Ας πούμε ότι τα παρακάτω δεν είναι πολιτικό σχόλιο. Ας υποθέσουμε, επίσης, ότι αφορούν ελάχιστα άτομα, λίγο “φιλάνθρωπα” και “ευαίσθητα”, τίποτα δηλαδή. Η πολιτική, έτσι κι αλλιώς, όπως την αντιλαμβάνονται οι πολλοί, αφορά μεγάλα ζητήματα. Τα υπόλοιπα τα αφήνουν για κάποιους “δικαιωματιστές”, όπως απαξιωτικά τους (μας) χαρακτηρίζουν, ή, από την άλλη πλευρά, για κάποιους φανατικούς του τραμπισμού.
Η σοκαριστική προφυλάκιση της 16χρονης μαθήτριας αναδεικνύει σε όλο του το θλιβερό μεγαλείο το κενό του κοινωνικού κράτους. Καμία πρόληψη, καμία φροντίδα, καμιά έγνοια για όσα συνέβησαν. Η εικόνα ενός κοριτσιού που φτάνει στα δικαστήρια, στον ανακριτή και τον εισαγγελέα απολύτως μόνο του, με διορισμένο δικηγόρο (πάλι καλά), χωρίς τους γονείς του λέει πολλά. Ή μάλλον τα λέει όλα.
Η απόφαση προφυλάκισης από τον ανακριτή δείχνει την αγριότητα μέρους του δικαστικού συστήματος, που μεροληπτεί βάναυσα, που αρνείται να δει τις αιτίες και το βάθος των συμπεριφορών. Φυλακή αντί για φροντίδα, τόσο απλά, τόσο ξεδιάντροπα απλά.
Παλαιότερα το σύνθημα μας ήταν “κανένα παιδί σε κελί” ή “έξω τα παιδιά από τα κελιά”. Τότε, κάτι πετύχαμε αφού προβλέφθηκε η κράτηση ανηλίκων μόνο στις περιπτώσεις, που το αδίκημα με βάση το ποινικό κώδικα θα επέφερε (σε περίπτωση ενηλίκων) τα ισόβια.
Από τότε άλλαξαν πολλά. Ο ποινικός λαϊκισμός και η σωφρονιστική αγριότητα επανήλθαν ως κυρίαρχη αντίληψη και πολιτική. “Καμία ανοχή στην παραβατικότητα” το μότο της εξουσίας. Πλέρια, ωστόσο, ανοχή στην παραβατικότητα των ισχυρών και εξόντωση των αδύναμων.
Αν δούμε τον πληθυσμό της φυλακής θα αντιληφθούμε πολλά. η μεγάλη πλειοψηφία ανήκει στα κάτω ράφια της κοινωνικής διαστρωμάτωσης. Σφύζει από φτώχεια η φυλακή, σπαρταρά από ανέχεια. Κάθε πρόσωπο, που βρίσκεται στη φυλακή έχει μια δική του ιστορία, μια διαδρομή στα σοκάκια των κοινωνικών ανισοτήτων, των διακρίσεων, της πείνας και του αποκλεισμού.
Προσθέστε τώρα και το 16χρονο κορίτσι. Μόνο του στη ζούγκλα του αυταρχισμού της σωφρονιστικής εξουσίας. Κι εμείς ας ξαναθυμηθούμε το σύνθημα, που πρέπει να το μετασχηματίσουμε σε πολιτική πρόταση “Κανένα παιδί σε κελί”…
