Η κλιματική κρίση έγινε καταστροφή. Αναγκασμένη να ασχοληθεί, η Κομισιόν ανακοίνωσε το Green Deal, πολιτικό τέκνο της προέδρου της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, που προσδοκά να επαναλάβει τη θητεία της για άλλα πέντε χρόνια, ως υποψήφια του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Για τους κλιματικούς ακτιβιστές, την Αριστερά και όσους δεν πρόσκεινται στο νεοφιλελευθερισμό, το ερώτημα από την αρχή σαφές: πόσο ουσιαστική απάντηση στο πολυπαραγοντικό των κλιματικών κινδύνων είναι αυτή η πολιτική επιλογή; Ποιους ευνοεί, ποιους περιθωριοποιεί;
Αν η απάντηση δίχαζε, με την έναρξη της άνοιξης τα πράγματα ξεκαθάρισαν. Γιατί η κυρία φον ντερ Λάιεν κόσμησε, μαζί με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ, την πρώτη Διεθνή Σύνοδο Κορυφής για την πυρηνική ενέργεια που έγινε στις Βρυξέλλες την 21η Μαρτίου. Ίσως ο τίτλος της συνάθροισης να παραπλανά, αφού ο αριθμός των χωρών που συμμετείχαν δεν ξεπερνούσε τις 11, αλλά δεν είναι αυτό το μόνο παραπλανητικό της υπόθεσης. Εξάλλου τα μέλη του πυρηνικού λόμπι δε βασίζονταν ποτέ στον αριθμό τους αλλά στην αποφασιστικότητα εξυπηρέτησης των στόχων τους κάτω από οποιαδήποτε συνθήκη και τη μεταξύ τους συνεργασία. Στο κοινό ανακοινωθέν τόνισαν τη δέσμευση τους «να αξιοποιήσουν πλήρως τις δυνατότητες της πυρηνικής ενέργειας». Υπέρ της κερδοφορίας τους. Με πρόσχημα τη λύση στην ενεργειακή κρίση και το κενό που αφήνει η κατάργηση των ορυκτών καυσίμων.
Για το Ραφέλ Γκρόσι, επικεφαλής της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας (ΔΟΑΕ), το μέλλον είναι πυρηνικό. Με 25% της παγκόσμιας « καθαρής « ενέργειας και 50% της ευρωπαϊκής να προέρχεται από τα πυρηνικά εργοστάσια, δε μένει παρά να αυξήσουμε τους δείκτες. Το κοινό θα μείνει στα ποσοστά, αποδεχόμενο την ταύτιση «πυρηνικής – καθαρής». Οι αντιπυρηνιστές μπορούν να μαζέψουν τα πανό και τα κομμάτια τους. Τα διεθνή συστημικά ΜΜΕ έχουν αναλάβει την παγίωση της ορολογίας.
Γαλλία, Ολλανδία, Ουγγαρία, Πολωνία, Βουλγαρία, Τσεχία, ΗΠΑ, Κίνα, Ιαπωνία, μεταξύ των χωρών της Διάσκεψης. Κάποιες βρίσκονται αντίπαλες σε γεωπολιτικά τραπέζια και συνελεύσεις διεθνών οργανισμών. Όχι όμως εδώ – η επέκταση του κύκλου εργασιών παραμερίζει διαφορές και αντιπάθειες. Ο κ. Γκρόσι υπήρξε σαφέστατος : δεν είναι πλέον αποδεκτή η κοινωνική αντίδραση, αλλά ούτε καν …η τραπεζική. Οι συμμετέχοντες οφείλουν να πιέσουν όσα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα απαγορεύουν τη χρηματοδότηση πυρηνικών αντιδραστήρων, ως εξαιρετικά επισφαλείς επενδύσεις που υπερβαίνουν κάθε χρονοδιάγραμμα και αρχικό προϋπολογισμό. Εξ ου και η πολύτιμη συμβολή της Προέδρου της Κομισιόν που δε φάνηκε να λυπήθηκε πολύ για την παραπομπή στις καλένδες της κύρωσης των Νόμων για την Αποκατάσταση της Φύσης, δηλαδή του 90% των οικοσυστημάτων μέχρι το 2050. Ούτε η συνύπαρξη με Ούγγρους, Ολλανδούς, Πολωνούς -μεταξύ των αρνητών των Νόμων- την ενόχλησε. Χωρίς περαιτέρω δεξιά διολίσθηση και απόσταση από «φιλοπράσινες» πολιτικές, η επέκταση της θητείας κινδυνεύει.
