Οι εσωκομματικές ( ; ) εκλογές του ΚΙΝΑΛ, έχουν αναμφίβολα ενδιαφέρον. και τις παρακολουθούμε. Ωστόσο, από σχετικά δημοσιεύματα, αλλά και καταγγελίες μελών του συγκεκριμένου κόμματος προκύπτει πως δεν είναι ακριβώς “εσωκομματικές εκλογές”. Πως αλλιώς να εξηγήσεις ότι στη διαδικασία εκλογής προέδρου του ΚΙΝΑΛ μπορούν να ψηφίσουν και μέλη άλλων κομμάτων ή ακόμα ακόμα φασίστες, λαμόγια ή ότι άλλο προκύψει στην πορεία;
Ακούω διαμαρτυρίες στελεχών του ΚΙΝΑΛ (εύλογες θα έλεγα) για παρέμβαση άλλων κομμάτων στα εσωκομματικά του ΚΙΝΑΛ. Τις ακούω και τις βλέπω. Αλλά το πρόβλημα δεν είναι η θρασύτητα κάποιων από τη Νέα Δημοκρατία, οι οποίοι λένε δημόσια ότι θα ψηφίσουν για να στηρίξουν Λοβέρδο…. Όχι, αυτοί τη δουλειά τους κάνουν αναζητώντας έναν πρόθυμο, μια μικρή δεξιά να συμμαχήσουν. Το πρόβλημα είναι ότι το ΚΙΝΑΛ το επιτρέπει και το ενθαρρύνει και το επιδιώκει. Αυτό είναι το πρόβλημα, η ρευστοποίηση, ο χυλός, η απαξίωση των μελών ενός κόμματος, ο απόλυτος αρχηγισμός. Ο αρχηγός που δεν ελέγχεται από κανέναν, είναι υπεράνω της συλλογικότητας, υπεράνω των συλλογικών πολιτικών αποφάσεων.
Αν ήμουν μέλος του ΚΙΝΑΛ (λέω τώρα), δεν θα έπαιρνα ποτέ μέρος σε μια διαδικασία παρωδία. Να μετρήσει η ψήφος μου το ίδιο με τη ψήφο ενός μη μέλους ή ακόμα χειρότερα με τη ψήφο ενός μέλους κόμματος, που έστω και στα λόγια είναι ανταγωνιστικό με το δικό μου.
Αλλά δεν είμαι μέλος του ΚΙΝΑΛ και δεν σκέφτομαι με τον ίδιο τρόπο.
Πάνος Λάμπρου
Ανάρτησή του στο Facebook
