Δεν τους πιέζει τίποτα – είναι η Δεξιά. Το αδιανόητο νομοσχέδιο Γκάγκα, που ψηφίστηκε την Πέμπτη, είναι η συνέχεια της Σύμπραξης Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) που υπέγραψε ο Πλεύρης και η ολοκλήρωση του έργου που αναγκάστηκε να αφήσει στη μέση ο Άδωνις Γεωργιάδης. Οι κυβερνήσεις Σαμαρά και Μητσοτάκη, δηλαδή, καταστρέφουν το ΕΣΥ.
Ας γυρίσουμε λίγο πίσω, λοιπόν, στην υπουργική θητεία Γεωργιάδη. Ήταν η περίοδος των σκληρών Μνημονίων, αλλά ο πρώην υπουργός Υγείας υπερήφανα θα πει: «Θα τα έκανα και χωρίς την τρόικα». Κυρίως θα τον θυμόμαστε ως τον υπουργό που θέσπισε την είσοδο των 5 ευρώ στα δημόσια νοσοκομεία. Αλλά ήταν απείρως χειρότερος.
Ηταν η περίοδος που νέα φάρμακα, νέες θεραπείες για σοβαρές νόσους υπήρχαν στην ελληνική αγορά, αλλά όχι στα ελληνικά ταμεία. Θα πείτε, αυτό είναι θέμα του υπουργείου Εργασίας. Όταν πρόκειται για ζητήματα κοινωνικής πρόνοιας, όμως, είναι θέμα συνολικά πολιτικής. Έτσι, λοιπόν, υπήρχαν νέα και καινοτόμα φάρμακα στην Ελλάδα, αλλά έπρεπε να τα πληρώσεις. Κόσμος, λοιπόν, πήρε δάνειο για χημειοθεραπείες. Άλλες και άλλοι πέθαναν. Πολλές και πολλοί χρεώθηκαν.
Οι άνεργοι πολίτες, ας πούμε. Ακόμη και για μη σοβαρά ζητήματα, εννοώ ζωής και θανάτου, για απλές νοσηλείες ή μικροεπεμβάσεις, οι άνεργες και οι άνεργοι έπρεπε να πληρώσουν. Ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος; Όχι. Το χρέος παρέμενε. Υπήρχε στα φορολογικά στοιχεία, ήταν χρέος προς το Δημόσιο. Ενδεικτικό παράδειγμα, νοσηλεία για οφθαλμολογική μικροεπέμβαση: 270 ευρώ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε υποσχεθεί ότι αυτά τα χρέη θα σβηστούν – και πράγματι σβήστηκαν. Τα πρώην νέα φάρμακα -γιατί τα φάρμακα μένουν «νέα» για πολύ λίγο- πέρασαν στα ασφαλιστικά ταμεία, όπως και τα νεότερα από τα νέα. Θεραπείες χιλιάδων, δεκάδων χιλιάδων ευρώ έγιναν δωρεάν. Για Έλληνες και μη, εργαζόμενους ή όχι.
Με την κυβέρνηση Μητσοτάκη το ΕΣΥ ρημάχθηκε. Από τους υγειονομικούς που είναι τώρα άνεργοι έως τις εγκληματικές ελλείψεις. Φυσικά, το νοσοκομείο δεν είναι ένας γοητευτικός χώρος, όπως κανένας χώρος που μπαίνεις για να παλέψεις για καλύτερη ζωή ή ακόμη και καλύτερο θάνατο. Το ΕΣΥ ρημάχθηκε, το νοσοκομείο έγινε αφόρητο. 10.000 καρκινοπαθείς δεν έλαβαν προγραμματισμένες θεραπείες με πρόσχημα την Covid. Τώρα δεν έχουμε υγειονομικούς.
Δεν είναι, λοιπόν, οι κρίσεις οι οικονομικές και δεν ήταν ποτέ. Η Ν.Δ. έφερε το νομοσχέδιο Γκάγκα, το εναρκτήριο λάκτισμα της ιδιωτικοποίησης της Υγείας, χωρίς Μνημόνιο, χωρίς τρόικα, χωρίς καν επιτροπεία. Το έφεραν επειδή είναι δεξιοί. Αυτό πιστεύουν, σ’ αυτή την αγορά, σ’ αυτή τη νέα ευγονική, την ευγονική του καπιταλισμού, όπου αν είσαι πλούσιος, θα ζήσεις. Αλλιώς θα πεθάνεις.
Κανένας και καμία δεν γλιτώνει από τη φθαρτότητα του σώματος. Τίποτα δεν μας αφορά συνολικά τόσο πολύ όσο η δημόσια Υγεία.
Όλγα Στέφου
