Όταν μαθαίνεις ότι “χάθηκαν” δύο νέοι άνθρωποι, όποιοι κι αν είναι αυτοί, δεν μπορεί παρά να θλίβεσαι, να στέκεσαι με δέος και λύπη μπροστά στον τραγικό χαμό. Έτσι αισθάνθηκα και με τους δύο πιλότους. Όταν μάλιστα ακούς τα λόγια των γονιών λυγίζεις.
Γράφτηκαν και ειπώθηκαν πολλά…. Ανάμεσα σε αυτά και η λέξη “ήρωες”. Πόσο εύκολα και πόσο υποκριτικά χρησιμοποιούμε τη λέξη…. Και τα δύο παιδιά, που έφτιαχναν όνειρα για τη ζωή τους δεν ήταν ήρωες, ήταν θύματα ενός ακήρυχτου πολέμου. Δεν είμαι ειδικός στα πολεμικά αεροσκάφη, αλλά ακούω, ακούμε, πως τα συγκεκριμένα αεροσκάφη είναι παλαιάς κοπής και αυτή η τεχνική βλάβη δεν προέκυψε, ασφαλώς, από κάποια ανώτερη δύναμη. Κάτι έφταιξε, κάποιοι έχουν ευθύνες…..
Πρόσφατα πάλι, ακούσαμε για νέους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους σε εργατικά ατυχήματα. Ίσως για την οικογένειά τους να ήταν ήρωες της καθημερινότητάς τους. Ήρωες στη μάχη για το μεροκάματο. Αλλά ούτε αυτοί ήταν ήρωες. Θύματα ήταν των αφεντικών, του γρήγορου και πρόχειρου κέρδους, που κάποιοι ανάλγητα επιδίωκαν.
Όταν διαβάζουμε για μια ακόμα γυναικοκτονία, η γυναίκα αυτή δεν είναι ηρωίδα, θύμα είναι του άντρα “αφέντη”, του σεξισμού και της πατριαρχίας.
Κάθε φορά που μαθαίνουμε για έναν πρόσφυγα ή για πολλούς πρόσφυγες, που πνίγηκαν στα νερά του Αιγαίου, ο χαρακτηρισμός, που τους δίνουμε δεν είναι “ήρωες”, αλλά θύματα του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Θύματα μιας εγκληματικής πολιτικής, που σχεδιάζεται από την ισχυρή και πλούσια Ευρώπη.
Όταν διάβασα, μόλις λίγες ημέρες πριν ότι στις ΗΠΑ αστυνομικοί πυροβόλησαν και δολοφόνησαν εντέλει έναν νέο άνθρωπο, ανάπηρο, που ήρθε να προστεθεί σε ένα μεγάλο κατάλογο αστυνομικής βαρβαρότητας, δεν ήρθε στο νου μου η λέξη “ήρωας”, αλλά θύμα ενός συστήματος που χωρίζει τους ανθρώπους και στέκεται απέναντί τους με απίστευτη αγριότητα.
Ο Λουκμάν και ο Φύσσας δεν ήταν ήρωες, αλλά θύματα της νεοναζιστικής συμμορίας. Ο Ζακ δεν ήταν ήρωας, αλλά θύμα της τρανσφοβίας και της αστυνομικής βαρβαρότητας. Ο Σαμπάνης και ο Φραγγούλης δεν ήταν ήρωες, αλλά θύματα ενός συστήματος που μισεί τους τσιγγάνους και τον ίδιο τον άνθρωπο.
θα μπορούσα να συνεχίσω και με άλλες περιπτώσεις “ηρώων”, που δεν είναι ήρωες, αλλά θύματα αυτών, που καλλιεργούν το ρατσισμό, τη βία, που ενισχύουν τις πολλαπλές ανισότητες, που απαξιώνουν την ανθρώπινη ζωή στο βωμό του κέρδους, του ρατσισμού, αλλά και του εθνικισμού εντέλει.
Πάνος Λάμπρου
Ανάρτησή του στο Facebook
