Με χαρά άκουσα ότι 1.000 προσφυγόπουλα από την Ουκρανία, που έχουν φτάσει στη χώρα μας, εντάσσονται, ξεπερνώντας τις γραφειοκρατικές προϋποθέσεις, σε σχολικές μονάδες.
Καλώς τα λέμε. Και μια ζεστή αγκαλιά σε όλα.
Πόσο απλό φαίνεται και πόσο απλό είναι, αρκεί να το θέλεις , να το νιώθεις, να το αισθάνεσαι. Πόσο απλό….
Σκέφτομαι όμως και τα άλλα προσφυγόπουλα, από τις άλλες πατρίδες, ξεριζωμένα και τρομαγμένα από άλλους πολέμους, τρομακτικούς πολέμους. Πώς αλλιώς θα ήταν;
Αλλά και πάλι το ίδιο είπαμε: “καλώς τα” και μια ζεστή αγκαλιά σε όλα.
Και σκέφτομαι τις Αμυγδαλέζες, τα κρατητήρια, τις γραφειοκρατίες, το “πάρτε τα στα σπίτια σας”, το απάνθρωπο ανάθεμα, τις ρατσιστικές κατάρες, τα “όχι” ενός μεγάλου μέρους της αυτοδιοίκησης, το θρησκευτικό φανατισμό, την εθνικιστική υστερία, το μίσος στον άνθρωπο..
Και θυμάμαι όταν βρεθήκαμε στη μία τα μεσάνυχτα στον Πειραιά για να υποδεχτούμε τους πρόσφυγες και τα παιδιά τους. Και την ώρα που έβγαιναν από το καράβι είδαν κόσμο, πολύ κόσμο. Και για μια στιγμή τρόμαξαν. Αλλά εμείς είπαμε “καλώς τους” και είχαμε πολλές αγκαλιές…
Το ίδιο λέμε και σήμερα. Και αυτό θα λέμε πάντα. Και θα πολεμάμε τον πόλεμο και τους εισβολείς, είτε είναι Ρώσοι του Πούτιν είτε είναι Αμερικάνοι. Και θα πολεμάμε τους εθνικισμούς, τη στρατικοποίηση της Ευρώπης, τους δολοφονικούς εξοπλισμούς.
“Καλώς τους” θα λέμε και θα μιλάμε για την ειρήνη και τη δικαιοσύνη. Και ο νους μας στο παιδί και ας είναι ξανθό και ας είναι μαύρο. Όμορφα χρώματα και τα δυο….
Πάνος Λάμπρου
Ανάρτησή του στο Facebook
