Έγραψε η Μάρω Δούκα με αφορμή όσα εγκληματικά έγιναν σε Λέσβο και Κύθηρα “ντρέπομαι και να ντραπώ”. Αυτονόητα συνυπογράφω.
Ωστόσο, χρειάζεται να πει ο καθένας και η καθεμία από εμάς γιατί ντρεπόμαστε να…. ντραπούμε; Γιατί ανεβάζουμε φωτογραφίες από την τραγωδία, γιατί διαμαρτυρόμαστε;
Ας κάνουμε μια αρχική παραδοχή. Η “τραγωδία” στα δύο νησιά, οι θάνατοι τόσων ανθρώπων, και όσων προηγήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια, δεν είναι αποτέλεσμα φυσικού φαινομένου. Οφείλεται σε πολιτικές, στον τρόπο που οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις βλέπουν το ζήτημα της προσφυγιάς, των πολέμων, της πείνας, των ανισοτήτων, των πολλαπλών διακρίσεων.
Η έκφραση λύπης, από μόνη της, όχι μόνο δεν παρέχει άφεση αμαρτιών, αλλά ακούγεται (και είναι) κυνισμός και πρόκληση. Γιατί αν η… λύπη ήταν πραγματική θα σταμάταγαν τις επαναπροωθήσεις, θα ξήλωναν τους φράχτες, θα καταργούσαν τις διακρατικές συμφωνίες ντροπής, θα εφάρμοζαν διεθνείς συνθήκες, θα σέβονταν το δίκαιο της θάλασσας, θα έλεγαν κάτι (έστω) για; τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και για τα όπλα….
Τίποτα από αυτά. Ο ένας ρίχνει τις ευθύνες στον άλλον. Η κυβέρνηση της Τουρκίας μιλάει για τις εγκληματικές ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης, την ίδια ώρα που κυκλοφορεί βίντεο με άντρες του λιμενικού της Τουρκίας να μαστιγώνουν ή να χτυπούν βάναυσα πρόσφυγες και παιδιά μέσα στις βάρκες του θανάτου. Η ελληνική κυβέρνηση κατηγορεί με τη σειρά της την Τουρκία ότι εργαλοποιεί το προσφυγικό, ότι δεν σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα την ίδια ώρα που η ίδια προχωρά σε εγκληματικές επαναπροωθήσεις και διευρύνει τον φράχτη του Έβρου στο όνομα του… εθνικού κινδύνου από τον “στρατό” των απελπισμένων προσφύγων.
Και η ισχυρή Ευρώπη δίνει εντολές (και ψίχουλα) στις δύο κυβερνήσεις για να είναι η ίδια ήσυχη, για να μην μολυνθεί από το στρατό των φτωχών, για να διατηρήσει (δήθεν) τη χριστιανοσύνη της και τον απολίτιστο πολιτισμό της.
Η ισχυρή Ευρώπη, αν πράγματι ήθελε να σταματήσει το έγκλημα σε βάρος ανθρώπων θα άλλαζε ματιά και πολιτική και θα αναλάμβανε και αυτή μέρος της δικής της ευθύνης και θα δεχόταν τους πρόσφυγες στα εδάφη της και θα εφάρμοζε σχέδιο υποδοχής, τέτοιο που να αξασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ουσιαστική ένταξη των προσφύγων. Και ταυτόχρονα θα αναλάμβανε πρωτοβουλίες για την λήξη των πολέμων, που ξεριζώνουν ανθρώπους από τις πατρίδες τους και θα έκανε κάτι για τις περιφερειακές ανισότητες και θα πρωτοστατούσε στη μάχη για την κλιματική αλλαγή.
Αλλά δεν κάνει τίποτα για όλα αυτά. Το μόνο που ξέρει να κάνει είναι φρούρια, φράχτες, να δηλητηριάζει με μπόλικες δόσεις ισλαμοφοβίας και ρατσισμού, βούτυρο στο ψωμί φασιστικών μορφωμάτων.
Δεν φτάνει, λοιπόν να λυπόμαστε, δεν φτάνει να εκφράζουμε τη ντροπή μας. Χρειάζεται να πούμε καθαρά ότι αυτή η πολιτική, στο όνομα δήθεν της εθνικής ασφάλειας, είναι εγκληματική. και να μιλήσουμε για το προσφυγικό ανάποδα. Όσο αυτοί λένε ότι αντιμετωπίζουμε κίνδυνο, να τους λέμε ότι οι πρόσφυγες και τα παιδιά τους κινδυνεύουν. Και να πούμε με όλη τη δύναμή μας ότι η πολιτική τους είναι αυτή που δημιουργεί προσφυγιά γιατί κανένας άνθρωπος δεν φεύγει από την πατρίδα του χωρίς λόγο. Κάτι ξέρουμε και εμείς ως Έλληνες και Ελληνίδες από προσφυγιά και αναγκαστική μετανάστευση. Κάτι ξέρουμε από πολέμους και πείνα….
Πάνος Λάμπρου
Ανάρτησή του στο Facebook
