Η παραλία της Ερεσού Λέσβου δεν είναι μια οποιαδήποτε παραλία, είναι κάτι παραπάνω. Δεν είναι μόνο μια μεγάλη, αμμουδερή παραλία, είναι ένας τόπος, μια ερωτική καλοκαιρινή συνάντηση, μια υπαρκτή ουτοπία τη στιγμή που νόμιζες ότι αυτή δεν υπάρχει. Κι όμως, υπάρχει και κάποιοι την ορέγονται, συμφέροντα την έχουν βάλει στο μάτι, να χτίσουν παλάτια στην άμμο, δίπλα στο κύμα, πάνω στο ατίθασο κύμα στην κυριολεξία.
Θέλουν να χτίσουν παλάτια στην άμμο, βίλες, εστιατόρια και πισίνες, εκεί που τα παιδιά παίζουν, εκεί που βυθιζόμαστε στη ζεστή άμμο, εκεί που αγναντεύουμε την εναλλαγή των χρωμάτων της θεάς φύσης, το μωβ, που γίνεται κόκκινο ή το αντίστροφο, το χρυσαφί, το βαθύ μπλε, το γαλάζιο, το γαλαζοπράσινο. Εκεί θέλουν δόλια, σκόπιμα, στην ουσία παράνομα, να φυτέψουν αυτό που μας το παρουσιάζουν κάτι σαν ανάπτυξη του τόπου, της υπαρκτής ουτοπίας.
Όμως, κάτι ξέχασαν, κάτι υποτίμησαν, κάτι δεν είχαν λάβει υπόψη τους. Νόμιζαν ότι θα χτίσουν παλάτια στην άμμο και οι “υπήκοοι” θα σκύψουν υπάκουα το κεφάλι. Αλλά να που την πάτησαν. Δεν έσκυψαν το κεφάλι, το αντίθετο. Οι άνθρωποι υπερασπίζονται την παραλία, είναι κάθε μέρα εκεί, μπλόκο στην αυθαιρεσία και τα οικονομικά συμφέροντα.
Άνθρωποι, οι οποίοι δεν τσιμπάνε από τα δήθεν αναπτυξιακά λόγια, κούφια είναι, επικίνδυνα, βλοσυρά. Και έστησαν τον τόπο της αντίστασης, με όραμα, με ευαισθησία, με την αναγκαία αυτονομία της πρωτοβουλίας τους. Στην Ερεσό, νέοι άνθρωποι, μεγαλύτεροι, όλες οι ηλικίες, μια πολύχρωμη βεντάλια, κρατούν γερά. Και εμείς είμαστε δίπλα τους με πάθος.
Βρεθήκαμε χθες εκεί, με συντρόφια και αγαπημένους φίλους από τον ΣΥΡΙΖΑ Λέσβου -άλλωστε δεν ήταν η πρώτη φορά-, μέσα στον χειμώνα, με τον παγωμένο αέρα να κυκλοφορεί ελεύθερος, με τους ανθρώπους του κινήματος να είναι αποφασισμένοι. Με το μήνυμά τους να ταξιδεύει παντού, σε όλο τον κόσμο, που κάποια στιγμή γνώρισε την Ερεσό και την ουτοπία, που τόσοι και τόσοι μας έλεγαν με πείσμα πως δεν υπάρχει. Αλλά υπάρχει….
Οι κάτοικοι της Ερεσού δεν πρέπει να μείνουν μόνοι τους. Το θέμα έφτασε στην Ευρωβουλή και το ελληνικό κοινοβούλιο. Η υπεράσπιση της ουτοπίας ταξιδεύει. Η ουτοπία ταξιδεύει…
Εμείς από όποια θέση, πολιτική, κοινωνική, θεσμική, κινηματική, θα είμαστε σταθερά εκεί και θα λέμε, “ευτυχώς, το κίνημα είναι ζωηρό, ανυπάκουο, αυτόνομο, αποφασισμένο”. Και θα λέμε, “είναι κακό να χτίζεις στην άμμο παλάτια”.
Πάνος Λάμπρου
Ανάρτησή του στο Facebook
