Οι τελευταίες προσχωρήσεις στελεχών του ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ στη Νέα Δημοκρατία κάτι δείχνει. Όχι κατ΄ ανάγκη προς τα που πάει το λεγόμενο κέντρο, αλλά πως αντιμετωπίζουν την πολιτική ορισμένοι. Κάτι σαν επάγγελμα, σαν προσωπική ή και συλλογική επιχείρηση.
Αφού δοκιμάζουν την τύχη τους σε μια δουλειά (στην προκειμένη σε ένα κόμμα), δεν διστάζουν να αλλάξουν “αφεντικό” αν δουν ότι κάπου αλλού οι συνθήκες είναι καλύτερες, ασφαλώς για τους ίδιους.
Κάτι λένε για την Ελλάδα που πρέπει να πάει μπροστά, κάτι περί ανάπτυξης, μπόλικη σταθερότητα, ύμνος για το νέο αρχηγό, κουβέντα για τον προηγούμενο, καμία αυτοκριτική, κάποιες γενικόλογες σαχλαμάρες, φοράνε και ένα κοστούμι, μια φωτογραφία και…. τσουπ στο ψηφοδέλτιο της αγαπημένης περιφέρειάς τους. Όλα για το λαό!
Μπορεί ένας άνθρωπος που ασχολείται ενεργά με την πολιτική να αλλάξει γνώμη; Ή να κρίνει ότι το κόμμα στο οποίο ανήκε έχει αλλάξει δρόμο ή οτιδήποτε άλλο που αφορά αξίες, άποψη, ιδεολογία; Βεβαίως και μπορεί και ενδεχομένως να είναι προς τιμή του. Ενδεχομένως, λέω….
Στην περίπτωση όμως αυτή λες δημόσια την άποψή σου, εξηγείς τους λόγους, κάνεις αυτοκριτική για τους ύμνους στον προηγούμενο αρχηγό ή για όσα και εσύ έλεγες και πας στο σπίτι σου για όσο χρονικό διάστημα χρειαστεί. Δεν πας την ίδια ημέρα στο διπλανό μαγαζί…
Αλλά θα μου πείτε τι κάθεσαι και λες…. Και ίσως να έχετε δίκιο..
Πάνος Λάμπρου
Ανάρτησή του στο Facebook
