Οχι, τη λέξη Ακρίβεια δεν εντόπισαν. Λογικό. «Εκαναν επιλογή». Ας ξανακοιτάξουν, πάντως, τον αλγόριθμό τους. Ή, πιο απλό, ας ανοίξουν το παράθυρό τους, ν’ ακούσουν τον πραγματικό κόσμο.
Πάνε χρόνια που η χρονοκατακτητική βουλιμία της αγοράς από τη μια, η ανάγκη των ανθρώπων για ό,τι το εορταστικό από την άλλη, για ό,τι ανατρέπει τη δύσκολη καθημερινότητα, έχουν εκτείνει σε εικοσαήμερο το Δωδεκαήμερο της χριστιανικής και της λαϊκής παράδοσης. Για να ανταποκριθούμε έτσι, μέχρις υπερβολής, στο παράγγελμα που ενυπάρχει στη διάσημη ρήση του Δημόκριτου: «Βίος ανεόρταστος μακρή οδός απανδόκευτος».
Οι δύο παραδόσεις συμπίπτουν ως προς τον χρόνο, κατά τα λοιπά όμως δεν ταυτίζονται. Η Εκκλησία έχει απανωτές γιορτές το Δωδεκαήμερο, δεν πρέπει πάντως να είναι πολλοί οι χριστιανοί που θυμούνται με συγκίνηση ότι ανάμεσα στις δεσποτικές εορτές των Χριστουγέννων και των Θεοφανίων υπάρχει άλλη μία δεσποτική, της Περιτομής του Ιησού. Κατά τη λαϊκή δοξασία, στο ίδιο χρονικό διάστημα εγκαθιδρύουν το βασίλειό τους οι καλικάντζαροι. Οι κακομούτσουνοι Κατωκοσμίτες τρυπώνουν από την καμινάδα, ανταγωνιζόμενοι τον Αη Βασίλη. Το σημείο του σταυρού στην πόρτα, σαν φόβητρο, περισώζει μια χριστιανική νότα, μη εντοπίσιμη όμως στα καλικαντζαροδιωκτικά ξόρκια, στο κάπνισμα με δυσώδεις ουσίες (κάποτε έκαιγαν παλιοτσάρουχα) ή στην εκφοβιστική επίδειξη ενός κόκαλου από το γουρούνι του χριστουγεννιάτικου τραπεζιού, στην προ γαλοπούλας εποχή. Δυστυχώς, κάποιοι καλικάντζαροι δεν γυρίζουν στην υποχθόνια έδρα τους ούτε αν αγιαστεί το σπίτι ούτε αν το γεμίσουμε μαχαίρια μαυρομάνικα και αναμμένους δαυλούς. Πεισματάρικα τα «σατανοπαίδια», μένουν δίπλα μας ολοχρονίς, δηλητηριάζοντας γιορτές, σχόλες και καθημερινές. Το πιο πεισματάρικο όλων αρνείται την ίδια την παράδοση.
Αποστρεφόμενο την καμινάδα, εισβάλλει από την πόρτα και θρονιάζεται στην καλύτερη θέση του τραπεζιού με καταβροχθιστικές προθέσεις. Ενα μυστήριο πράμα: Ενώ είναι το πιο ονομαστό του σογιού του και το πιο ορατό, στο Μέγαρο Μαξίμου δεν το έχουν ακουστά. «Αξιοποιώντας την τεχνολογία», μας είπε ο πρωθυπουργός, «αναλύσαμε όλες τις ανασκοπήσεις του έτους και, κάνοντας και μια επιλογή, καταλήξαμε σε κάποιες λέξεις που εμφανίζονται με μεγαλύτερη συχνότητα: υγεία, εργασία, παιδεία, οικονομία, νέοι, δικαιοσύνη, στήριξη». Λεκτικώς λαμπρά. Οχι, τη λέξη Ακρίβεια δεν εντόπισαν. Λογικό. «Εκαναν επιλογή». Ας ξανακοιτάξουν, πάντως, τον αλγόριθμό τους. Ή, πιο απλό, ας ανοίξουν το παράθυρό τους, ν’ ακούσουν τον πραγματικό κόσμο. Ισως διαπιστώσουν ότι η λέξη με την απείρως μεγαλύτερη συχνότητα χρήσης είναι η Ακρίβεια. Το όνομα του καλικαντζαράκου μας.
Παντελής Μπουκάλας
