Έχει αρχίσει ο δημόσιος διάλογος για τη δυνατότητα (συνταγματική, πολιτική, ηθική) απαγόρευσης του “κόμματος Κασιδιάρη”.. Όμως κάνουμε κακή αρχή όταν μιλάμε για κόμμα Κασιδιάρη, ή για κόμμα γενικά. Γιατί δεν πρόκειται για κόμμα, αλλά για νεοναζιστική εγκληματική συμμορία. Όλα τούτα και πολλά ακόμα συζητήθηκαν τόσο εντός της δικαστικής αίθουσας όσο και εκτός, κατά τη διάρκεια της δίκης σε 1ο βαθμό.
Όταν δολοφονούσαν τον Παύλο Φύσσα δεν το έκαναν ως παρέμβαση κάποιου δήθεν κόμματος, αλλά ως στυγνή δολοφονική συμμορία. Το ίδιο με τη δολοφονία Λουκμάν. Το ίδιο με την επίθεση στους εργάτες του Περάματος, με το πογκρόμ εναντίον των ξένων εργατών. Με τις ανατριχιαστικές επιθέσεις στα σκοτάδια σε ανυποψίαστους ανθρώπους.
Αντιλαμβάνομαι ασφαλώς τις ανησυχίες ορισμένων, που επισημαίνουν ότι από την πλευρά της η κυβέρνηση, αφήνει ανοιχτό παράθυρο στη “θεωρία των δύο άκρων”. Και ότι αύριο….Όπως μπορώ να αντιληφθώ απόψεις που υποστηρίζουν ότι η ήττα των νεοναζί και των φασιστών θα προκύψει στο πεδίο των ιδεών. Όλα αυτά θα χρειαστεί να τα δούμε και να δώσουμε μια πειστική δική μας απάντηση.
Ισχυρίζομαι, όμως, ότι ο διαχωρισμός αυτών των διαφορετικών πλευρών αντιμετώπισης των νεοναζιστικών συμμοριών, είναι λάθος. Χρειαζόμαστε μια ολιστική παρέμβαση. Και σε επίπεδο ιδεών και σε επίπεδο δρόμου και κινήματος και σε επίπεδο αλληλεγγύης στα θύματα, αλλά και σε νομικό (με βάση τη συνταγματική νομιμότητα) επίπεδο.
Δεν είμαι θιασώτης του δικαστικού δρόμου για το σοσιαλισμό, αλλά δεν είμαι και τόσο αφελής ή καλός άνθρωπος ώστε να πιστεύω ότι η δημοκρατία τα χωράει όλα. Ναι, χωράει ακόμα και τους εχθρούς της, αλλά δεν χωράει αυτούς, που στο όνομα του μίσους τους και της ρατσιστικής απάνθρωπης ματιάς τους, προχωρούν σε δολοφονικές πράξεις και σε πογκρόμ εναντίον αδύναμων ή ανυπεράσπιστων ανθρώπων.
Καμιά ανοχή στο φασισμό… Η ιστορία, ακόμα και η πρόσφατη μας διδάσκει.
Πάνος Λάμπρου
Ανάρτησή του στο Facebook
