Τελικά δεν περνάει μέρα χωρίς να ακούσουμε μια τραγική είδηση, που να αφορά βία κατά γυναικών. Στη γειτονιά μου, τη Νέα Ιωνία μια γυναίκα για πέντε ολόκληρες μέρες ήταν αλυσοδεμένη και ο άντρας “αφέντης” τη βίαζε με την απειλή όπλου. Στην Καβάλα ο… “πληγωμένος” άντρας αφέντης, αποφάσισε να δώσει τέλος με θανατική ποινή στην πρώην σύντροφό του και το 10 μηνών παιδάκι τους. Στα Χανιά μια νεαρή γυναίκα κατήγγειλε ομαδικό βιασμό κσι ξυλοδαρμό από νεαρούς.
Τρέμω στη σκέψη τι συμβαίνει αυτή την ώρα δίπλα μας. Πόσες γυναίκες βασανίζονται, πόσες γυναίκες βιάζονται, πόσες γυναίκες υφίστανται λεκτική ή σωματική βία από άντρες, οι οποίοι τις θεωρούν κτήμα τους.
Ισχυρίζομαι, λοιπόν, ότι το γυναικείο ζήτημα (οι γυναικοκτονίες, η βία, οι διακρίσεις στο χώρο της εργασίας και αλλού) θα έπρεπε να είναι πολύ ψηλά στην ατζέντα των δυνάμεων αυτών που μιλούν για την ανάγκη του κοινωνικού μετασχηματισμού και όχι να το αντιμετωπίζουν ως ένα ακόμα θέμα που δεν αφορά την “κεντρική” πολιτική.
Καμία ανατροπή δεν μπορεί να υπάρξει, καμία δικαιοσύνη δεν μπορεί να σταθεί ως έννοια και ουσία, καμία ισότητα δεν θα είναι υπαρκτή, αν τα ζητήματα αυτά δεν τεθούν στο κέντρο του ενδιαφέροντός μας. Η έμφυλη βία (και σε αυτή αφορά και τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα) δεν είναι ένα… κάποιο ζήτημα. Είναι το ζήτημα.
Πάνος Λάμπρου: Η απελευθέρωση της γυναίκας ως επείγουσα ανάγκη
Πάνος Λάμπρου
Ανάρτησή του στο Facebook