«Θα γυρίσω πίσω στη Ν.Δ και επειδή έχω έναν στρατό δικό μου στα Τρίκαλα, αν έχετε την ευγενή καλοσύνη κ. αρχηγέ της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως να μου δώσετε μία από αυτές τις θέσεις».
«Και τι απάντησε ο κ. Πρωθυπουργός;»
«Συνεφώνησε, συνεφώνησε».
Η παραπάνω εξομολόγηση σε τηλεοπτικό κανάλι του κ.Πατέρα -του νεοδιορισθέντα και αμέσως παραιτηθέντα διοικητή του νοσοκομείου Καρδίτσας, μετά τον σάλο που ξέσπασε- συμπυκνώνει σε δυο φράσεις αυτό που στην Ελλάδα, διαβιεί χρόνια και επιβιώνει σαν τις κατσαρίδες: το γκορτσικό φαινόμενο.
Είναι ο ανθρωπότυπος Γκόρτσος, που είτε ιδιωτεύει είτε ανήκει σε κάποιο κόμμα, ο οποίος πορεύεται στον δημόσιο βίο του, δημιουργώντας με τους γύρω του σχέσεις εξάρτησης ή σχέσεις υπόσχεσης, φοράει την ταμπέλα του πολιτευτή, γίνεται μετά γυρολόγος σε διάφορα κόμματα αν δεν του κάνουν τα τσανάκια, μπαίνει σφήνα σε διάφορα ψηφοδέλτια πουλώντας τους σταυρούς του, φοράει την ιδιότητα του πολιτευτή με την οποία γίνεται γνωστός και διαπραγματεύεται εν τέλει τη θέση που επιθυμεί, με αντάλλαγμα τον στρατό ακολούθων που έχει για χρόνια δημιουργήσει.
Είναι ο ανθρωπότυπος που συντηρεί ο παλαιοκομματισμός -ο οποίος ζει και βασιλεύει και τον τόπο κυριεύει- που σου λέει, δίχως ίχνος καταισχύνης, ότι σε ψηφίζω, σου φέρνω και τους υποτελείς μου, μου οφείλεις κάτι. Και αυτό το κάτι, είναι μια οφειλή προσωπική, δεν είναι καν η ικανοποίηση ενός συλλογικού αιτήματος. Είναι η σχέση που οικοδομεί κανείς με την πολιτική, που βασίζεται στην ανταλλαγή και όχι στην εκπροσώπηση, με τα κόμματα να μετατρέπονται από οργανώσεις μελών και φορείς ιδεών που έχουν αναφορά σε τάξεις με τα συμφέροντά τους, σε μαγαζάκια γωνία για να «βολέψει» ο καθείς το σαρκίο του.
Αυτούς τους ανθρωπότυπους τους έφτιαξε και τους συντήρησε με μαεστρία ο δικομματισμός, όπως και ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Κανείς και καμιά δεν οφείλει να απολογείται για τα έργα των γονιών ή των συγγενών του. Οφείλει να απολογείται όμως για τα δικά του όταν είναι πολιτικό πρόσωπο. Και πολύ περισσότερο για την αναντιστοιχία έργων και πράξεων.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, φλόμωσε τα αυτιά μας με τους «άριστους». Εκλέχτηκε το καλοκαίρι και έχοντας πρόταγμα την «αριστεία», προέκρινε τη λαμπρή πορεία, καριέρα και τον βίο διάφορων για να καταλάβουν θέσεις πολιτικής ευθύνης, υποτίθεται έξω από παλαιοκομματικές λογικές. Αυτό που κατάφερε στους τέσσερις μήνες διακυβέρνησης, είναι αφενός οι «άριστοι» να γίνουν βασιλικότεροι του βασιλέως, με δηλώσεις επικίνδυνες που ανατινάζουν την όποια λογική όπως αυτές της Δόμνας Μιχαηλίδου για το οπλοστάσιο του συριακού στρατού στην ΑΣΟΕΕ. Αφετέρου, να αποδείξει για μια ακόμη φορά, πώς ο ίδιος πόρρω απέχει από τις εξαγγελίες του, και δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα γνήσιο τέκνο του πατρός του και της παράταξης που τον ανέθρεψε.
Το δείχνουν αυτό περίτρανα, ο συγκεντρωτισμός του –μέχρι και η Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας και Ενημέρωσης ήταν υπ’ ευθύνη του, η επιλογή προσώπων που συμπεριφέρονται με αυταρχισμό διατάσσοντας απολύσεις όποιων δεν τους είναι αρεστοί–ο Απόστολος Δοξιάδης μπορεί να πάρει ένα βραβείο για αυτό, ο διορισμός σε καίριες θέσεις «Γκρούεζων» και προσωπικών του φίλων, οι οποίοι το λιγότερο αναπαράγουν δημόσιο λόγο σεξιστικό, λαϊκίστικο, χυδαίο –οι περιπτώσεις του νέου διοικητή του νοσοκομείου της Κω ή της εθνικής συντονίστριας για τα ασυνόδευτα ανήλικα είναι χαρακτηριστικές.
Αυτό που σήμαινε τελικά για τον Κυριάκο Μητσοτάκη επιστροφή στην «κανονικότητα» ήταν η παλινόρθωση του παλιού καθεστώτος. Οι «άριστοι» πιάνουν το χέρι των Γκόρτσων και των Γκρούεζων και έρχονται με όρους πιο επιθετικούς και αντιδραστικούς να παραλάβουν το κράτος ως λάφυρο. «Θα σας εξαφανίσομεν…εεε…θα σας εξασφαλίσομεν».
Ηρώ Διώτη
Πηγή: Larisa Press