Στο μεταξύ, το παγκόσμιο χωριό εκπαιδεύεται στην αναμονή της πυρηνικής σύντηξης, λύση στο πρόβλημα των πυρηνικών αποβλήτων. Η σύντηξη καταναλώνει δισεκατομμύρια δολάρια, χωρίς αξιόπιστα αποτελέσματα ούτε στα εργαστήρια. Ωστόσο η Γερμανία δίνει άλλο 1 δις στη σχετική έρευνα, ενώ η Γαλλία χτίζει βιομηχανικές εγκαταστάσεις που θα λειτουργούν με το μελλοντικό θαύμα. Προς εμπέδωση του σχεδίου και εντυπωσιασμό της πελατείας. Πέντε μέρες μετά τη διάσκεψη, ο Εμανουέλ Μακρόν περιδιάβαζε τα τροπικά ξέφωτα στο πλευρό του Προέδρου Λούλα,υποσχόμενος βοήθεια στη διάσωση του οικοσυστήματος του Αμαζονίου. Η ευελιξία είναι απαραίτητη στο lobbying.
Η σύντηξη αργεί, η βιομηχανία προσφέρει νέα προϊόντα. Μικρότερες εγκαταστάσεις σχάσης, φθηνότερες, παράγουν λιγότερη ενέργεια, επομένως θα κατασκευαστούν περισσότερες.
Όσο για το ουράνιο, η μετοχή του ανεβαίνει. Ας είναι καλά οι εξορύξεις στην Αλάσκα, η εκμετάλλευση του Κογκό, του Σουδάν, του Ζαΐρ, της Γκαμπόν, του Νίγηρα, με τη βοήθεια δικτατόρων, πολεμάρχων και συμμοριών κάθε είδους. Το αφρικανικό ουράνιο ταξιδεύει αφήνοντας πίσω λιμό, θάνατο και ερήμωση. Ταυτοχρόνως, η γαλλική δημοκρατία κλείνει τα μάτια στην παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων στο Καζακστάν. Αρκεί να έχει προνομιακή πρόσβαση στα κοιτάσματα του.
Η Ρωσία υπόσχεται φθηνά εργοστάσια σε ημιθανή κράτη, όπως το Μπαγκλαντές. Η Κίνα στοχεύει σε αύξηση κατά 52% των πυρηνικών εργασιών της, ενώ τα πορίσματα της Επιτροπής Ρύθμισης Ενέργειας για το υψηλό κόστος του τελικού προϊόντος χάνονται στα συρτάρια.
Ο γάλλος υπουργός Άμυνας ανακοίνωσε ότι οι αντιδραστήρες στο Σιβό θα χρησιμοποιηθούν για την παραγωγή τριτίου, απαραίτητου στην παρασκευή της «βόμβας Η». Χρόνια το αντιπυρηνικό κίνημα ποινικοποιείται, επειδή αποδεικνύει τη σύνδεση ενεργειακής και πολεμικής πυρηνικής βιομηχανίας, με το πλουτώνιο που παράγει η πρώτη να αξιοποιείται υπέρ της δεύτερης.
Πυρηνικά για τον πόλεμο, πυρηνικά για την ειρήνη. Δουλίτσα να υπάρχει. Τι κρίμα που ο Μπέρτολντ Μπρεχτ δεν συνάντησε το Μακρόν!
Όλγα Αθανίτη
