Δεν είναι απλό να είσαι αριστερός ή αριστερή. Πόσο περισσότερο να είσαι αριστερά και να διεκδικείς βάσιμα τη διακυβέρνηση της χώρας. Υπάρχουν στιγμές, που κινδυνεύεις να χάσεις το δρόμο σου. Κι αυτό δεν πρέπει να γίνει σε καμία περίπτωση.
Ξέρω ότι υπάρχουν αντιρρήσεις με τις οποίες επικοινωνώ, κουβεντιάζω. Είναι όμως που επιμένω με πείσμα στο ρητό “ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα”, καθώς υπάρχει πάντα ο μεγάλος κίνδυνος τα “μέσα” να μετεξελιχθούν σε “σκοπό”, σε άποψη, σε στάση ζωής.
Όταν υποστηρίζω ότι δεν χρησιμοποιούμε κάθε “μέσο” για να πετύχουμε το σκοπό, δεν το λέω “χριστιανικά”. Η κοινωνική απελευθέρωση ή ίχνη αυτής, δεν θα προκύψει με τα όπλα του αντιπάλου. Η βρόμα δεν αντιμετωπίζεται με βρόμα. Η λάσπη δεν χρειάζεται και άλλη λάσπη. Η βαρβαρότητα αντιμετωπίζεται μόνο με απελευθερωτικές και ουμανιστικές ιδέες, με άλλη πρακτική, με άλλες λέξεις.
Έτσι, λοιπόν, χαίρομαι όταν πληθώρα αριστερών ανθρώπων και όχι μόνο, στέκονται με βάση αρχές σε ζητήματα που αφορούν την έμφυλη βία, αλλά και το κράτος δικαίου. Οι φωνές αυτές διαμορφώνουν μια ευρύτερη πολιτισμική κοινότητα, η οποία είναι ικανή να βάλει τη σφραγίδα της στο κοινωνικό σώμα.
Και νιώθω θλίψη, όταν αντικρίζω, έστω μειοψηφικά, βάναυσες ή χυδαίες αναρτήσεις, που, σε κάθε περίπτωση, μας προσβάλουν και αναδεικνύουν την ανάγκη μιας σοβαρής ιδεολογικής και αξιακής παρέμβασης.
Το “δεν είμαστε ίδιοι”, που δεν είμαστε, χρειάζεται να καταγράφεται καθημερινά. “Δεν είμαστε ίδιοι” σημαίνει άλλο πολιτικό σχέδιο, διαφορετικό όραμα, άλλες λέξεις, διαφορετικός τρόπος ως προς την αναγκαία σκληρή πολιτική αντιπαράθεση.
Αν συγκρίνουμε λάθη, αν μετράμε “κουσούρια”, αν “μία σου και μία μου”, αν ενστερνιζόμαστε ή προβάλουμε χυδαιότητες φασιστικών φυλλάδων, αν δηλαδή παίζουμε στο γήπεδο του αντιπάλου, ο στόχος της κοινωνικής απελευθέρωσης, έστω ως ορίζοντας, θα χαθεί.
Και αυτό δεν πρέπει να συμβεί.
Χιλιάδες άνθρωποι της αριστεράς, της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς, δίνουν τη μάχη τους. Όχι μόνο για να φύγει η δεξιά της ΝΔ, αλλά για να ανοίξει ο δρόμος για μια ριζικά διαφορετική κοινωνία.
Για να αντιμετωπίσουμε τη μεγαλύτερη βία που υπάρχει σήμερα στον πλανήτη, την πείνα, τη φτώχεια και τις ανισότητες,
Για να μπορούν οι γυναίκες και γενικότερα οι θηλυκότητες να προχωρούν στο δρόμο και να μην κινδυνεύουν από λεκτική και σωματική κακοποίηση.
Για να μπορούν τα δικαιώματα και οι ελευθερίες να μην είναι μια πινελιά στον πολιτικό χάρτη, αλλά κυρίαρχη λογική στον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο.
Δεν υπάρχουν μέσοι όροι, η δικαιοσύνη δεν βρίσκεται στη μέση του δρόμου, το όραμα της απελευθέρωσης απαιτεί ρήξεις και τομές, σύγκρουση με συμφέροντα, σύγκρουση με τις ιδέες και τις πολιτικές που μας έφεραν μέχρι εδώ.
Πάνος Λάμπρου
Ανάρτησή του στο Facebook
