Η προεκλογική περίοδος έχει αντιπαράθεση, έχει πολεμική, έχει σύγκρουση. Ασφαλώς…. Αναρωτιέμαι όμως αν έχει ιδέες και αν έχει… πολιτική.
Αφορμή για το προηγούμενο είναι η τελευταία ανάρτηση από γνωστό καθηγητή υποψήφιο του ΚΚΕ. Μια χυδαία ανάρτηση με μπόλικη δόση σεξισμού, μισογυνισμού και ομοφοβίας. Αλλά η ανάρτηση αυτή δεν είναι η μοναδική που με προβληματίζει. Μια γρήγορη βόλτα στο διαδίκτυο, θα επιβεβαιώσει του λόγου το αληθές.
Χυδαιότητες, λαϊκισμός, βρισιές, απαράδεκτες γενικεύσεις, ισοπεδωτικός λόγος… Όσο πιο πολύ βρίζεις ενισχύοντας τις στερεοτυπικές κουταμάρες (με τις ιδέες να απουσιάζουν πάντα) τόσα πιο πολλά λάικ, τόσα πιο πολλά μπράβο και καρδούλες. Φανατισμός με την πολιτική να βουλιάζει στο βούρκο.
Λίγες ημέρες πριν (και θα δούμε και άλλα) είδαμε πως αντιμετωπίστηκαν οι υποψηφιότητες των νέων του ΣΥΡΙΖΑ από ακροδεξιά τρολ. ¨Ένας Αλβανός και άλλοι έξι κοπρίτες” έγραψαν. Και ναι, χάρηκα για το κύμα συμπαράστασης και συντροφικής αλληλεγγύης στον Άντυ Κοτζάι, τον Βασίλη Γλέζο και τα άλλα παιδιά.
Αλλά με δυσαρεστεί πολύ όταν διακρίνω το ίδιο ύφος, το ίδιο επίπεδο αντιπαράθεσης και από ανθρώπους που θέλουν να λέγονται αριστεροί ή προοδευτικοί και ενίοτε “υιοθετούν” λέξεις, φράσεις και αντιπαραθέσεις, που ανήκουν στον αντίπαλο.
Αποσαφηνίζω: Δεν θέλω να εμφανιστώ ως ευγενής άνθρωπος, που μάλλον είμαι δηλαδή. Δεν είναι θέμα όμως ευγένειας. Έχει να κάνει με την αντίληψή μας για τον κόσμο και τη σχέση μας με την πολιτική. Οι άνθρωποι της αριστεράς είναι μαχητές και ξέρουν από συγκρούσεις και ρήξεις. Αλλά το κάνουν με το δικό τους τρόπο.
Οι άνθρωποι της αριστεράς, που έχουν περάσει από σαράντα κύματα, αντιμετωπίζουν τον ιδεολογικό και πολιτικό αντίπαλο σε ένα πεδίο, που έχει ιδέες, απόψεις, προτάσεις και όχι βεβαίως μάχη εντός του βούρκου. Ο βούρκος δεν είναι δικός μας, ανήκει σε αυτούς που τον κατασκεύασαν. Γι αυτό και με λυπεί, με αγανακτεί η ανάρτηση του στελέχους του ΚΚΕ και μάλιστα πανεπιστημιακού δασκάλου, που ελπίζω (ειλικρινά ελπίζω), ότι το κόμμα του δεν θα το (τον) καλύψει.
Η γλώσσα δεν είναι ουδέτερη, οι λέξεις έχουν τη σημασία τους, παράγουν ιδεολογία, διαμορφώνουν συνειδήσεις. Ξέρω βέβαια, ότι ακούγεται καλύτερα μια βαρύγδουπη φράση από μια σκέψη, μια βρισιά και ένα άντε και γ….(λες και είναι κακό) από ένα προβληματισμό, ένας στιγματισμός από μια ανθρώπινη στάση.
Θα επιμείνω λοιπόν, η αριστερά θα υπάρξει μόνο μέσα στον πλούτο των ουμανιστικών και απελευθερωτικών ιδεών και ποτέ μέσα στη χυδαιότητα, ποτέ στο βούρκο των λέξεων και των εικόνων.
Πάνος Λάμπρου
Ανάρτησή του στο Facebook
