Τόπος του μύθου όπως είμαστε, ανασύρουμε συχνά πυκνά ονόματα και σύμβολα από την παμπάλαιη κληρονομιά μας. Kαι για ποικίλους λόγους. Για να υπηρετήσουμε τη λογοτεχνική μας έμπνευση, μικρή ή μεγάλη. Για να αντιδικήσουμε «κουλτουριάρικα». Ή για να βαφτίσουμε αθλητικά σωματεία, καλλιτεχνικούς ομίλους, επιστημονικές οργανώσεις. Αλλά και ξενοδοχεία, καράβια, τούνελ, νοσοκομεία, κρασιά και τ’ άλογά μας στον ιππόδρομο. Οπότε, αφού και ο Θησέας είν’ εδώ, αλλά και ο Σκίρων (για να παραξενεύονται μονίμως όσοι περνούν από την Κακιά Σκάλα και βλέπουν σήραγγα με το όνομα του κακούργου που ξεπαστρεύτηκε από τον –πιθανώς ξάδελφό του– Θησέα, επειδή εκσφενδόνιζε κλωτσηδόν τους περαστικούς στον γκρεμό), και ο Οδυσσέας επίσης, με τον ασκό του Αιόλου στα χέρια και την Ιθάκη στην καρδιά του, και ο Εγκέλαδος και πάμπολλοι άλλοι, γιατί να μην καλέσουμε στην παρέα μας και τους Κορύβαντες; Παραπονεμένους θα τους αφήσουμε τους ακολούθους της Μητέρας των Θεών ή Μεγάλης Θεάς ή Ρέας-Κυβέλης, που έχουν ταυτιστεί με τους οργιαστικούς χορούς και την ένθεη εξαλλοσύνη;
Τους θυμήθηκε λοιπόν, πιθανόν ως καθ’ ύλην αρμόδιο, το υπουργείο Πολιτισμού και τους ανέστησε, περίπου σαν μετακλητούς υπαλλήλους. Ωστε να παίξουν κι αυτοί έναν μικρό ρόλο στην εξακολουθητικά μυθολογούσα και μυθοπλαστική πολιτική μας αντιπαράθεση. «Ας σταματήσει η αξιωματική αντιπολίτευση να κορυβαντιά», μήνυσε σε ήρεμο τόνο το υπουργείο στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό στην αργοπορημένη αντίδρασή του μετά τα πολλά δημοσιεύματα ξένων ΜΜΕ, της κατηγορίας των λίαν εγκύρων (Bloomberg, Times, Guardian), για ελληνοβρετανική συμφωνία που προβλέπει τον δανεισμό (και όχι την οριστική επιστροφή) των Γλυπτών του Παρθενώνα, με ταυτόχρονο δανεισμό από την Ελλάδα του Ηνίοχου, του Ερμή του Πραξιτέλη κ.ά.
Σε ευρέως κατανοητά ελληνικά, το υπουργείο ζητάει από τον ΣΥΡΙΖΑ να μην παραληρεί. Δεν το ζητάει όμως μόνο από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά από το σύνολο της αντιπολίτευσης, κυρίως δε από τον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων. Τις ίδιες «παραληρηματικές» (πλην τεκμηριωμένες) ενστάσεις προβάλλουν όλοι. Προς τι η υπουργική αβάντα στον ΣΥΡΙΖΑ; Η μοίρα των Μαρμάρων ήταν ένα από τα ελάχιστα θέματα στα οποία όλες οι κυβερνήσεις κράτησαν την ίδια σκυτάλη της δίκαιης και ανυποχώρητης απαίτησης. Αν, λόγω κάλπης, η κρυψίνοια και η οξύτητα εξανεμίσουν και αυτό το κεφάλαιο ομοφωνίας, πολύ θα χαρούν εκεί στο λονδρέζικο μουσείο των κλεπταποδόχων.
Παντελής Μπουκάλας
