O πρωθυπουργός είπε στην τηλεδιάσκεψη με τους πρυτάνεις ότι “ο φασισμός μπορεί να αλλάζει χρώματα αλλά έχει πάντα την ίδια ουσία.”
Ωστόσο, ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ και ο πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας την πιο κρίσιμη ώρα της νεότερης Ιστορίσς δεν αποδέχτηκαν την άποψη ότι οι φασισμοί ήταν πολλοί. Παρ’ όλο που ήταν και παρέμειναν θανάσιμοι εχθροί της ΕΣΣΔ και του κομμουνισμού εν γένει, Ρούζβελτ και Τσώρτσιλ συμμάχησαν με τον Στάλιν, κρίνοντας ότι ο φασισμός ήταν ένας και συνιστούσε την πιο μεγάλη απειλή για τους ίδιους και την ανθρωπότητα, όπως την αντιλαμβάνονταν Γιατί ήταν ο φασισμός που απειλούσε να “βυθίσει την ανθρωπότητα σε έναν νέο Μεσαίωνα, πιο μοχθηρό και ίσως πιο παρατεταμένο, από τα φώτα μιας διεστραμμένης επιστήμης”, όπως είχε πει Τσώρτσιλ. Και οι δύο ηγέτες παρέμειναν αντικομμουνιστές, αλλά θεώρησαν τον Χίτλερ το απόλυτο κακό, πέραν πάσης συγκρίσεως.
Η αποκάλυψη του Άουσβιτς και του Ολοκαυτωματος τους δικαίωσε. Το Άουσβιτς και τα άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αυτά τα εργοστάσια θανάτου, υπήρξαν και παραμένουν οι τόποι του απόλυτου Κακού. Βαρβαρότητες έχουν γίνει άπειρες στην Ιστορία. Μονο όμως ο ναζισμός χρησιμοποίησε την τεχνολογική πρόοδο για να ακυρώσει τον ίδιο τον πυρήνα της αξίας της ανθρώπινης ζωής, κατά τρόπο ηθελημένο και λεπτομερειακά σχεδιασμένο.
Τώρα ο Μητσοτάκης υπό το βάρος της αποτυχίας του στη διαχείριση της πανδημίας, επιχειρεί να επαναφέρει τη θεωρία των δύο άκρων, η οποία στη Γερμανία του Μεσοπολέμου χάρισε ζωτικό χώρο στους ναζί και στην Ελλάδα των προηγούμενων ετών ενίσχυσε την ασυλία της Χρυσής Αυγής από τον κρατικό μηχανισμό. Με το να μιλάει κανεις για δύο φασισμούς, το μόνο που κάνει, είναι να σχετικοποιεί το Άουσβιτς, παρέχοντας πολιτική νομιμοποίηση στον ένα και μοναδικό φασισμό.
Γιάννης Αλμπάνης
(Από το λογαριασμό του στο Facebook)
