Το Δημοψήφισμα, η μεγάλη συμμετοχή και το συντριπτικό αποτέλεσμα υπέρ του ΟΧΙ συνιστούν ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΤΟΜΗ στις πολιτικές εξελίξεις. Γεγονός που δεν ακυρώνεται από διαχρονικούς «ΒΟΛΙΚΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ» των αντίπαλων απόψεων.
«Μύθοι» επαναλαμβανόμενοι και επικοινωνιακά υποστηριζόμενοι με στόχο την απαξίωση του ως αναγκαία, κατά το Σύνταγμα, δημοκρατική πράξη προσφυγής στο λαό. Συνεχής η προσπάθεια για τη δημιουργία μιας ιστορικά αρνητικής συνείδησης με ανύπαρκτη βεβαίως τεκμηρίωση ενώ προφανώς αυτές οι απόψεις εξαντλούνται στην προσπάθεια της δημιουργίας φόβου, στα όρια της τρομολαγνείας.
Η πολιτική διαχείριση, που βεβαίως ποτέ δεν αναφέρεται στην ευρέως πλειοψηφική απόφανση του ελληνικού λαού, έχει μια διττή χρήση. Αφενός να απονομιμοποιηθεί, ως δήθεν επικίνδυνη «αριστερή παρένθεση» η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και αφετέρου να αναδειχθούν ως πολιτικοί σωτήρες της χώρας τα πρόσωπα και οι παρατάξεις που υπήρξαν θύτες της πρωτοφανούς χρεοκοπίας και φτωχοποίησης.
Η συμμετοχή και το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος ανέδειξαν μια ισχυρά πλειοψηφική τάση αντίστασης, πολιτικής χειραφέτησης και κοινωνικής συσπείρωσης απέναντι στην πολιτική της «οικειοποίησης» των πολιτικών και των εκβιασμών που συνόδευαν τα μνημόνια. Έγινε «καταλύτης» για επίτευξη συμφωνίας με «ρυθμισμένο το χρέος» σε αντίστιξη με την αδιέξοδη εμμονή των «θεσμών» για την αποδοχή του ως δήθεν βιώσιμου, με αποστέρηση κάθε αναπτυξιακής προοπτικής.
Σε αντίθεση με τις απόψεις περί «προδοσίας» ή δήθεν καταστροφικής και τυχοδιωκτικής επιλογής, το Δημοψήφισμα λειτούργησε ως δημοκρατική ρωγμή με διαχρονική επιρροή στις πολιτικές εξελίξεις.
Αψευδής μαρτυρία, παρά τον αρνητικό και επώδυνο συμβιβασμό της συνομολόγησης του τρίτου μνημονίου, τα αποτελέσματα των εκλογών του Σεπτεμβρίου του 2015 και σε μεγάλο βαθμό αυτά του Ιουλίου του 2019 με ισχυρό πάντοτε το προοδευτικό κοινωνικό-λαϊκό πρόσημο.
Οι επιπτώσεις υπήρξαν ορατές σε όλο το πολιτικό σκηνικό. Λειτούργησε ως καταστατική πράξη συγκρότησης και ταυτότητας του μετώπου των λεγόμενων ακροκεντρώων ώστε να επουλωθεί το «τραύμα» της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου.
Οι δυνάμεις αυτές με ισχυρή την υποστήριξη μεγάλης μερίδας των ηλεκτρονικών ΜΜΕ και βεβαίως των πλειοψηφικών δεξιών δυνάμεων στην Ευρώπη αρδεύουν επί δεκαετία με στελέχη και επιρροή τη δεξιά παράταξη και διακυβέρνηση μέχρι και σήμερα.
Υπήρξε διεθνώς μεγάλη η κινητοποίηση και το ενδιαφέρον προοδευτικών δυνάμεων, διανοούμενων και επιφανών παραγόντων – σημειώνω τη δήλωση του Πάπα Φραγκίσκου – για την υποστήριξη της προσφυγής σε Δημοψήφισμα αλλά και του δικαιώματος για την εκφορά αρνητικής γνώμης στον προφανή τιμωρητικό εκβιασμό που υφίστατο η χώρα μας.
Την ίδια ώρα είχε μπει μπροστά η «μηχανή του τρόμου», ιδιαίτερα σε ηλεκτρονικά ΜΜΕ που δεν τήρησαν ούτε προσχηματικά τις διατάξεις της ειδικής εκλογικής νομοθεσίας για ισονομία προβολής του ΝΑΙ και του ΟΧΙ. «Κούρεμα καταθέσεων», «χάος-φτώχεια-δραχμή», «δημοψήφισμα ίσον δραχμή», ωμές παρεμβάσεις στο ίδιο κλίμα από Βέμπερ, Γκάμπριελ, Ραχόι, αλλά και από Γιούνκερ και Σόλτς και από άλλους επιφανείς διεθνείς ηγέτες που οι περισσότεροι έκαναν την αυτοκριτική τους μετά εορτής…
Δεν ήταν ο φόβος που λειτούργησε ώστε να μην υπάρξει επεισόδιο στις ουρές μπροστά στα ΑΤΜ σε όλη τη χώρα όταν επέβαλαν το κλείσιμο των τραπεζών. Δεν ήταν επίσης «παράξενο» το ότι δεν υπήρξαν εντάσεις ακόμα και σε ταυτόχρονες μαζικές δημόσιες εκδηλώσεις.
Ούτε στους χώρους δουλειάς ούτε και στα καφενεία. Καμία ένσταση δεν υπήρξε ούτε για τη διαδικασία ούτε και για το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος παρά το ασφυκτικό όριο της μίας εβδομάδας για τη διεξαγωγή του.
Όλα τα παραπάνω που είναι κοινές διαπιστώσεις, όπως και η μαζική συμμετοχή, πολύ πέραν του συνταγματικού ορίου, οφείλονταν στο ότι είχε διαμορφωθεί η συνείδηση της αναγκαιότητας να πάει ο κόσμος στην κάλπη και επιτέλους να πει τη γνώμη του για την τραγωδία που ζούσε η χώρα.
Ως κορωνίδα των «ΒΟΛΙΚΩΝ ΜΥΘΩΝ» της αντιπολίτευσης σημειώνω την άποψη ότι ο Π/Θ Τσίπρας ήθελε δήθεν να χαθεί το δημοψήφισμα για να επιστρέψει στην «εύκολη αντιπολίτευση»! Τι και αν η κυβερνητική πλειοψηφία και ο ίδιος ο πρωθυπουργός με σαφήνεια στη Βουλή και με παρεμβάσεις προεκλογικά είχαν απολύτως ξεκαθαρίσει ότι το ΟΧΙ δεν σήμαινε έξοδο από το ευρώ και την Ε.Ε. αλλά ισχυρή εντολή για καλύτερη συμφωνία.
Την ίδια ώρα δεν υπήρξε ούτε μια προσχηματική αντιπαράθεση από τις ηγεσίες συστημικών πολιτικών κομμάτων προς τις εκβιαστικές δηλώσεις και πρακτικές των διεθνών παραγόντων.
*Ο Ν. Βούτσης, πρώην ΠτΒ, ήταν εισηγητής στη Συνεδρίαση της Βουλής και είχε ιδιαίτερη θεσμική ευθύνη διεξαγωγής του Δημοψηφίσματος ως υπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης.
ΤΑ ΝΕΑ
