γίνει viral διεθνώς λόγω του συλλαλητηρίου της 20ής Ιανουαρίου.
Νίκος Θεοδωρόπουλος
Πηγή: ΣΚΡΑ-punk
