Γεμάτοι αγωνία δεξιοί δημοσιολόγοι και κυβερνητικοί παράγοντες ρωτούν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ: «Θα κατεβάσετε τον κόσμο στους δρόμους;». Στο μυαλό τους υπάρχει η περίοδος των Αγανακτισμένων και φοβούνται μήπως βρεθούν ξανά απέναντι σ’ ένα φαινόμενο που όταν εμφανίστηκε τους αιφνιδίασε, τους τρόμαξε και έκαναν τα πάντα για να το δυσφημήσουν μπας και το ξορκίσουν.
Μπορεί να έχουμε επανάληψη; Δεν υπάρχει απάντηση. Με τα ανθρώπινα ποτέ δεν είσαι σίγουρος. Οι συγκρούσεις και οι εξεγέρσεις δεν προαναγγέλλονται. Ούτε διατάσσονται. Συμβαίνουν. Ενίοτε ξαφνιάζουν με την έκταση και την έντασή τους ακόμη κι αυτούς που τις θέλουν. Δεν είναι εύκολο να κατασκευάζεις διαμαρτυρίες διαρκείας χωρίς να υπάρχει σοβαρή αιτία. Μπορείς να οργανώνεις τελετουργικού χαρακτήρα διαδηλώσεις, κυκλωτικές πορείες στη Βουλή και συμβολικές καταλήψεις υπουργείων σε τακτά χρονικά διαστήματα, αλλά μέχρι εκεί.
Η κατά το κοινώς λεγόμενο επαναστατική γυμναστική δεν συνιστά κίνδυνο για τις πολιτικές ισορροπίες. Το γνωρίζουν και αυτοί που την υφίστανται και αυτοί που την ενορχηστρώνουν. Τις αιτίες για μεγάλου βεληνεκούς ρήξεις τις παράγουν οι επιλογές των κυβερνήσεων και οι συμπεριφορές των εξουσιών.
Το κίνημα των Αγανακτισμένων δεν το προκάλεσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Το προκάλεσαν η χρεοκοπία της χώρας (από την ισχυρή Ελλάδα περάσαμε στην καθημαγμένη Ελλάδα), τα μνημόνια (ευλογία για τον τόπο, σύμφωνα με τις καθεστωτικές δυνάμεις), η απαξίωση του μοντέλου του συναινετικού δικομματισμού (πότε το ένα κόμμα, πότε το άλλο), ο λουστραρισμένος κυνισμός που επιστράτευσε το πολιτικό προσωπικό για να εξαγνιστεί («μαζί τα φάγαμε») και η ατιμωρησία των υπευθύνων (οι ένοχοι έγιναν εισαγγελείς). Ο ΣΥΡΙΖΑ απλώς ενεπλάκη, το αγκάλιασε και ωφελήθηκε εκλογικά και πολιτικά. Και ευτυχώς για το σύστημα που ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ να παίξει αυτόν τον ρόλο γιατί ο ανεξέλεγκτος θυμός, η αχαλίνωτη οργή και η βαθιά απελπισία είναι βούτυρο στο ψωμί της Ακρας Δεξιάς.
Αντί λοιπόν η συντηρητική παράταξη και οι κεντρο-αντι-αριστεροί συνοδοιπόροι της να καταγγέλλουν τον ΣΥΡΙΖΑ για επιθετικό λαϊκισμό, οφείλουν να αναγνωρίσουν τη συμβολή του στην εκλογίκευση, στην εκτόνωση και τελικώς στην ενσωμάτωση ενός κινήματος που θα μπορούσε, αν έμενε ακαθοδήγητο, να εξελιχθεί σε σοβαρή απειλή για τα συμφέροντα που εκπροσωπούν.
Η κυβέρνηση της Δεξιάς δεν μπορεί να προσδοκά ότι θα έχει έναν ανέφελο βίο αν επιχειρήσει να υλοποιήσει μερικές από τις προγραμματικές εξαγγελίες της. Ούτε μπορεί να ελπίζει ότι η παντοδυναμία της στην περιοχή της ενημέρωσης θα την προστατεύει στο διηνεκές.
Οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί που έχει στη διάθεσή της θα προσπαθήσουν φυσικά να εξωραΐσουν τις πολιτικές της: Θα κάνουν τα πάντα προκειμένου να παραπλανήσουν τους πολίτες, θα συκοφαντήσουν τα συνδικάτα, θα καταγγείλουν τους αντιπάλους της για δημαγωγία και καταστροφολογία, θα παρουσιάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα ως αναγκαία, χρήσιμα και ωφέλιμα σε βάθος χρόνου για όλους τους Ελληνες, θα χρησιμοποιήσουν γραβατωμένα επιχειρήματα για να εξηγήσουν τις ανακολουθίες και τους οπορτουνισμούς της, θα στήσουν πυώδεις ρεκλάμες για να αποπροσανατολίσουν τη δημόσια συζήτηση, θα αλλάζουν με κάθε ευκαιρία την ατζέντα, θα κρύβουν τις πομπές των εκλεκτών τους, θα υπηρετήσουν με φανατισμό τη λογική ότι δεν υπάρχει εναλλακτική, θα μετέλθουν βρόμικα μέσα για να δολοφονήσουν χαρακτήρες, θα ντύσουν με ωραίες λέξεις τις σκοτεινές προθέσεις της κυβέρνησης. Ωστόσο, υπάρχουν και όρια.
Για παράδειγμα:
● Για πόσο καιρό θα κάνουν γαργάρα τη θεαματική αναδίπλωση της κυβέρνησης στο θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών; Οσους ευφημισμούς κι αν επινοήσουν, δεν θα καταφέρουν να ομορφύνουν την αποκρουστική ασχήμια που υπάρχει στην κωλοτούμπα της. Η απόσταση ανάμεσα στην άποψη της Δεξιάς, ότι η συμφωνία είναι εθνικώς επιζήμια και ενδοτική, και στη θέση που διατυπώνουν σήμερα κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης, ότι πρέπει να αγωνιστούμε για την πιστή τήρηση των όρων της συμφωνίας, δεν γεφυρώνεται. Εδώ έχουμε να κάνουμε με εκκωφαντική κοροϊδία και ως τέτοια θα εισπραχθεί από τους αφελείς που πίστεψαν ότι ο πατριώτης Μητσοτάκης θα εξαφανίσει με έναν μαγικό τρόπο τις συνέπειες της προδοτικής πράξης του ολετήρα Τσίπρα. Χώρια που θα προκύψει και το ασεβές ερώτημα: αν, όπως έλεγαν προεκλογικά τα στελέχη της Ν.Δ., ο Τσίπρας έδωσε τη Μακεδονία για να πάρει τις συντάξεις, ο Μητσοτάκης, τώρα που δίνει κι αυτός τη Μακεδονία, θα πάρει κάτι εξίσου σημαντικό; Ο,τι έσπειρες θα θερίσεις. Καλά ξεμπερδέματα.
● Πώς θα εξωραϊστεί η επιλογή για ξεπούλημα της ΔΕΗ; Πώς θα δικαιολογηθεί η αλλαγή της συμφωνίας για το Ελληνικό ώστε να ευνοηθεί ο επενδυτής, ο οποίος όλο για λεφτά μιλάει αλλά τα λεφτά του δεν τα βλέπουμε; Θα βάλουν πλάτη οι δεξιοί δίαυλοι επικοινωνίας και οι οργανικοί διανοούμενοι του συστήματος (ειδικά αυτοί που προέρχονται από την Αριστερά και μισούν τον ΣΥΡΙΖΑ περισσότερο και από τις αμαρτίες τους) όταν οι θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού επιχειρήσουν να εφαρμόσουν τη φονική ουτοπία τους στο Ασφαλιστικό;
★ Ας μην αναρωτιούνται στην κυβέρνηση τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, τι θα κάνει το ΚΚΕ, τι θα κάνουν τα συνδικάτα. Τον κόσμο στους δρόμους θα τον κατεβάσουν οι πολιτικές της. Η οδύνη είναι το κινούν αίτιο της διαμαρτυρίας.
Τάσος Παππάς
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
