Υπάρχουν στιγμές, που γράφουμε ή λέμε κάτι και η απάντηση είναι “ουτοπία, η πραγματικότητα είναι διαφορετική”.
Κάποτε, παιδιά σχεδόν, λέγαμε ότι “το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια και τους ανθρώπους του”. Ο χρόνος έδειξε ότι το Αιγαίο ανήκει αλλού, ούτε στα ψάρια ούτε στους ανθρώπους. Οι στρατοί έχουν τον πρώτο λόγο.
Μιλάγαμε, μιλάμε ακόμα για την ειρήνη και η απάντηση είναι πως αν θες ειρήνη ετοιμάσου για πόλεμο. Και δεκαετίες τώρα ετοιμάζονται για πόλεμο και “παίζουν” πόλεμο. Με εκατομμύρια να χάνουν τη ζωή τους από το δήθεν ρεαλισμό της… άμυνας.
Και ο πλανήτης Γη μετατράπηκε σε αστακό, όπως εύστοχα σημείωσε η ιστοσελίδα left. Και προσέξτε: οι παγκόσμιες στρατιωτικές δαπάνες ξεπέρασαν μέσα στο 2021 τα 2 τρισεκατομμύρια. Ασύλληπτο ποσό, την ίδια ώρα που εκατομμύρια άνθρωποι λιμοκτονούν ή πεθαίνουν από την πείνα ή στερούνται του πόσιμου νερού ή δεν διαθέτουν στέγη ή αποκλείονται από το σύστημα υγείας και παιδείας ή ζουν χωρίς θέρμανση και ρεύμα.
Αλλά όλα αυτά θεωρούνται ρεαλισμός, άμυνα μια νόμιμη θανατηφόρα παρανομία. και όταν λες πως οι θάλασσες ανήκουν στα ψάρια τους και στους ανθρώπους τους, οι άλλοι γελάνε, ανέκδοτο για μικρά παιδιά ή για ονειροπαρμένους εφήβους, που κάνουν την επανάστασή τους. Ίσως και να είναι.
2 τρισεκατομμύρια μέσα στο 2021 για πυραύλους, όπλα, τανκς και ψίχουλα για την υγεία, ψίχουλα για την κοινωνική πολιτική, ψίχουλα για την αντιμετώπιση των ανισοτήτων, των ακραίων ανισοτήτων.
Και αν μιλήσεις για τον καπιταλισμό και την εθνικιστική υστερία, σου λένε ότι έχεις μείνει στο παρελθόν ότι μιλάς τη γλώσσα του χθες ότι η ζωή σε ξεπέρασε. Πάλι με τη γλώσσα του ρεαλισμού. Και σου λένε “Ουτοπία”.
Αλλά δεν είναι ουτοπία, δεν είναι κυνήγι του ανέφικτου. Είναι ανάγκη, είναι ζωή, είναι δικαιοσύνη.
Πάνος Λάμπρου
Ανάρτησή του στο Facebook
