Τις τελευταίες ημέρες εντείνεται, όπως αναμενόταν, η συζήτηση για το τι κυβέρνηση θα προκύψει από τις επερχόμενες εκλογές και ένα ουσιαστικό δίλημμα κυριαρχεί: θέλουμε κυβέρνηση συμμαχική, πλατιάς κοινωνικής πλειοψηφίας ή μονοκομματική κυβέρνηση, η οποία ελέω εκλογικού νόμου θα εξασφαλίζει μόνο αριθμητική κοινοβουλευτική πλειοψηφία; Η απλή αναλογική θέτει όλους προ των ευθυνών τους, διότι ωθεί προς συμμαχικές κυβερνήσεις, οι οποίες εκ των πραγμάτων είναι πιο ισχυρές, αντιστοιχώντας σε μεγαλύτερο εύρος κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων. Η φερεγγυότητα μιας τέτοιας προοπτικής βασίζεται κυρίως στον κοινό προγραμματικό τόπο των αριστερών και προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων, που θα μπορούσαν να συγκροτήσουν μια συμμαχική κυβέρνηση. Καταπονημένοι από την υπερδεκαετή πολύπλευρη κρίση, οικονομική, υγειονομική, κοινωνική, περιβαλλοντική και αξιοπιστίας, οι πολίτες αξιώνουν μια σαφή πρόταση υπέρβασης των σημερινών προβλημάτων. Οι παρακάτω άξονες μπορούν, κατά τη γνώμη μου, να αποτελέσουν ένα πεδίο ουσιαστικής προγραμματικής συζήτησης, καθώς απαντούν σε κατεπείγοντα ζητήματα, αλλά, ταυτόχρονα ανοίγουν μια νέα προοπτική για την πορεία της χώρας.
Υγεία. Είναι ανεπίτρεπτο, μετά την οδυνηρή εμπειρία της πανδημίας, όπου η χώρα μας κατέστη πρωταθλήτρια στην απώλεια ανθρώπινων ζωών, να μην υιοθετείται ολιστική πολιτική ενίσχυσης του δημόσιου συστήματος υγείας, στον αντίποδα των επιλογών της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που ουσιαστικά το «ρευστοποιούν» και οδηγούν ολοταχώς στην απώλεια του δημόσιου χαρακτήρα του και στην ιδιωτικοποίηση.
Ασφαλιστικό. Είναι διαχρονικές οι ευθύνες των κυβερνήσεων των προηγούμενων δεκαετιών, για τις μικρές συντάξεις και τον περιορισμό παροχών. Να διορθωθούν οι αδικίες με αύξηση των συντάξεων, άμεση υιοθέτηση της 13ης σύνταξης, νέο σύστημα συνταξιοδότησης. Αυτό απαιτεί νέους κοινωνικούς πόρους για το Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, ελεγκτικούς μηχανισμούς, ακύρωση της ιδιωτικοποίησης της επικουρικής ασφάλισης.
Εργασία. Να αντιστραφεί η σημερινή πορεία «ελαστικοποίησης» και συρρίκνωσης των εργασιακών δικαιωμάτων. Ενίσχυση των εισοδημάτων των εργαζομένων, άμεση αύξηση του κατώτατου μισθού, επανίδρυση της Επιθεώρησης Εργασίας, μέτρα αναβάθμισης της εργασίας και κατάργηση του αντεργατικού «νόμου Χατζηδάκη».
Παιδεία. Χρειαζόμαστε αξιόπιστο σύστημα δωρεάν δημόσιας εκπαίδευσης, με αξιοπρεπείς μισθούς για δασκάλους και καθηγητές, με αντίκρουση της νεοφιλελεύθερης αντίληψης που θέλει τα ίδια τα σχολεία και τα πανεπιστήμια να αναζητούν πόρους για τη λειτουργική επιβίωσή τους.
Ενέργεια και περιβάλλον. Ισχυρή οικονομική ανάπτυξη δεν υφίσταται χωρίς μείωση ενεργειακού κόστους για επιχειρήσεις και νοικοκυριά, με παράλληλη προστασία του περιβάλλοντος. Να σταματήσουμε στην Ελλάδα να «κυνηγάμε» τα γεγονότα, επιχειρώντας εκ των υστέρων να διαμορφώσουμε προστατευτικό πλαίσιο, στην πορεία προς το στόχο της κλιματικής ουδετερότητας και της πράσινης μετάβασης.
Οικονομία. Να μη χαθεί η ευκαιρία αξιοποίησης των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης, όχι μόνο προς όφελος λίγων επιχειρηματικών ομίλων, αλλά και για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Βασική στόχευση να παρέμβουμε στα χαρακτηριστικά του εγχώριου παραγωγικού μοντέλου, αναδεικνύοντας τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας. Να πάψει ο αποκλεισμός των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων από το τραπεζικό σύστημα.
Κράτος δικαίου. Επανάκτηση της αξιοπιστίας των θεσμών της χώρας για να επουλωθεί το τραύμα στη δημοκρατία, που επέφερε το μεγάλο πολιτικό σκάνδαλο των παρακολουθήσεων. Βαθιά θεσμική αλλαγή για την αποκατάσταση του κράτους δικαίου.
Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ουσιαστική στήριξή της με πόρους, ρόλο και έμψυχο δυναμικό, έτσι ώστε να υπηρετήσουμε την αντίληψη της αποκέντρωσης του κράτους.
Κοινωνική πολιτική. Ενεργητικές πολιτικές στήριξης των ευάλωτων πολιτών, νέο πλαίσιο για τους πλειστηριασμούς, πολιτικές – ανάχωμα απέναντι στο ογκούμενο νέο ιδιωτικό χρέος, στεγαστική πολιτική υπέρ των νέων ζευγαριών.
Πολιτισμός. Η μεγαλειώδης κινητοποίηση των ανθρώπων του πολιτισμού έδειξε ότι στην Ελλάδα διαθέτουμε αξιόλογους και ευαίσθητους δημιουργούς. Με νέο θεσμικό πλαίσιο για την αναγνώριση της δουλειάς τους, θα στηρίξουμε και τον πολιτισμό, το «οξυγόνο» κάθε κοινωνίας.
Εξωτερική πολιτική. Συμφωνία για μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική καθώς και υιοθέτηση μιας στρατηγικής επίλυσης των προβλημάτων με την Τουρκία μέσα από διάλογο, στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου, που αντί των στείρων ανταγωνισμών θα επιδιώκει την ειρήνη και τη συνεργασία των γειτονικών λαών. Αυτό θα απελευθερώσει πόρους που σήμερα δεσμεύονται σε υπερεξοπλισμούς.
Ο Πάνος Σκουρλέτης είναι υπ. βουλευτής Βόρειου τομέα Αθήνας Β1
Τα Νέα
